Nog geen jaar heb ik mezelf de trotse bezitter van een IWC aquatimer Chrono staal kunnen noemen.
Het was mijn eerste grote mensen horloge en meteen ook een hele mooie…
Maar toch miste er wat. Er was absoluut een uiterlijke klik, ik vind het één van de mooiere horloges die ik heb gezien.
Het innerlijk was echter een beetje magertjes; de 7750 chrono is niet echt iets voor duikers, niets bijzonders.
Erg robuust is ook anders. 120m Water resistent is erg mager. Kroontjes en drukkers zonder bescherming.
Ook niet erg veelzijdig, twee soorten bandjes, de stalen en de rubberen.
Weinig comfortabel, zwaar en absoluut niet flexibel, geen duikextentie en geen fijn afstelling.
Tijdloos? Elke vier jaar een facelift nodig.
Is denken aan een ander ook vreemd gaan?
Toch gebeurt het, misschien zie je er eerst niet eens wat in.
(onderstaande foto’s zijn geleend.)
Misschien komt de sleur er in en begin je de tekortkomingen op te merken en te onderkennen.
Je gaat om je heen kijken en vraagt je af: wat is er verder? of: mis ik iets?..
Je hoort goede berichten of leuke verhalen van anderen.
Je wordt je bewust van de mogelijkheden
En dan slaat de twijfel toe: Waarom?, waar?, hoe?, hoe laat?
Dan ben je verloren…
Met pijn in mijn hart ga ik morgen mijn eerste grote liefde de bons geven, om er uiteindelijk hopelijk beter van te worden.
Ja, een Rolex, dat had ik vorig jaar nooit gedacht, ik hoop alleen dat niet al te veel mensen me direct in een hokje stoppen.
Wat zijn jullie meningen hier over?
(N.B. ik blijf bij mijn Judith)