Eerste en vooral? Waarom een wit hemd? Wel, de kleerkast van iedere dame heeft minstens één zwart kleedje nodig; de kleerkast van iedere heer heeft minstens één wit hemd nodig. Het staat goed bij heel veel gelegenheden, het is tijdloos, en sommige gelegenheden vereisen het bijna. Eenvoud siert!
Hetzelfde geldt bij horloges, een dress-watch met een lichte wijzerplaat zou bij iedere heer in de collectie moeten zitten. Velen zullen zeggen: “Niet spannend genoeg.”, maar daarom heb je nu net een collectie. Meerdere horloges, meerdere vibes, voor elke gelegenheid iets. En voor dresswatches geldt ook, eenvoud siert!
In tussentijd krijgen jullie waarschijnlijk al goesting in een plaatje, maar je zult het nog even moeten doen met de een foto van een wit hemd. Want ik wil eerst nog mijn zoektocht toelichten.
De zoektocht
Zelf had ik 1 duikhorloge en 1 chrono die ik als beater draag; daarnaast genoeg chrono’s voor casual/chique; maar nog niets voor als het echt chique of ingetogen moet zijn.
Wanneer je iets ingetogen en tijdloos qua design zoekt, dan kom je zeker en vast de Junghans Max Bill tegen. Over die heb ik lang getwijfeld. Ik had zelf reeds de chrono, mijn vrouw heeft de 34mm. Absoluut mooie horloges!
Door teveel tijd op het forum te spenderen wist ik (te) goed wat ik wou, en had ik een simpel maar strikt wensenlijstje waar de MB niet meer aan voldeed:
- Diameter: 38-40mm
- Dikte: max 8mm
- Wijzerplaat: wit of zilver
- Opgelegde indices
- Small second hand
- Doorkijkbodem met een mooie handwinder of automaat
- Geen datum
- Optioneel: edelmetaal
En eerlijk, ook de aanschaf van mijn eerste Zenith heeft mijn horlogestandaarden belachelijk hoog gelegd. Foute boel, maar het is nu zo.
Al gauw merkte ik dat er niet veel betaalbaars op de markt was, dus heb ik ook het forum wat mee laten zoeken. Helaas kwam er geen goeie kandidaat naar boven:
De enige die echt in de buurt kwam was de Junghans Meister Handaufzug. Daarvan had ik eerder de blauwe versie, zeer leuk horloge, maar heeft het net niet gehaald. Zo’n eenvoudig design goed uitvoeren blijkt toch zo eenvoudig niet, want weinig merken hebben iets in het gamma dat aan de simpele wensenlijst voldoet.
Uiteindelijk heb ik me er bij neer gelegd dat het een niet betaalbare optie zou worden; en heb ik mijn neus ook eens in de hogere segmenten gaan steken. Bvb bij L.U.C. en V.C. .
L.U.C. was ik erg onder de indruk van ; V.C. had ik minder een klik mee.
Wat doe je dan? Hewel, verder blijven struinen op het WWW, tot je plots botst op een horloge die al je eisen lijkt af te vinken … En toen vond ik het plots … veel te vroeg om in mijn budgetplan te passen. Maar ja, soms moet je springen als het moment zich voordoet.
Mijn wit hemd
Hier is hij dan, de Jeager-LeCoultre Master Ultra Thin Small Seconds:
Simpel, steriel, tijdloos (met tijd) en dun. Twee Duitse uitspraken omschrijven het horloge naar mijn mening perfect:
- “uhren… so zeitlos, wie das eben gehen würde, ohne die zeit zu vergessen.” (Max Bill)
- “in der Beschränkung zeigt sich erst der Meister” (Johann Wolfgang von Goethe)
Lekker “under the radar”, want voor het ongetrainde oog is dit gewoon een Daniel Wellington kloon.
Zo goed als alles op de wensenlijst is afgevinkt; en op dikte scoort hij sterk. Zeker in combinatie met een automaat.
- Diameter: 38,5mm
- Dikte: 7,6mm
- Wijzerplaat: zilver met weinig tekst
- Opgelegde indices
- Small second hand op een mooie positie
- Doorkijkbodem met mooi binnenwerk
- Geen datum
- Edelmetalen rotor / stalen kast
En met een vouwsluiting, dikke plus voor mij.
