Recentelijk kondigde ik hier:
de aankomst van een nieuw familielid van de zich nog altijd uitbreidende kattenfamilie aan. En dan heb ik het niet over die harige knuffels die liefhebbers zoals ik ‘poes’ noemen maar over horloges met namen van katachtigen als merk, zoals Leijona, Lejon, Leopard, Pantera en Tiger.
Hierboven: Enkele van de zich nog immer uitbreidende collectie van de Finse Leijona (Fins voor Leeuw) horloges en hieronder de drie Zweedse Lejon’s, waarvan zelfs een zakhorloge (Lejon is Zweeds voor Leeuw. Daarnaast nog een van de twee Finse Leopards en een van de drie Finse Tigers. Er is ook nog een Pantera horloge, eveneens uit Finland, maar daar heb ik zo even geen foto’s van bij de hand.
Recentelijk werd er weer eens - en dat gebeurt hoogst zelden – een Tiger horloge aangeboden. Ditmaal op de Zweedse Tradera site. Geboden èn gewonnen. Inmiddels gearriveerd, een weekje geleden en in de afgelopen dagen gefatsoeneerd, want in de staat waarin hij verkeerde zag Tijgetje er niet echt florissant uit.
Zie hieronder de foto’s van de aanbieder ( de twee links) en rechts de foto’s die ik er zelf nog van gemaakt heb voordat ik aan het ding ging knutselen.
Nu is het zo dat de drie andere Tiger horloges in mijn verzameling vrijwel zeker uit Finland afkomstig zijn (allen, net als de anders katten weliswaar Swiss made, maar van Finse en Zweedse handelsmerken), maar deze nieuwe tijger bleek naar aan zekerheid grenzende waarschijnlijkheid door een Zweedse firma op de markt gebracht te zijn. Althans, als ik het tijgerkop logo op mijn exemplaar vergelijk met wat ik in de Mikrolisk database vind, zal dat ook wel zo zijn.
De vraag/startprijs op Tradera was laag en ik was een van de weinige bieders, dus de verwerving vergde geen buitengewoon grote investering. De - cosmetische – kwaliteit was daar ook wel enigszins naar. Het kastje was waarschijnlijk ooit, in betere tijden, verchroomd geweest, maar daar zat erg veel slijtage op en tot overmaat van ramp had een van de vorige bezitters ook nog een poging gedaan om het overgebleven chroom er met grof schuurpapier af te schuren. Het glaasje had ook betere tijden gekend, was zwaar gekrast en aan de zijkanten gebarsten en daardoor onherstelbaar. Het kroontje was flink afgesleten. Maar: onder het gehavende plexiglas zat een weliswaar behoorlijk gepatineerde, maar toch nog zeer aanvaardbare en niet echt beschadigde wijzerplaat. Ook de wijzers zagen er nog goed uit, met in de urenwijzer mogelijk nog de intacte originele lume en een helderder groene lume in de urenwijzer. Daar was dus een nieuwe lume op aangebracht. Als ik er nog eens echt voor ga zitten zal ik proberen die te groene wijzer nog eens van de juiste door de tandjes des tijds bruin gemaakte kleur te voorzien.
De achterplaat was flink gekrast, maar niet zo diep, dus nog wel te polijsten.
De grote verrassing was het uurwerk! In de aanbieding op Tradera was niet vermeld welk uurwerk er inzat, er was ook geen foto van bijgevoegd. Het bleek een vroege versie van het door mij zo geliefde A. Schild AS 1130 Wehrmachtswerk te zijn. In een mooi gebleven behoorlijk schone verkoperde uitvoering. Zo’n uurwerkje met koperkleurige platine’s en bruggen heeft toch altijd een speciale mooie uitstraling, vind ik. Last but not least: het uurwerk liep als een trein en op tijd! Ik heb het ding nog niet op de timegrapher gezien, maar ik heb het inmiddels wel al enkele dagen aan de pols gehad en het loopt per dag niet meer dan 2 minuten achter. Een service (bij een van de horlogemakkers?) en een goede afregelbeurt zullen het ongetwijfeld nog wat nauwkeuriger maken.
