Zoals wel bekend hier ben ik altijd aan het rondkijken naar een vintage Tissootje om de collectie aan te vullen. Nu neemt met het groeien van de collectie het aantal hiaten steeds verder af, dus bij het meeste wat ik langs zie komen klik ik rustig door; voegt te weinig toe.
Maar laatst dook er weer een exemplaar op dat precies een hiaat in de collectie opvulde, een gouden hunter uit de 19e eeuw.
Zoals helaas vaak bij dit soort exemplaren, dook hij op bij een veilinghuis in de VS. Dus eerst het nodige heen- en weer moeten mailen met het veilinghuis voordat ik “approved” was om mee te bieden. Verzenden naar buiten de VS deden ze niet aan, en zeker niet bij nieuwe bieders zonder feedback. Maar gelukkig ken ik een collega Tissot verzamelaar in de VS die bereid was om voor mij als doorstuuradres te fungeren.
De live veiling startte pas na middernacht, en bovendien levert live bieden me over het algemeen meer stress op dan ik leuk vind, dus kort voor het openen een “pre bid” geplaatst en het bed in gedoken. Volgende ochtend bleken er zelfs helemaal geen biedingen meer bij gekomen te zijn en was ik dus de hoogste bieder 
Dus kon het pakje na een tussenstop de oversteek gaan maken. Wel even slikken bij het zien van alle bijkomende kosten, op zo’n veiling in de VS moet je alleen kopen als het iets is wat je echt hebben wilt. bijkomende kosten bijna net zo veel als de hamerprijs 
Maar goed, dit is een exemplaar wat ik echt wilde hebben. Ik had al een aantal Tissot’s uit de 19e eeuw, maar geen gouden. En het verschil zit hem niet alleen in het materiaal, maar ook in de afwerking en het gebruikte uurwerk; die zijn echt veel mooier bij de gouden exemplaren. Verder komt dit exemplaar uit 1877, precies een decennium waar nog een gat zat in de collectie
Ok, gaat misschien wat ver, maar ik wil uit elk decennium een Tissot hebben, je bent verzamelaar of je bent het niet 
Genoeg gekletst, tijd voor plaatjes. Het voordeksel met fraai snijwerk en ingelegd met zwart email:
Achterdeksel met de gebruikelijke ruimte voor initialen, maar die zijn nooit aangebracht.
De emaille wijzerplaat is nog in zeer nette staat en draagt het opschrift “Chs Tissot Favre Locle”. Deze merknaam is maar kort gebruikt, ongeveer tussen 1873 en 1879. Mogelijk heeft dit te maken heeft met het overlijden van Charles Félicien Tissot in 1873, de F verdween uit de merknaam, en er werd “Favre” aan toegevoegd; de achternaam van de vrouw van Charles Emile.
Ook op het tussendeksel dezelfde merknaam. Het serienummer 38075 dateert volgens de Tissot serienummerlijst uit de periode 1876-1880, wat dus mooi overeenkomt het de aangebrachte inscriptie van 18 juli 1877.
Binnenin een prachtig uurwerk met kroonopwinding, iets wat volgens het grote boek van Fallet toen nieuw was (voor Tissot). Daar staat namelijk dat in 1877 het eerste uurwerk met kroonopwinding in de boeken voorkomt, een 15’’’ LeCoultre uurwerk. Dit is toevallig een 15’’’ uurwerk, dus mogelijk is dit dat LeCoultre werk. Maar het kan ook best een ander uurwerk zijn; de lijst met uurwerkleveranciers die Tissot in die periode had is vrij lang.
Verder natuurlijk ook even door de microscoop zitten loeren, dus gelijk maar wat plaatjes geschoten met de microscoopcamera: 
Uurwerk loopt helaas niet, maar ik zie ook enorm veel stof in het uurwerk zitten en ik zie zo gauw geen gebroken lagerstenen of tappen, dus ik heb goede hoop dat het alleen vuil is
Details van het email; je zie wat beschadigingen, maar voor een leeftijd van 145 jaar ziet het er best netjes uit 
Handgeschilderde wijzerplaat:
Horloge is van voor 1881 en draagt daarom nog niet de bekende Helvetia of eekhoorn maar het “chevron” goudmerk van Neuchâtel:
Nog wat stempelwerk
En om af te sluiten een familiekiekje van m’n Tissot’s van uit de 19e eeuw; van links naar rechts uit 1857, 1864, 1867, 1877, 1886 en 1896 (bij benadering, heb geen extracten aangevraagd). Laatste ligt overigens grotendeels uit elkaar voor een service.
Bedankt voor het kijken. Nu op zoek naar een Tissot uit de periode 1910-1920; het laatste decennium dat nog ontbreekt
Hij lijkt wel bijna nieuw
