Mijlpalen, ik heb er niet zo heel veel mee.
Maar goed, je wordt maar één keer 50. Genoeg mensen die het niet halen, en de meeste mensen halen de 2e (1)50 helemaal al niet. Dus om er toch wat aan te doen, het mag en we zijn blij dat we gezond zijn en dierbaren om ons een hebben. Dus besteden we er toch wat aandacht aan én met een horloge ook nog. 
TLDR: Vijftig geworden, na lang zoeken met hulp van vrouw en kids dit horloge als cadeau gekregen. Daarom alleen al een blijver en blij mee.
Stiekem mocht ik dit horloge natuurlijk tot vandaag eigenlijk niet dragen, wat ik met oogluikende toestemming van mijn eega toch de afgelopen paar weken wel gedaan heb. 
Een kort vooraf. Voor de mensen die me kennen, is kort natuurlijk relatief. Daar gaan we.
In 2015 is de voorloper van dit horloge al op mijn wensenlijst terecht gekomen. Ik was toen op een evenement, ik weet niet eens meer wat, en daar werd door een juwelier Maurice Lacroix gepromoot. En het zaadje was geplant.
Dat was toen deze: (plaatje van Internet)
Het merk kende ik niet, maar de horloges op tafel waren fantastisch, niet alleen de wijzerplaten, maar ook de kasten en uurwerken.
Bij het me verdiepen in het merk, kwam ik erachter dat ze één van de weinige kleine / onafhankelijke(?) Zwitserse merken zijn die ooit een kastenfabrikant hebben overgenomen en dus hun hele productie in huis doen.
Daarnaast dat hun Masterpieces ook echt “Meesterstukken” zijn. Beperkte oplage, afwerking en soms gewaagd qua design.
Enfin, de voorloper van mijn horloge stond op mijn lijst. Het soort lijst met horloges waar ik van dacht dat je een zekere volwassenheid moet hebben om die te kunnen dragen en soort jubileum of “mijlpaalwaardig”. Een illusie natuurlijk. 
Zoals bijvoorbeeld mijn Tissot Worldtimer uit begin jaren ‘90. Maar dat terzijde
Verder had ik begrepen dat er nog toewerkt zou worden naar wat meer varianten in de loop der tijd, en mogelijk een Retrograde Maanfase met dag én datum én een automaat. Die dus… Dat klonk goed.
Echter de eerste varianten vond ik net iets te druk of uit balans. Of hadden geen maanfase, óf geen automaat.
We slaan 2017 over, een update, maar niet de juiste. Maar… in 2020 kwam er eindelijk wél een automaat uit. Bij toeval kwam ik deze bij één van de bekende horloge recensenten tegen. En het bleek ook nog eens de gewenste retrograde dag en datum variant te zijn.
Maar, levering in Nederland was niet je van hét en bij Maurice Lacroix zijn de oplages ook best klein. Dus zo makkelijk was er niet aan te komen.
Dus de zoektocht ging gewoon verder. Low profile weliswaar, maar toch.
Verder had ik geen plannen om iets met een mijlpaal als mijn 50ste verjaardag te doen. Totdat ik erop werd geattendeerd dat deze ergens voor het grijpen lag.
En toen hebben we de koppen bij elkaar gestoken en besloten dat ik dit echt wel iets voor mijn 50ste verjaardag zou vinden. Tussen de lugs achter de band een kleine cryptische inscriptie van mijn vrouw erin.
Dus… de knoop doorgehakt én door!
O ja, en 100m WR voor een “dress(y)” horloge is natuurlijk best aardig.
Verder wilde ik het maar bij foto’s met een kleine toelichting hier en daar houden. 
Hitte geblauwde wijzers.
De basis van de plaat is een zilveren schijf.
Veel “witnuances”. Het is nét geen wit. Een hele rustige plaat.
En van dichtbij:
Laten we het maar over de kast hebben, prachtig van vorm. En superstrak afgewerkt.
Heel veel van de dikte op papier, zit ik het super ontspiegelde glas.
De kroon is ook een pareltje.
Het uurwerk is ook netjes:
En de maanfase… gewoon prachtig!
En om dan af te sluiten, de sluiting (pun intende 
) is natuurlijk ook geweldig.
Ondanks de 43mm en aardige dikte draagt het horloge vanwege de kastvorm heerlijk.
En deze keer geen Good, Bad en Ugly. 
Zo. Bedankt voor het kijken!
Mooie aanwinst om deze mijlpaal te markeren. 
. Geniet ervan, maar dat is gemakkelijk deze keer
