Veelal wordt de neus opgehaald tov Bell & Ross, een merk dat een relatieve nieuwkomer is tussen de Zwitsers. B&R werd immers opgericht in 1993 door de 2 universiteitsvrienden Bruno Belamich (Bell) en Carlos A. Rosillo (Ross) en verdeelde eerst Sinn horloges met hun logo erop in de VS.
Pas in 2005 zijn ze begonnen met het produceren van hun eigen horloges in Zwitserland met de Instrument BR-01, die een diameter heeft van maar liefst 46mm. Het design is geïnspireerd op de tellers in vliegtuig cockpits en het concept van de horloges was en is dat ze volledig toegespitst zijn op professionelen, met het “function over form” principe hoog in het vaandel dus.
Uiteraard zijn er veel bedrijven die dat principe claimen, maar je kan onmogelijk zeggen dat zo’n B&R niet uitstekend doet waar hij voor gemaakt is; op een ontzettend leesbare manier de tijd weergeven. Hoewel B&R niet werkt met endorsements, zijn de Instruments ondertussen wel al dikwijls uitgeleverd aan professionele instanties zoals de GIGN en wordt de BR ook gebruikt door vele piloten.
Ik heb dan ook altijd al een fascinatie gehad voor de stoere en utilitaire looks van de herkenbare vierkante horloges van Bell & Ross. In de huidige tijd van de vele microbrands die schijnbaar dagelijks ten tonele verschijnen, is het misschien moeilijk om in te beelden dat een nieuwe productie opzetten van een eigen horloge helemaal geen evidentie was 15 jaar geleden.
Het lijkt wel alsof elke Jan, Piet en Pol tegenwoordig erin kan slagen om z’n eigen merk op poten te zetten (vooral in samenwerking met Chinese fabrieken). In 2005 was dat helemaal niet zo eenvoudig, en al zeker niet om dat te doen in Zwitserland.
Persoonlijk heb ik wel respect voor B&R. Ze hebben een eigen stoere designtaal en de horloges zijn echt wel van mooie kwaliteit. Een nadeel is dat ze (nog) geen in-house movement hebben maar op zich mag dat de pret niet bederven. Er is immers niks mis met een ETA of Sellita.
Dat gezegd zijnde; als je vergelijkt met de vele (Zwitserse) microbrands met ETA of Sellita movement, is zo’n Bell & Ross beslist niet goedkoop. Anderzijds, vergeleken met pakweg Panerai zijn ze wel een stuk schappelijker geprijsd. Ze nemen dus een ietwat precaire positie in op de horlogemarkt en ik denk dat ze dat grotendeels relatief onbekend & onbemind maakt.
Ikzelf heb de neerbuigende reacties van enkele horlogevrienden (you know who you are 
) naast me neergelegd en ik ben gezwicht voor een BR03-94 uit 2009, met een iets bescheidener diameter van 42mm:
Ik moet zeggen: ik ben er heel blij mee. Het is een horloge met een volledig eigen “smoel” en ik vind het design eigenlijk nog stoerder dan bvb een Panerai (heb ik ook in de verzameling). De PVD afwerking is wel een minpuntje (de nieuwste versie is keramisch), maar het voordeel is dan weer dat die op termijn een mooie “patine” krijgt rond de bezel, wat de utilitaire look enkel ten goede komt.
Ondertussen heeft B&R ook een “BR S” versie uitgebracht, die met een diameter van 39mm nog draagbaarder is voor smallere polsen dan de BR03.
Jammer genoeg zie je maar erg weinig zo’n B&R gepost worden, en ik hoop via deze weg de liefde voor deze horloges een beetje aan te wakkeren. Voor mij hebben zij zeker en vast een bestaansreden tussen al het Zwitsers geweld; ik ben alvast een grote fan van de Instrument!
Snap ik. Ik zag al dat je pols niet van een meisje is. 
, maar 21cm haal ik niet. Met 19.5 zou er geen vuiltje aan de lucht moeten zijn.
