Dit keer heb ik een korte NA. Ik zat er over te twijfelen om dit in de vintage categorie te doen, maar vind Algemene Horlogepraat gezelliger. Niet verplaatsen, a.u.b, ondanks de leeftijd van het beestje wat ik opgepikt heb. Het gaat namelijk om een horloge uit 1980, of omstreken. Ik weet dat ik ooit gezegd heb dat ik niet meer aan vintage doe nadat ik één Frankenpoljot had gekocht en daarna negen maanden op m’n Seiko Lord Matic moest wachten voor een reparatie, maar ik ben toch weer voor de bijl gegaan.
Maar eerst even een muziekje voor de sfeer. Omdat ik gejokt heb over het niet meer kopen van vintage horloges lijkt me dit een mooi vertrekpunt.
Dus zet je TV aan en kijk die WW gaan, van je ah-ja-jippie, en je ah-ja-yo.
Horloges dus. Vintage. Het is allemaal de schuld van @koekoek dit keer. Die had een advertentie staan voor een horloge wat drie aspecten had waar ik nog naar zocht:
- Iets PRX-achtigs met geïntegreerde bracelet-look
- Een vierkant horloge
- Een horloge met het Seiko Cock’nball-logo er op.
“Wat voor logo?” hoor ik nu sommigen denken… Nou, dit logo dus:
Kijk, dat zijn cock’n’balls waar Omega nog een puntje aan kan zuigen. Want zeg nou zelf, niemand had hier verwacht dat ik een Speedmaster had gekocht, nietwaar? Het is eigenlijk geen cock’n’ball logo, in feite gaat het om een W met één dakje, wat in die tijd voor quartz uurwerken stond waar één quartz kristal in zat. Dat je het maar weet.
In mijn zoektocht had ik allerlei dingen geprobeerd. Ik heb een vierkant horloge van ome @HorlogeHalle mogen lenen (nog bedankt daarvoor, dat was gracieus en gezellig), ik zat naar Timex Q’s te loeren en heb zowaar een PRX van Tissot vast gehad. Die overigens allemaal prachtig waren, maar net niet m’n ding. De Cartier Tank had ik al afgeserveerd, want naar mijn smaak iets te lompe rupsbanden, en dit was niet de maand voor een JLC reverso.
Wat ik vorige week dus kocht was dit: Een Seiko SilverWave 6030-5140.
Het gaat om de donkerblauwe variant, die vele malen mooier is dan de foto’s doen vermoeden. De wijzerplaat heeft een verticale brush met lichte sunburst die maar heel sporadisch te zien is, maar wat toch een warmere gloed af geeft dan een standaard zwarte plaat. Dat ziet er onder een macro-lens dan zo uit:
Het uurwerk wat er in licht is een Seiko 6030 quartz caliber met 8 robijnen en een spec van een vrij standaard 15 seconden per maand afwijking, maximaal. Ik heb de foto even van internet geleend, maar zoals jullie zien is dit een service-baar upmarket uurwerk zoals we ze graag zien, onder de kap:
Silverwave is een interessante sub-brand van Seiko. Veel mensen weten niet dat de eerste duikers van Seiko niet de 62MASjes waren die ze in 1965 uitbrachten. Dit is de schuld van Seiko zelf, want die hebben het niet over SilverWave op hun website. Maar de geschiedenis van Seiko duikers begon vroeger, namelijk in 1959 of 1960.
Rond 1959 begon Seiko ernst te maken van het waterproofen van hun horloges. De allereerste uiting hiervan die bij mij bekend is is een Seiko Cronos die onder de naam Sea Horse uitgebracht werd, met 50 meter waterdichtheid.
Daarna kwamen in 1961 al modellen uit met lume, die al een vroege versie van het Tsunami-logo op het deksel hadden, en al sterk deden denken aan wat uiteindelijk de 1965 62MAS zou worden.
Wat er in 1961 echter ook uit kwam was de eerste Seiko SilverWave. Dat was een poging van Seiko om een duikhorloge te maken. Het ging hierbij om een horloge met een Tsunami-logo op de achterkant, 50m waterdichtheid en een interne roterende bezel die via dezelfde kroon als van het uurwerk bediend werd.
Later heeft Seiko deze gedowngrade naar 30m waterdichtheid en kwamen ze met de 62MAS duiker aan, maar de SilverWave serie was geboren.
Fast forward naar 1980, toen quartz al een jaar of 10 te koop was, de LED-revolutie inmiddels ingezakt was als een plumpudding, en jaren 70 styling, net als Funk en zelfs Disco, met z’n laatste doodsratel bezig was. Dat is het jaar waarin mijn SilverWave het leven zag. Het horloge komt uit de Suwa studio. Helaas, want ik heb nog geen horloge uit de Daini studio in m’n verzameling.
De achterkant toont een simpele geschroefde caseback, maar wel met een gestileerd Tsunami logo. Er gaan geruchten rond dat één zwaar gestileerde golf meer waterdichtheid betekent dan uitzoomen en meerdere golven, maar ik ga het met dit beestje maar niet testen, denk ik.
De kroon is niet gesigneerd, maar wordt wel mooi omlijst door de ranke, in de kast geïntegreerde en vloeiende crown guards. Leuk detail is dat het een schroefkroon is, omdat de SilverWave serie tenslotte voor wat sportievere horloges stond.
De kast is overigens erg klein, met z’n 35mm all round en een 8mm hoogte of zo. De middenkast is verticaal gebrushed, en de bezel en bodem hadden ooit een hoogglans. De kast is bij mijn weten niet gepolijst en heeft behoorlijke wabi sabi.
Maar de band. Die heeft geen enkele rek en is snaarstrak. Hulde! Ook zit hij comfortabel vanwege de cheap-ass old skool sluiting die er op zit. Een sluiting van weleer, zo zie ik ze graag.
Met z’n gelaagde plaat waarbij de matte rehaut boven de verticaal gebrushte wijzerplaat ligt, met daar weer mooi glimmende opgelegde indices is dit echt een mooie verschijning. Het enige nadeel is het mineraalglas. Aangezien ik geen originaliteitsridder ben heb ik de neiging om naar Sittard te gaan om te zien of ze er geen saffier in zouden kunnen plaatsen met transparante AR coating op de onderkant.
Kortom, het is een mooi comfortabel en draagbaar horloge met een veel rijkere geschiedenis dan we normaliter zouden vermoeden bij het zien van deze serie.
Ik ben in m’n nopjes.
.
Dit keer als “gewone” horloges met extra waterdichtheid. Er is van de LM bijvoorbeeld ook een silverwave versie, net als van de 5Actus. De quartzen hadden om de een of andere reden alleen Silverwave op de plaat.