Met Corona vertraging werd een paar dagen terug een pakketje bezorgd door een koerier die zich uitstekend aan de regels hield; pakje achter de deur, aanbellen en toen ik opendeed stond ie al bij de heg. Kijk, zo hoort het!
In het pakketje zat mijn NA; Nieuwe Airman. Nu heb ik al twee andere versies maar de aanschaf van deze Airman 18 is eigenlijk de “schuld” van @Fate_Amenable_To_Change die zo verstandig was om zijn exemplaar NIET aan mij te willen verkopen.
Tja, dan moet je op zoek, toch? 
Waarom heb ik voor dit model, dat reeds in 2007 is gelanceerd maar inmiddels niet meer in productie is gekozen? Uiteraard vind ik het een pracht van een horloge maar daarnaast wilde ik graag nog een moderne mechanische Airman in een kleinere maat naast de quartz World Traveler die ik heb.
De World Traveler was verkrijgbaar met drie wijzerplaatkleuren; zwart, blauw en zandkleurig. Omdat ik dol ben op blauwe wijzerplaten wilde ik die graag hebben maar er kwam een niet te missen deal voorbij voor een zandkleurige. Daarop destijds toegehapt, zonder enige spijt, maar een blauwe Airman bleef in mijn hoofd zitten.
Over het horloge zelf; mijn eerste indruk was “wow, die is klein”. In verhouding dan, die andere twee de Traveler en de 1953 vintage hebben dezelfde kast en meten 42 mm. Ze dragen weliswaar niet groot maar deze is met zijn 39 mm duidelijk een maatje kleiner. Niet dat dat een probleem is, de afleesbaarheid is net zo goed, de lume is prima. Eigenlijk valt er weinig op aan te merken. De specs zijn verder prima; een gedegen uurwerk gebaseert op de ETA 2893-2, saffier glas (ook voor de zichtbodem) en een waterbestendigheid van 200 meter is ook nooit weg.
Mijn exemplaar werd geleverd op een blauwe faux-croco band die van goede kwaliteit is maar ik vind dat niet goed passen bij een dergelijk sportief horloge dus heb ik 'm gelijk overgezet naar iets meer “piloterigs”.
Voor wie het nog niet was opgevallen, dit een zogeheten “purist” versie. Een 24-uurs horloge waarbij de urenwijzer slechts een keer per etmaal rondgaat. De wijzerplaat verloopt van diep grijzig donkerblauw naar een lichtere tint waarbij het idee is dat het bovenste deel de donkere uren van de dag vertegenwoordigen (18:00 tot 6:00 uur) en het onderste deel de rest van de dag. Het is even wennen maar voor wie dit (in het begin) lastig vind om af te lezen; de staart van de urenwijzer wijst naar het corresponderende uur de 12-uurschaal. Naast deze purist is er later ook een GMT versie bijgekomen, ik kon niet precies achterhalen in welk jaar die is geÏntroduceerd. Zie hier een GMT variant van @Blauwbeer
Met de bezel kun je een tweede tijdzone instellen. Deze bezel klikt, nadat je de fixeer kroon hebt losgeschroefd met stevige clicks zowel klok- als anti-klokswijs rond en heeft geen enkele speling. Een van de beste roterende bezels die ik ben tegengekomen. In vergelijking; de bezel van mijn 1953 vintage versie verloopt traploos maar eveneens zonder speling.
Over verschillen gesproken; de eerste versies van deze Airman 18 hadden kleinere kronen en de tekst “Airman” op de wijzerplaat was groter, gelijk aan het woord Glycine. Daarnaast heb ik lang gedacht dat dit model nooit op staal was geleverd. Dit bleek een misvatting, de eerste versies zijn ook op stalen banden met holle eindstukken verkrijgbaar geweest.
Terug naar de Airman 18; omdat ik met warmer weer staal prefereer boven leer heb ik er een band bijgezocht in de Airman stijl, dat wil zeggen dat de schakels uit 5 of meer linkjes bestaat.
Afsluitend, naast meer hedendaagse horloges heb ik een groeiende liefde voor vintage horloges en vind de oude Airman’s uit de jaren 60 echt heel gaaf maar ze zijn lastig in goede staat te vinden en er zijn best wel wat valkuilen op dat pad. Dus voor nu ben ik dik tevreden met mijn moderne varianten en is de honger weer gestild voorlopig
, wat zijn ze toch mooi die Airman modellen.
