Na een zoektocht van zo’n 15 jaar wil ik graag mijn verhaal delen over hoe ik mijn hart heb verloren aan Omega. Mijn horlogereis begon ooit met Oris, niet één, maar twee zelfs. Daarna vond ik mijn weg naar Tudor en tussendoor probeerde ik een Seiko en wat “klein grut” zoals de heren van De Tijd het zouden noemen. Uiteindelijk viel mijn oog op een Rolex Explorer. Rolex, dat iconische merk, beïnvloed door de vele YouTube-kanalen die ik volgde.
Maar zoals velen hier zullen herkennen, begon het na een paar jaar weer te kriebelen. Wat kon ik nu nog willen? Patek, VC, en AP lagen helaas buiten mijn budget. De Speedmaster trok mijn aandacht, dus ik ging passen en meten. Een prachtig horloge, maar iets hield tegen(achteraf denk ik dat het de band was). Toen kwam de Moonswatch-hype en ik besloot er een te kopen. Na een paar weken was ik verknocht aan het horloge, vooral door de afmetingen en de layout van de wijzerplaat.
Op vakantie stapte ik impulsief een juwelier binnen om de nieuwe Speedmaster nog eens te proberen. Wat een verschil maakte die band! Na wat onderhandelen over de prijs was mijn eerste echte Omega een feit. En wat een schoonheid is het. Ik kan niet stoppen met ernaar te kijken als ik hem draag. Een klein nadeel is dat ik er niet alles mee durf te doen.
Via een forum vond ik een Seamaster 300M uit 1999 te koop (de Quartz-versie). De Seamaster vond ik altijd wel oké, maar de band sprak me nooit aan. Toch besloot ik het een kans te geven en kocht een Zealande-band erbij. Ik was meteen verkocht. Het dunne profiel, de aluminium bezel, en de wijzerplaat die door het wave-patroon telkens anders lijkt. En met een batterij hoef ik hem nooit goed te zetten. Voor mij is hij perfect, al had ik liever een automatisch uurwerk gehad, een opgelegd logo en indexen, en de datum op 6 uur of helemaal weg.
Uiteindelijk draag ik nu bijna altijd mijn Speedmaster of Seamaster. Af en toe de Tudor, maar de Rolex eigenlijk bijna nooit meer. Ik heb zeker geen hekel aan Rolex, integendeel, ik heb er groot respect voor en vind ze prachtig. Maar de liefde die ik voor Omega voel, die heb ik niet voor Rolex.
Nu ben ik aan het sparen voor een nieuwe Seamaster, maar ik twijfel nog tussen de groene, witte of de Summer Blue variant. Wat denken jullie?
Met vriendelijke groet, Een trotse Omega-liefhebber
