Zie mijn nieuwe aanwinst. Laat ik voorop stellen dat ik absoluut geen expert ben in militaire horloges, maar deze sprak tot mij, dat heb je wel eens, nietwaar?
Het verhaal van de Dirty Dozen is denk ik wel bekend. Aan het einde van WWII gaf het MoD opdracht aan 12 firma’s om horloges te leveren met bepaalde specs. (mogelijk waren het dertien bedrijven maar Enicar schijnt nooit geleverd te hebben). Hoe zat het ook alweer? Zwarte dial, railroad track, witte Arabic numerals, beetje radium en waterdicht, moet tegen een stootje kunnen. WWW: wrist watch waterproof.
Vanaf het ombouwen van zakhorloges naar polshorloges in WWI was men al bezig met horloges voor soldaten. Aanvankelijk heette dat ATP: army trade pattern. Deze hadden echter juist een witte dial, je zou kunnen zeggen de voorlopers van de WWW.
Kijken we naar dit Timor exemplaar, dan zien we de bekende specs. De broad arrow op de plaat als teken van “eigendom van de Kroon”, een symbool reeds lange tijd in gebruik. (en ja die 007 Omega…) Een stepped case, dik glaasje. Is het allemaal origineel? Nee, denk het niet. De plaat 99,9999% wel, de lume is denk ik re-lume (geeft nog even licht bij UV) en de wijzers zijn m.i. van de ouder type Timor. (dus een Timor ATP horloge). ATP en WWW werden kennelijk ook een tijd naast elkaar geproduceerd.
In die tijd werd er veel gerommeld met de horloges, met als doel om ze werkend te houden. Zo werden zelfs zaken tussen de merken uitgewisseld. Ik kwam een Glana plaat tegen in de Timor case bijvoorbeeld, ook dat was niet ongebruikelijk. Het leger was bepaald niet bezig met het behouden van originaliteit om het zo maar te zeggen.
Dank voor het lezen. Mocht je nou denken: hier klopt helemaal niets van, ik ben een expert, dan hoor ik het uiteraard graag! Ook zie ik graag nog eens meer WWW’s voorbijkomen.
groet!
Heel leuk horloge. Hier hou ik van. Of ie helemaal origineel is? Ik denk het niet. De kast zou van roestvrij staal moeten zijn met vaste bandenpennen.
Als je het achterdeksel verwijderd, dan zou er nog een extra dekseltje achter moeten zitten (om het uurwerkje tegen magnetisme te beschermen) .
Ik heb er zelf ook een. Ooit gekocht en had geen idee wat het was. Ook niet origineel, want de vorige eigenaar had overgezet in een nieuwe chromen kast. Maar toch vind ik het een heel leuk horloge.
Het is ook wel leuke materie om in te duiken. Ook dat ATP verhaal en het swappen van onderdelen en zelfs merken. Staal was natuurlijk ook wel schaars aan het einde van WWII. Dus eigenlijk weet niemand het meer zeker, dat maakt het ook een mooi verhaal.
Ik moet ook zeggen dat het bij het dragen het subtieler is dan op een foto.
