Ik heb wat moeite om in mijn enthousiasme niet doorheen alle relevante topics te spammen met wat wristshots, dus dat betekent dat het nog eens tijd is om een NA topic te schrijven… Het is ook al een tijdje geleden dat ik nog zo blij was met een aanwinst. Het is dan ook niet zomaar eentje, het is een 2504.52.00! “Een wat?” vraag je je misschien af… Wel, deze dus 
Ik moet helaas bekennen dat ik het na al die jaren toch wat gewend geworden ben, een nieuw horloge voor de eerste keer omgooien… ik vermoed dat ik in de afgelopen 10 jaar rond de 70 horloges heb zien binnenkomen, de meeste zijn ook weer gegaan. Jje mag het gerust een probleem noemen, maar ik troost me met de gedachte dat er hier figuren rondhangen die verder heen zijn 
. Maar bij deze was het gelukkig weer eens anders, tot mijn groot genoegen!
De reden is onderandere dat ik al altijd een zwak heb voor die eenvoudige no date alrounders, maar nog nooit de juiste gevonden had. Het is allemaal begonnen toen ik door een wat willekeurige inruil een Tudor Ranger binnenkreeg. Ik was destijds van mijn sokken geblazen door de eenvoud en subtiele luxe en ik heb die een paar jaar dagelijks gedragen.
Heerlijk horloge vind ik, als ik zo weer de foto’s terugzie. Uiteindelijk is die weer vertrokken (te groot, fondsen nodig voor het volgende, je kent het vast wel), maar het bleef toch wat hangen. Een IWC Pilot Mark XVI deed het helaas niet als vervanger, dus die mocht ook snel het veld ruimen. Ik was dus nog wat zoekende…
Ik wist ergens wel welke richting het zou uitgaan, want in 2017 maakte ik al kennis met de Railmaster. Omega bracht destijds de Trilogy Limited Edition uit ter gelegenheid van hun 60ste verjaardag en ik heb me toen al wat verdiept in de geschiedenis van de reeks.
Een obligaat stukje geschiedens:
Omega was halverwege de jaren 50 al wat laat in de strijd om een horloge uit te brengen die de magnetische velden beter kon weerstaan. IWC had zijn Ingenieur 666 en Rolex had de Milgauss ref 6541 ook al uit, dus er was aardig wat concurrentie. Omega besloot om de Seamaster aan te passen: een dikkere wijzerplaat, fixed bezel en faraday kooi erin en de Railmaster was geboren. Goed om ook een 1000 gauss te weerstaan. Omega bracht in 1957 een trilogie uit: een Seamaster, Speedmaster en dus ook de eerste Railmaster. De eerste 2 en in het bijzonder de Speedmaster deden het goed, de Railmaster daarentegen was helaas geen hit en in 1963 was het alweer afgelopen. Dat maakt dat dit model een echte collectors item is, zoals wel vaker.
Zo’n oudje gaan opsporen in het mijnenveld van de vintage horloges is niets voor mij en de nieuwe trilogy stukken waren zeker mooi, maar de fauxtina was wat too much. Maar wat bleek… Het is niet de eerste keer dat Omega de Railmaster opgevist had uit de geschiedenisboeken. In 2003 bracht Omega een 36, 39, 42 en 49mm variant uit. Deze laatste verdient wel een plaatje, want nu zou je ze voor gek verklaren! Het waren duidelijk andere tijden, groot was in 
foto met dank aan @AstonMartin
Maar het andere uiterste, de 36mm, dat leek me wel wat… Niemand kocht die kleine stukken destijds en ze hadden blijkbaar de grootste moeite om ze over de toonbank te krijgen. De reeks was sowieso niet het grootste verkoopsucces en in 2012 werden ze wederom afgevoerd. De 36mm was uiteraard nergens te vinden en ik stond een paar keer op het punt om de 39mm te kopen, maar het is er nooit van gekomen. De 39 leek me ook altijd net wat te groot, maar ik zei altijd tegen mezelf dat het wel ok zou zijn. Misschien heb ik daarom nooit doorgepakt?
Foto’s van het internet van beide naast elkaar:
De kriebel voor een eenvoudige no date alrounder bleef altijd wel wat hangen en vorig jaar kocht ik een Rolex Explorer 124270. Deze moest het nu wel gaan worden… perfecte maat en eindelijk gewoon te verkrijgen. Prachtstuk toch?
Maar ik kreeg die verdomde band niet goed op maat. Te wijd, te strak, die brede sluiting zat teveel naar binnen op mijn pols. De bolle caseback drukte ook wat teveel in mijn pols naar mijn goesting. Spijtige zaak, weg ermee dus!
En dan heb ik maar besloten om terug op zoek te gaan naar dat kleine Railmastertje die nergens te vinden is. Tot ik afgelopen week online toch eentje tegenkam en vrijdag was hij daar dan! Box & papers en een recente Omega service, kan niet beter… 
Snel om de pols dus!
Hij kwam dan nog eens perfect op maat uit de doos, heerlijk! Het saffier is nogal een spiegeltje, maar ik heb dit liever dan al die AR coatings die toch maar krasjes en vette vingers verzamelen. De signature wijzers doen het goed en onder de juiste hoek lichten ze ook mooi op:
Deze zit gelukkig echt als gegoten!
De kortere schakels dragen ook heel comfortabel, beter dan de Oyster van de Explorer voor mij. De concurrenten naast elkaar:
De band heeft een heel fijne, compacte sluiting. Er wordt wat over geklaagd en het is een bijzonder ontwerp, maar voor mij werkt het. Een kind van zijn tijd zeg maar.
Misschien nog snel een woordje over het uurwerk. Het is een caliber 2403, de no date variant van de 2500. Dat is een chronometer co axial variant van de ETA 2892-A2. Een degelijk uurwerkje dus, en opvallend genoeg totaal niet antimagnetisch zoals je zou verwachten op een Railmaster. Maar who cares zeker? 
Ik ben dus een tevreden man, ik heb een klein unicorntje binnen het Omegalandschap kunnen bemachtigen! Mijn Santos, die duidelijk het betere horloge is qua bouwkwaliteit, zal het de komende tijd toch moeilijk krijgen. Of je zou het een perfect duo kunnen noemen
Bedankt alleszins voor jullie aandacht! Dit wordt weer eentje om te koesteren 
maar morgenavond ga ik jouw uitvoerig lezen.
