Tsja, wat zal ik zeggen… anderhalve week geleden was ik er toch echt van overtuigd dat ik “de ware” gevonden had in de Rolex Yachtmaster rosegoud/staal met chocolate dial. En wat hebben we een plezier gehad samen met vele intieme momenten; heb er echt van genoten!
Totdat ik - ik kon het niet laten - op de site van @Crownguard een gloednieuwe Cartier Santos met radiant blue wijzerplaat geplaatst zag worden, het nieuwst model dat in 2019 in Basel werd gepresenteerd.
Mocht er dus iemand interesse hebben in de YM; houd dan de site van Ramon even in de gaten.
Eerder had ik al eens een Santos XL en hoewel ik niet wegloop voor grote horloges op mijn niet zo grote pols was ik er snel uit dat die toch echt wel wat te groot voor me was…
Maar hoe anders is het met de nieuwe Santos; met zijn diameter van 39,8mm maar vooral de beperkte hoogte van nog geen tien millimeter en het feit dat de kast een welving heeft en daarom mee loopt met de vorm van de pols… dit horloge omhelst werkelijk je pols, is best groot maar past perfect…
Ook heeft Cartier een mooie innovatie welke me positief heeft verrast; je kan de stalen band eenvoudig, zonder gebruik van ander gereedschap dan je vinger, eraf halen en wisselen voor bijvoorbeeld de prachtige blauwe lederen band die er ook bij geleverd is. En het op maat maken van de stalen band kan ook zonder gereedschap; aan de binnenkant zit aan de bovenzijde van de uitneembare schakels een drukpunt welke je met je nagel kan indrukken en het pinnetje veert dan wat naar boven en kan je omhoog trekken. Je kan het pinnentje er niet uittrekken zodat je ze niet kan verliezen.
En dan het horloge zelf; wat een chic ding is dit; wat een tijdloze, klassieke maar toch ook beetje sportieve uitstraling… De wijzerplaat is bijna zwart aan de rand en - als het licht goed valt - helder donkerblauw aan de binnenkant. De Romijnse cijfers en de bezel zijn hooggepolijst en doordat de bezel een heel klein beetje rond loopt is het een genot om de schittering te zien als je de pols draait.
Was mijn eerste “dure” horloge gekocht destijds bij Jaap Ligtenberg op het Waterloopplein.
Woonde toen nog in Utrecht en onderweg in de trein naar huis zat ik regelmatig in de doos te kijken hoe mooi hij wel niet was. Denk dat ik 20 was. Inmiddels 56 en vele (helaas) veel te dure horloges verder.
Gefeliciteerd! Ik ben geen fan van dit model (het hoeft niet altijd een veer in de r…t te zijn, toch?) maar Cartier wordt tegenwoordig qua techniek wel onderschat vind ik.
Als je een automaat als het 1904MC caliber ontwikkelt, ben je het “modemerk” stadium wel ontstegen denk ik zo (is wel wat externe kennis voor aangekocht / gebruikt als ik me goed herinner).
Die bandverstelling/-verwijderings innovatie klinkt ook interessant.
!