25 jaar geleden hadden wij thuis een abonnement op Time Magazine. Voor degene die dit tijdschrift niet kent, het bestond voor 60% uit artikelen over vanalles en nogwat en voor 40% uit reclame voor Zwitserse horloges. Als tiener vond ik het tweede nogal wat interessanter dan het eerste en menig regenachtige zondag zat ik me dan ook te vergapen aan al dat moois.
Als bewijs wat reclame doet met de tere kinderziel ben ik bovenstaande advertenties nooit vergeten en dacht altijd (ten onrechte natuurlijk) dat je het wel gemaakt had als je je zoiets moois kon veroorloven.
Lange tijd heb ik gedacht dat er geen Seamaster was met een formaat die me aanstond. Ik heb ooit een 42mm seamaster 300 gekocht en die misstond me zo met zn enorme formaat dat ik die na een paar uur weer terug heb gebracht.
Gelukkig ben ik nu de collectie aan het verkleinen (alles boven de 39mm mag eruit) en daarmee kwam deze toch in beeld. Ik moet zeggen: Wat een topformaatje. Lekker draagbaar maar hij valt totaal niet weg. Die mede dankzij mijn polsmaat van 16,5.
Dit exemplaar is 25 jaar oud en er is nog heel weinig aan op te merken, een krasje hier en daar en dat is het dan ook! Het is een van de eerste uitgaves waar tritium is vervangen door luminova en er is dan ook geen patina te zien (niet mijn ding).
Het enige nadeel wat ik kan bedenken is de afwezigheid van microinstelbaarheid op een clasp die er meer dan voldoende ruimte voor biedt. Gelukkig heb ik met de halflinks toch een goede fit kunnen vinden.
