Het was alweer een tijdje geleden dat ik een NA kon schrijven (februari 
).
Maar vandaag is het eindelijk weer zover.
Ik heb al een liefde voor Meistersinger vanaf het moment dat de N°01 uitkwam. Wat een bijzonder horloge vond ik dat. Maar nooit kunnen kopen in die tijd.
Eindelijk na vele jaren kocht ik in 2018 een N°03 via Marktplaats.
Na 2,5 jaar en te weinig draagtijd weer verkocht. Ik kwam er achter dat het gewoon niet mijn type horloge was. Wel het hele Einzeiger gevoel, maar niet de crèmekleurige plaat.
Toch, de liefde was geboren.
Maar dan gaat het Meistersingerbloed toch weer kruipen waar het niet gaan kan. Ik ben wat dat betreft een MS fan. Ik vind ook dat het merk ondergewaardeerd wordt.
Februari 2021 kocht ik m’n tweede MS. De groene Salthora Meta X.
Voor Meistersinger begrippen een flinke jongen. Duikertype. Mooi afgewerkt, mechanisch perfect aanvoelend en perfect werkend.
Maar de jump hour was voor mijn gevoel net niet het idee achter MS.
MS = Einzeiger voor mij.
En ondanks z’n 43mm viel en leek het horloge klein.
Dus uiteindelijk moest die toch het veld ruimen.
Maar ja…….
Bijna een half jaar zonder Einzeiger. Dat gaat je niet in je koude kleren zitten kan ik je zeggen.
Ondertussen wel veel websites afgestruind, Chrono24 in de gaten gehouden.
En ik viel uiteindelijk voor de Perigraph. De volledig zwarte uitvoering.
Zo mooi. Kijken, twijfelen, wel doen/niet doen. Steeds niet doen.
En zo zat ik vandaag ook weer te gluren. Totdat ik ook tegen de petrolblauwe uitvoering in matte stalen kast aanliep.
Hmmmmmm. Ik heb nog geen horloge met blauwe plaat. Wel weer eens wat anders. Maar ja die zwarte.
Ik was nu nog niet voorbereid op het kopen van een horloge.
Die blauwe kon ik goedkoper krijgen dan de zwarte. En ja dan dat zwart. Ik ken mezelf. 1 plekje (wat natuurlijk zo gebeurt is) en ik baal als een stekker.
Alleen kom je van de blauwe zo veel diverse foto’s met zoveel diverse kleuren blauw tegen. Gevaarlijk om ongezien te kopen. Stel dat de kleur uiteindelijk niet bevalt?
Dus toch maar even wat rond gegoochelt om te kijken of er ergens een aanbieding was en of ik m ergens kon gaan bekijken IRL.
En verdomd! Vlakbij, in Rotterdam, een offer I couldn’t refuse!
Dus gebeld, gereserveerd, en met gierende banden naar Rotterdam.
De hel! Om 16:00 richting Rotterdam rijden op een vrijdagmiddag doe je niet voor je lol. Dat is een gevecht.
Maar uiteindelijk toch goed erdoorheen geleid door Koreaanse Tomtommie en bij de juwelier geraakt.
En wat een mooie kleur blauw is het! Ik was meteen verliefd.
Een soort van donkerblauw petrolachtig zwart.
Ik had nog getwijfeld tussen de Perigraph en Pangaea in dezelfde kleur (want ook een goeie prijs) maar de maat gaf de doorslag (Pangaea = maar 40mm).
Zo blij als een kind ben ik weer het verkeer in gedoken en 18:00 was ik thuis.
Hierbij wat plaatjes (de blauwe kleur krijg ik echt niet goed gefotografeerd, dus aan het einde nog even een plaatje van het internet wat overigens de echte kleur ook niet echt recht doet):
Ik heb nog wat bandjes van Meistersinger geprobeerd (de bruine band die bij het horloge kwam is veer van mooi en goed). Ik heb niets gekocht, maar de grijze kroko stond er wel heel goed bij. Dus ik denk dat ik voor donkergrijs ga. Maar eens even rustig oriënteren.
gefeliciteerd !