Waarom specifiek deze? Ik ben wel fan van de gouden rotor (die in 2016 of 2017 zijn intrede maakte) en een paar jaar later zijn ze begonnen met “Automatique” printen op de dial, die hem net wat minder clean maakt. Om een of andere reden zijn de modernere versies ook dikker geworden. Momenteel bestaat de “Master Ultra Thin Small Seconds” niet meer in het gamma van JLC, dus ik vermoed dat het ook moeilijker zal worden om er nog een te vinden. Hoewel hij maar 95% van mijn wensenlijst aftikt; leek het me toch iets om niet te laten schieten. Want wanneer gaat er ooit iets op de markt komen dat 100% is???
Waarom geen MUT Moon? Ja die is ook prachtig, maar net wat dikker, daarnaast vermoed ik dat het goed zetten van datum en maanstand me snel zal tegensteken.
Over het merk.
Hoe spreek je dat nu uit? Veel youtube kanalen zeggen het compleet fout. Hier kun je terugvinden hoe je het zou moeten uitspreken: “zjazjee lekoetre”
How to Pronounce Jaeger LeCoultre? (CORRECTLY)
Verder is JLC zowat een ondergewaardeerd merk uit 1833. Intussen vallen ze onder de Richemont group, samen met merken als Lange & Söhne, Baume & Mercier, Cartier, IWC Schaffhausen, Montblanc, Panerai, Piaget, Roger Dubuis, Vacheron Constantin… Ik noem ze een instapmerk onder de toppers dat ook extravagante creaties aanbiedt. Ze produceren het kleinste mechanische movement dat er bestaat (JLC 101); en waren ook leverancier voor veel andere grote merken (PP, VC, AP, Cartier, …). Het levert hen vooral de naam op als “ the watchmaker’s watchmaker”. Oh ja, ze maken ook de Reverso, een G-Shock uit 1931 maar dan wel elegant.
Hun nieuwe prijzen liggen hoog, ze vragen bvb 50% meer dan Zenith; terwijl ze maar 20% meer waarde bieden (mijn perceptie). Maar dat kun je oplossen door een mooie pre-loved te kopen.
Eerste indrukken
Moeilijk om op foto te krijgen, maar het horloge straalt eenvoud en hoge afwerking uit. Op foto heb je de nijging om teveel in te zoomen, krijg je de kleur-nuances niet goed in kaart, enz … De wijzers en wijzerplaat zijn een eye-catcher, maar die moet je in het echt zien.
De wijzerplaat is strak wit-grijs , maar in warm wit licht komt er een hint van champagne-kleur naar boven. T.o.v. een Max Bill die een gelijkaardige tint heeft, haalt de JLC veel meer nuances bij verschillend licht.
De meeste foto’s tonen dat niet, maar de dauphine/lancette wijzers zijn langs een kant gebrushed.
Het gevoel aan de kroon is goed, boterzacht opwinden, responsief voor het goedzetten van het uur.
De rotor is luid, luider dan een El Primero; misschien zelfs even luid als een Valjoux 7750 in combinatie met een plexi. De oorzaak hiervan is een keramisch lager op de rotor en een dunne kast.
Brengt ons bij het volgende punt, de kast is dun, en draagt dun. De junghans Meister Handaufzug is ongeveer even dun, maar voelt nog dunner aan. De JLC voelt dan weer duidelijk beter afgewerkt aan.
Qua diameter ben ik voor de kleine gegaan: 38.5mm. 40mm zou te groot geweest zijn voor mijn 18cm pols.
Niet iedereen is fan van vlindersluitingen, ik wel. Die van JLC is niet op niveau van deze van Zenith; maar eens je de handeling in de vingers hebt, dan is ze zeker niet slecht.
Het bandje is nagelnieuw van JLC. Nog wat stug, komt vermoedelijk wel goed. Kwaliteit is ook meer dan in orde.
En om af te sluiten, nog een paar fotokes
. Maar kijk, het is bewezen, je kan toegevingen doen 
