Ik heb soms van die dagen… dan zit echt alles mee. De zon schijnt. Bakje koffie terwijl ik heerlijk op de teakhouten dekchair lig en de vogels op de takken dansen en kijken naar de bloesem die met een vreselijke omweg naar beneden dwarrelt.
De kinderen ver achter in de tuin op de trampoline, de geur van een aangestoken barbeque en de wetenschap dat er tussen 14.00 en 16.30 uur een pakketje wordt bezorgt…
Mijn aankoop betrof een horloge dat nergens op lijkt. De kast is gemaakt van belachelijke legeringen van staal, titanium en carbon en in de laatste fase gebakken op 1400 graden waardoor de hele kast 30% krimpt en daarna zo godvergeten hard is dat je het alleen met diamant kan polijsten. Kasvaster dan dit wordt het niet. zie je zo wel… De wijzerplaat moet wel gevoed worden door iets buitenaards want ze leeft. Later meer hierover…
De bel gaat. Ik spring op en vertel mijn kinderen dat ze onder geen beding de deur openen. Dit is mijn moment.
Het is een pakketje. maar niet uit Zweden? Oh dit is die andere NA… ik voel mij een verwend joch en het voelt heerlijk. Want in de brievenbus lag nog een hele dikke envelop… Die Volvo-rijdende Knäckebrød-eter had het hieronder bechreven horloge gewoon in een bubbelplastic envelop verstuurd! Lag er al vanaf de ochtend in… hahaha. Maar ik snap hem nu wel. Zelfs met alleen een adressticker erop had deze bullet-proof Certina / Rado het makkelijk overleeft. Dit is de ‘Iron Man’ onder de horloges.
de envelop
Ik greep de envelop… Spannend… de foto van de verkoper was donker en sprak niet echt en was nogal multi-interpretabel dus ik wist niet wat ik precies kon verwachten.
Bij het openen dezelfde envelop! Was dit een zieke baboesjka grap?
Neen… allesbehalve…
Beste mensen, organiseer een feest voor je ogen, want ik ben hier al uren naar aan het turen…
In het engels klinkt het nog cooler:
To produce the case, tungsten and titanium carbide with cobalt or nickel powder were first pulverized, the mixture pressed and pre-sintered at a temperature of 1000°C. Then the blanks were moulded into the final shape and finally sintered at 1400°C. The case volume shrank by 30%, which gave the alloy its high hardness of 8.5 on the Mohs scale. Finally, the cases were ground and polished with diamond.
Ik presenteer u:
De tungsten-carbide Certina/ Rado DS Diamaster met de prachtige 'Tigereye" dial en de originele band met flexibele clasp.
