Wat is het ideaal? Is dat niet waar we nu toch al zo lang naar op zoek zijn. Het ideale biertje. De ideale auto. De ideale vakantie.
Het ideale horloge…
Wat ik wil bestaat niet, zo simpel. Ik weet wat ik zou willen, dat dan weer wel. Ik wil een chronograaf met een titanium band en kast. De tachymeter zit op de rehaut, strakke uurmarkeringen maar geen nummers, alleen streepjes. Ik wil dat 'ie een flyback heeft, een center minute chrono counter, 12hr counter op 6 uur, running seconds op 3 uur, op 6h de GMT wijzer. Simpel. Toch? Jawel, vind ik wel! Oh, en graag een rotating diver’s bezel of bidirectional countdown bezel.
Bestaat dit? Nope. Totaal niet. Mijn wens is een hybride tussen een Sinn EZM10, de Bell&Ross Blackbird of de Sport Heritage 126, met een vleugje eigenwijzigheid van mijn kant. Het bestaat gewoon niet.
Maar dat maakt niet uit. De lol gaat dieper dan dat. We gaan lekker op zoek naar andere horloges die heel erg tof zijn, en deze zomer zit ik in een titanium-kick. Ik had altijd al een zwak voor titanium, maar ik kon nu 5 titanium chrono’s kopen voor heel schappelijke prijzen dus… tja… Heb dat maar gedaan.
De score:
Raymond Weil Freelancer ‘Piper’, chrono GMT, 45mm breed, 14mm (!) dik.
Mido Ocean Star Chrono, bicompax, 44mm breed, 15.5mm dik.
Fortis Cosmonaut ‘carbon fiber’ edition (geloof ik), 44.4mm breed, 15.5mm dik.
en die andere twee? kom ik later op terug. Is een heel verhaal an sich.
Alles heb ik tweedehands gescoord, maar de Mido was in nieuwstaat. Het plastic zat overal nog op. Band nooit aangepast. Waarom de verkoper deze nooit gedragen heeft is mij een raadsel.
De overeenkomsten zijn voor mij gevoelsmatig kleiner dan de verschillen. De Fortis is robuust, cool, bijna lomp, en tóch heel prettig om de pols. De Fortis is net een fakkel, zo veel lume heeft deze. De Mido is een goeie runner-up voor de Fortis, en de Weil… tja, die heeft lume.
De verschillen zitten 'm echt in eigenlijk elk detail.
De Raymond Weil geeft een knipoog naar pilotenchronografen, met zijn lange, dunne lugs, oversized kroon, driehoekje bovenin, en de lumed nummertjes. Ik doe wellicht alsof deze weinig lume heeft maar dat ís niet zo: de rest heeft gewoon waanzinnig véél lume! Ik wilde al heel lang een titanium chrono GMT, als aanvulling op wat ik al heb (Omega Speedy HB-Sia en Ball Spacemaster) maar deze is dunner dan de Ball en makkelijker te servicen dan de Omega omdat het ‘maar’ een 7754 is die van binnen tikt. Niks tegen de 775x serie, trouwens. Heb die graag in mijn horloges omdat het zo’n robuust goedkopend en makkelijk te servicen uurwerk. De oplettende kijker zal zien dat er een Citizen band op zit. Jup. dat is helemaal juist. Deze kwam met een haast afgekloven leren band met RW log op de titaniumclasp en dit moest anders. De band die ik had en die paste, vond ik totaal niet smoelen, en ik wil 'm op titanium dragen, niet op leer! Raymond Weil heeft een titanium band die ervoor te bestellen is, maar deze Citizen was ‘maar’ 70 euro en die van RW is 600. Ik heb de citizen band iets aan moeten passen (altijd bandje aanpassen, nooit de kast); tabs afknippen, vlak vijlen en installeren maar. De end links zijn een een halve millimeter te lang, en omdat de tabjes op de eindlinks afgeknipt zijn (omdat deze kast dieper is dan de citizen waar deze band op moet), floppen de eindlinks omhoog bij het dragen, maar de oplossing is zo simpel: dikke superglue. Dit is zeker omkeerbaar, mocht ik ooit de originele RW band erop willen zetten. Heel klein tikje van een hamer en hup, het zit los. Met een scalpel mesje snij je zo de restjes eraf en klaar. Ik heb dit vaker gedaan, want soms is dit de enige manier om het werkend te krijgen.
De Mido is… ja, gewoon leuk. Ik wilde eigenlijk de Omega Planet Ocean titanium chrono, met de 9800 caliber (de 232.90.46.51.03.001) maar die is zo bizar dik?! Gewoon 20 millimeter! Sorry, maar ik heb al heel dikke titanium chrono’s, zoals de Ball Spacemaser en de Oris Prodiver. Sorry, maar 20 millimeter? Nee nee. De Mido is 15.5, en is visueel dunner dankzij her en der wat gepolijste vlakken en de roterende bezel natuurlijk. De Mido is 1mm kleiner dan de Omega, 5mm dunner dan de Omega, 400 meter minder WR dan de Omega (en 200 meter is écht écht voldoende), heeft een bijna saaie 7753 met aanpassingen, is ook blauw, ook blauwe ceramische bezel, ook vol met lume. Alleen… de mijne was 1/5 van wat die Omega kost.
De Fortis is heel rap een van mijn favorieten aan het worden. My god wat is deze tof. Het is er weer eentje die geen geschroefde kroon heeft. Ik heb me laten vertellen dat dat normaal is voor Fortis. Ook met 200 meter WR naar verluid. Ik vind de achterkant van de kast ook geestig, met het ISS erop en links daarvan wat in mijn ogen lijkt op het Starfleet logo (is het vast niet, maar laat me in de waan? please?).
Het zijn drie verschillende chrono’s die toch her en der hetzelfde DNA delen: 44mm a 45 millimeter, rond de 15mm dik, 7750, 7753, 7754 calibertje als tikkend hart, titanium banden. En natuurlijk, ze weten geen fluit.
Die andere twee chrono’s, daar moeten jullie dus nog even op wachten 
En tja… dat is 'm wel denk ik.
veel draagplezier!
Mooie stukken, vooral de Fortis vind ik interessant, titanium is sowieso lekker voor een horloge, laat staan 3 