Dit jaar heb ik een eerste vintage horloge gekocht met de King Seiko en dat was een schot in de roos. De KS is simpel, elegant, beschikt over een geweldig 5 hertz movement en is bovendien vooral heel erg betaalbaar. Dat smaakte naar meer en m’n queeste bracht mij bij de Seamaster. Vintage Omega’s zijn namelijk nog voldoende te vinden voor een goede prijs en de meesten zijn in vrij goede staat. Na de nieuw aangeschafte Seamaster van @daffie te zien vorige week, begon het toch wel erg hard te kriebelen en uiteindelijk heb ik de trekker overgehaald.
Vandaag ben ik het pakje gaan ophalen met daarin een Omega Seamaster Day Date uit 1979 met het 1020-movement. Na het bekijken van een filmpje van The Urban Gentry ben ik voor dit exemplaar gegaan. Op Chrono24 zag ik een fraai exemplaar staan uit de UK en die heb ik aangeschaft.
Het eerste wat me opviel is dat dit horloge er nog vrij goed uitziet. Vanzelfsprekend niet in nieuwstaat, maar je zou zeker niet zeggen dat dit horloge 38 lentes telt. De wijzerplaat vertoont heel voorzichtig de eerste sporen van patina, maar de natuurlijke kleur lijkt de tand des tijds vrij goed te hebben doorstaan.
Met een diameter van 35 mm is dit de ideale lengte voor een dress watch. De Seamaster is in principe een collectie van tool watches, maar klaarblijkelijk niet eind jaren zeventig. Integendeel, dit exemplaar belichaamt zowat alle karakteristieken van een dress watch: geringe diameter, bol glas en een mooie tonneau kast.
Het 1020-movement is niet Omega’s magnum opus, maar is wel betrouwbaarder dan het eerdere 1010-movement. Het heeft wel een eigenaardige manier van dag wijzigen: dit gebeurt namelijk in dezelfde positie als het wijzigen van het uur (door het uur terug te brengen). Ik weet niet of het binnenwerk perfect in orde is, want het lijkt er op dat bij het wijzigen van het uur de secondewijzer niet hackt. Al kan het eveneens zijn dat ik de geplogendheden van dit horloge me eerst meester moet maken.
De kast ziet er bijna als nieuw uit en ik vermoedde dat het opnieuw gepolijst was. Ik heb de advertentie opnieuw bekeken en daarin wordt dit bevestigd. Uit puristenstandpunt is het natuurlijk not done, maar ik moet wel bekennen dat het horloge nu gemakkelijk verwisseld zou kunnen worden met een modern(er) exemplaar. Ik heb er dus met andere woorden geen problemen mee.Aan de achterzijde van het horloge bevindt zich het bekende zeepaard-embleem van de Seamaster-collectie.
Door de kleine omvang van het horloge weegt het ook opvallend weinig. Zelfs het originele stalen armbandje is heel erg licht. Net zoals bij m’n Rolex Submariner heeft de bracelet een aflopende lijn waardoor het in het midden korter is dan bij de uiteindes. De gesp vergt een beetje kracht om te openen, maar dat kan te wijten zijn aan ouderdomsverschijnselen. De band is geïntegreerd waardoor er niet echt sprake is van aanwezigheid van lugs. Dit heeft wel als nadeel dat de twee eerste schakels fungeren als een soort van enorme end link waardoor een (klein) gapend gat is tussen de schakels. Het stoort me niet, maar je kan het bezwaarlijk harmonieus noemen.
De eerste oppervlakkige kennismaking met mijn tweede Omega is dus zeker bevallen. Ik vind het zelf een fraai exemplaar door de combinatie van de tonneau kast, bol glas en rustgevende eenvoud van de wijzerplaat. Het draagt bovendien bijzonder licht waardoor ik vermoed dat dit een regelmatige klant zal worden voor m’n linkerpols. Het enthousiasme om nog een vintage horloge aan te schaffen wordt na dit horloge alleen maar groter 
Van harte met deze nieuwe aanwinst. Ziet er zeer goed uit…mooie staat. Leuke review.
Ik kijk nog iedere dag (meerdere keren! 
) met veel plezier op mijn Seamaster. Het is een erg leuke vintage…zeker voor een beginnende liefhebber.
Bij de 1012 hoort een nylon hebeltje tegen de as van het ankerrad aan te drukken bij de hacking-functie. Ook het datum-verzetrad is bij de 1012 van nylon. Heb onlangs een 1012 gedaan waar beide onderdelen nog goed waren, en heb ook foto’s genomen tijdens het demonteren - vind maar 's exploded views hiervan online… 
