In 2008 was de gekte net voor mij begonnen, de hobby was nog onschuldig en leuk, alleen nerds vonden horloges “iets”, status en prijzen waren voorbehouden tot penoze/patjepeeers en ik had geregeld echt leuke ontmoetingen met medeliefhebbers (er is zelfs een lid een keer uit Brabant gekomen op zaterdag avond om foto’s te maken van mijn iwc 3227, thuis; en er was geen moment dat ik ook maar dacht dat er andere bedoelingen dan liefhebberij zouden kunnen zijn).
Het was een tijd dat ik nachten kwijt was aan leden op timezone die technische uitleg gaven, kasten uit elkaar haalden, uurwerken demonteerden, platina bewerkten. Bij de zin van luxe was er een lid (Rainer B)die een werkbank thuis had en wel eens een patek uit elkaar trok.
In die tijd, weet ik nog goed dat ik kwijlend naar deze jlc zat te kijken, maar dat die - heul veul - buiten handbereik lag voor me. En zou blijven…of toch niet?
Historisch correct, fauxtina zonder dat het storend is, plexiglas van drie verdiepingen hoog; lekker geschilderde letters op de bezel waar de Japanners van Grand Seiko spontaan een schooltje kogelvissen van zouden smullen: i love it.
Ik zou graag weer teruggaan naar die tijd, iets meer nerd en iets minder schreeuwen; maar hoe?
Workshops opzetten met horlogehuizen? Horloge makers? Rondleidingen vragen? Of is dat een relikwie uit het verleden?.. in ieder geval staat die jlc daarvoor symbool voor mij, en ik ga er lekker van genieten… tot mijn vrouw de rekeningafschriften vindt 