Omwille van de documentatie plaats ik hieronder een plaatje van de site van Emmywatch.com, om nu eens een andere beschrijving te laten zien dan de bekende roze plaatjes van de goede Roland Ranfft RIP. De beschrijving van Ranfft blijkt echter bij nader inzien veel nauwkeuriger en completer, dus ter aanvulling verderop ook nog het bekende roze plaatje.
(De afbeelding van Emmywatch toont overigens een iets modernere versie dan mijn exemplaar, met een ongedeelde brug en een modernere – Incabloc – schokbescherming op de balans)
Hieronder de beschrijving van het uurwerk door Emmywatch:
The A. Schild 1130 watch movement, also known as the Wehrmachtswerk (Germany Military Movement), is a manual wind movement that features sub second functionality. It may have optional Reed’s regulator and different bridge shapes. Some variations of the movement may have a separate escape wheel cock, differently beveled bridge and plate edges, and a ring balance and/or mobile stud carrier in later samples. However, even the very late models may still lack a shock device. There are other calibers in this line with different sizes and sweep second variations. It is worth noting that this movement was only produced for a short period of time, as it was soon replaced by the AS 1188 with a direct sweep second.
En dan hier dan toch nog maar de onvolprezen Ranfft beschrijving:
De afgelopen week ben ik aan de slag geweest om de Zweedse Tijger weer een wat fatsoenlijker uiterlijk te geven.
Het kastje was eigenlijk zó mishandeld dat ik me had voorgenomen om daar een ander, passend exemplaar voor te gaan zoeken. Horloges met een AS 1130 worden met enige regelmaat aangeboden, dus een donor met bij voorkeur een stalen kast in goede conditie moet te vinden zijn. Dat heeft tijd nodig, want als echte meukstreuner ben ik een vrek en wil dus niet te veel betalen voor een sloop horloge waar ik alleen het kastje van nodig heb.
Ik besloot voor de tussentijd om te proberen het oude kastje toch wat op te knappen. Het was toch al een en al messing wat er te zien was en dus kon er nog wel wat meer aan geschuurd, gevijld en gepolijst worden.
Eerst maar eens een stevige spoelbeurt in het ultrasoonmachientje om goed te kunnen zien waar de ergst mishandelde plekken zaten. Het polijsten was een tijdrovende klus. De bezelzijde kon op het Unimat 1 draaibankje glad gemaakt worden, maar de lugs en de zijkanten moesten met de hand worden bewerkt, polijstpapier 600, 800 en 1000 en met de polijstmachine worden gedaan.
Om een lang verhaal kort te maken: het ging best ergens op lijken. Weliswaar allemaal messing, en dat verkleurt en oxideert als een gek, maar vers gepoetst lijkt het net goud! Dat geeft in elk geval een indruk hoe het horloge er in een nette staat uit kon zien.
De caseback / achterplaat van RVS was niet moeilijk weer mooi te krijgen op mijn speelgoed Unimat draaibankje. Het glaasje was niet meer te redden, maar de juiste maat was nog in voorraad. Het kroontje was weliswaar flink versleten, maar had nog ribbels. Het was toch ook al koperkleurig, dus om veel gepas en gemeet met een nieuw passend kroontje te vermijden, mocht dat op zijn asje blijven zitten. Misschien dat ik toch nog wel op zoek ga naar een nieuw kastje, maar dat heeft geen haast. Het huidige kastje (laten) verchromen heeft geen zin, daarvoor is het te ver heen met sterk afgesleten zijkanten waarlangs de schroefdraad van de caseback al te zien is.
Het is weer een (te) lang verhaal geworden, maar ik vond het leuk voor HF en nuttig voor mezelf om dit knutselverhaal te beschrijven. Rest mij nu nog slechts om het resultaat in foto’s – hieronder - te laten zien.
Hiermee is dan weer het voorlopig einde bereikt van een vintage horloge avontuur, ik hoop dat jullie er plezier in hebben gehad het te lezen en te bekijken.
Later misschien weer een verhaal over een ander horloge kattenbeest!
Lex
Mooi uitbreiding 
