Ik geloof niet dat ik voor de meesten hier iets nieuws vertel als ik zeg dat ik altijd op zoek ben naar nog een leuke Tissot erbij 
Mijn Tissot verzameling begon ooit met een 90’s chrono, gevolgd door een sterke focus op de jaren 70. Van lieverlee kwamen daar ook oudere exemplaren bij, jaren 60, jaren 40 en 30, en uiteindelijk ook jaren 20. En ergens daar is de drang ontstaan om een zo oud mogelijke Tissot te bemachtigen.
Na een aantal jaar zoeken was het me al wel gelukt om een aantal Tissot’s uit de 19e eeuw op de kop te tikken, maar het ultieme exemplaar zat er niet tussen. Er mankeerde het een en ander aan, of het was gewoon niet zo’n heel bijzonder exemplaar. Tot ik vorige maand bij een veilinghuis in de VS een droomexemplaar ontdekte. De oudste Tissot die ik ooit online heb gezien, een fraai versierde zilveren hunter met bovendien een zeer forse maat van 60 mm.
Een flink bod ertegenaan gegooid, en met resultaat; ik was de hoogste bieder. Maar toen begon de stress pas echt; omdat het veilinghuis niet voor vervoer zorgde moest ik zelf contact leggen met een vervoerder. Uiteraard koos ik er een die achteraf hopeloos communiceerde en het niet voor elkaar kreeg om een betaling met een Europese Creditcard voor elkaar te krijgen. Uiteindelijk met hulp van een kennis uit de VS de betaling toch rond kunnen krijgen en kon het pakje de oversteek gaan maken 
Een grote opluchting toen vanmiddag het pakje arriveerde en het horloge er ongeschonden uit tevoorschijn kwam. Inpakken konden ze wel, het was net een Matroesjkapop van lagen karton en bubbelfolie 
Mijn nieuwste aanwinst en oudste Tissot draagt serienummer 3184. De serienummerreeks in het grote Tissot boek dateren het daarmee op 1857, ongeveer vier jaar nadat in 1853 Tissot werd opgericht in door Charles-Félicien Tissot en zijn zoon Charles-Émile Tissot. Ik weet niet precies hoe hard de groei ging in de eerste jaren, maar het is niet uitgesloten dat Charles-Félicien nog de hand gelegd heeft aan dit exemplaar. Zijn zoon Charles-Émile reisde de wereld over om nieuwe markten aan te boren; belangrijke markten in die tijd waren de Verenigde Staten en Rusland; dat zijn ook nog steeds de gebieden waar je de beste kans maakt als je een vroege Tissot zoekt.
Uurwerken werden in die tijd nog niet zelf gemaakt maar als ruw basiswerk ingekocht en vervolgens in huis afgewerkt. Het gaat hier om een zogenaamd Lepine V uurwerk met een “half bridge” naar Amerikaans/Engelse stijl. Hier een interessant stukje over hoe de Zwitserse uurwerkindustrie destijds in elkaar zat:
Genoeg verhaal alweer, tijd voor de plaatjes:
Veel handgesneden superlatieven op het tussendeksel en uurwerk: 
Nieuw is hij uiteraard niet, de kast heeft de nodige deukjes en de veer van het voordeksel is stuk, maar gezien de respectabele leeftijd van 164 jaar vind ik de staat zeer behoorlijk en het uurwerkje tikt er nog lekker op los
Omdat dit horloge nog van voor 1881 is draagt het nog niet het bekende beer- of hoenderteken maar heeft het nog het “chevron” teken van Neuchâtel, wat staat voor minimaal 812.5/1000 zilver.
En hier samen met de andere vroege Tissootjes die ik al op de kop getikt had, van links naar rechts uit 1857, 1864, 1867 en 1886 (bij benadering, heel nauwkeurig is de serienummerlijst in de beginjaren niet)
Allemaal voorzien van een variant van een Lepine V uurwerk, wat trouwens veruit de luidste uurwerken zijn die ik heb. Als ik ze alle vier opwind en bij elkaar leg heb je een prachtig mechanisch orkest 
En zoals altijd met het binnenhalen van een “grail”, de jacht gaat gewoon verder, er kan altijd weer een oudere opduiken, al acht ik die kans niet zo heel groot 
Bedankt voor het kijken 
