Dit en vorig jaar is voor mij een heel rustig jaar geweest met betrekking tot NA’s. Mijn bescheiden collectie krijgt steeds meer vorm en richting.
Het zal de leeftijd wel zijn maar een tijdje geleden had ik het idee opgevat om een dresser toe te voegen aan mijn collectie. Mijn huidige collectie bestaat overwegend uit chronographs, duikers en GMT’s . De nieuwe behoefte om een dresser toe te voegen is dus, voor mij, a-bit-of-an-oddbal, om het zo maar eens te zeggen.
Welke wensen zou deze dresser dan moeten invullen?
Tsja, in ieder geval niet te dik zodat ik hem makkelijk onder een overhemd kan dragen. Verder zou de diameter ergens tussen de 36 en 39mm moeten liggen, natuurlijk afhankelijk van de L2L.
Geen secondewijzer en geen datum, dus eigenlijk zo clean als mogelijk. Materiaal heb ik een beetje open gelaten maar voorkeur voor (rose) goud.
In lijstjesvorm ziet het “richtsnoer” voor mijn NA er dus zo uit;
- Dikte tot 6-7mm
- Diameter tussen 36 en 39mm (afhankelijk van de L2L)
- Geen datum
- Geen secondewijzer
- Goud (kleurig)
Al zoekende ben ik het volgende artikel tegengekomen en deze had ik ook al eens voorbij zien komen op HF.
Dit heeft mijn zoektocht wel wat richting gegeven. Maar zoals dit vaak gaat en dat was ook zo toen ik de Montblanc eenmaal had gezien “once seen, it cannot be unseen”. Deze zat namelijk gelijk op mijn netvlies gebrand en wilde er vervolgens ook niet meer zo snel van af.
Is die er dan ook in een goud(kleurige) uitvoering? Dit bleek zo te zijn dat er ook een Au750 uitvoering van is, (18k). Jeetje, die is wel erg mooi om te zien. Op dat moment viel het kwartje en was het besluit, zonder dat ik het op dat moment als wist, eigenlijk al genomen.
Vrij kort erna was mijn zoektocht beëindigd en had ik de Montblanc aangeschaft. De volledige roepnaam van deze mooie dresser is dan ook, Tadaaa: Montblanc Heritage Chronometrie Ultra Slim, referentie 112516.
Waarom ik de keuze voor de Montblanc heb gemaakt, komt een stukje verder nog aan bod.
This is the case
De Montblanc Heritage Chronométrie Ultra Slim heeft een diameter van 38 mm en een hoogte van 5,8 mm en is dun, licht en klassiek. Overigens vind ik het een beetje overdreven om de kasthoogte van 5,8 mm een Ultra Thin te noemen, maar goed dat is een keuze welke door Montblanc is gemaakt. De dikte van 5,8 mm is voor een handopwinder is nou ook weer niet echt spectaculair te noemen. Maar goed, ik snap dat het beestje een naam moet hebben.
Ter informatie; de, op het oog, vergelijkbare Jaeger-LeCoultre Master Ultra Thin 38 Q1348420 is 6,3mm, terwijl dit ook een handwinder is. Dus ook Jaeger-Lecoultre noemt dit ook ultra thin terwijl ze ook horloges hebben die aanzienlijk dunner zijn. De keuze voor ultra-thin zal dan vooral om marketing redenen gekozen zijn, is mijn aanname.
De Montblanc Heritage Chronométrie Ultra Slim is verkrijgbaar in twee versies, één in 18k roségoud en de andere in roestvrij staal. De kast is een eenvoudige driedelige constructie, bestaande uit de ring, de middenkast en een doorzichtige saffieren achterkant. De redelijk “stevige” lugs zijn licht gebogen en lopen taps toe, waardoor ze comfortabel om de pols zitten. Zoals jullie al hebben kunnen lezen heb ik gekozen voor de 18k gekozen variant.
This is the dial
De wijzerplaat is een “Ivory grainé dial”, zoals MB dit zelf noemt. Persoonlijk vind ik deze lichtkorrelige structuur echt schitterend. De sunburst is dan ook iets anders en het zonlicht laat de plaat variëren van glad tot lichtkorrelig en de kleur van creme-achtig naar wit. Het past enorm goed bij het ingetogen karakter van deze dresser, maar zorgt er toch ook voor dat het niet (te) saai wordt. De Arabische cijfers en dubbel-facet markeringen zijn goed leesbaar op de strakke wijzerplaat met Dauphine-wijzers en spoorwegminutenmarkeringen. De merknaam is mooi bescheiden aanwezig op de plaat en zorgt voor een mooi gebalanceerd geheel. Op de algehele indeling van de wijzerplaat (noem het rust, of balans) wint, naar mijn mening, de Montblanc het van de JLC. Ik zal alvast een disclaimer inbouwen voordat het los gaat: ik beschrijf hier mijn mening
This is the movement
De ultradunne maakt gebruik van het kaliber MB 23.01 met handmatig opwindmechanisme. Voor de bewegingsspotters is het in één oogopslag duidelijk dat het uurwerk het Perseaux/ETA 7001 is. De karakteristieke rechte lijnen die de vormen van de bruggen bepalen, zijn de verklikkers. De MB 23.01 is een eenvoudig, kostenefficiënt en toch kogelvrij uurwerk. Het is voldoende afgewerkt, met ‘Montblanc’ gegraveerd op de brugplaat. Het uurwerk loopt, volledig opgewonden, ongeveer 40 uur.
Waarom de keuze voor deze Montblanc en niet de Jaeger-Lecoultre?
Er zijn veel visuele paralellen te trekken tussen de Montblance Heritage Chronometrie Ultra Thin en de Jaeger-Lecoultre Master Ultra Thin 38, waarom dan toch de keuze laten vallen op de Montblanc? Naast elkaar won de MB, voor mij, het op alle vlakken.
Als eerste stoorde de haaientanden hour-indices van de JLC me enorm, dit was voor mij de grootste dealbreaker. Verder in het nadeel van de JLC waren de minuten-dots en de plek van het JLC logo en de naam eronder. Ook de numerals en de wijzers van de JLC delven het onderspit, voor mij, tegen die van de Montblanc.
De ivory-grain dial vind ik persoonlijk erg mooi en klopt, esthetisch gezien, gewoon. De dial is echt super-clean te noemen en sluit goed aan bij de klassieke uitstraling van deze dresser. Als geheel geeft het wat meer cachet, of zeg maar: chique (en niet sjiek), gewoon zoals het heurt.
Anyway, ik hoor graag wat jullie ervan vinden, lovers en haters, dus kom er maar in!
)
