Vandaag gingen wij samen op pad, een keer zonder de kinderen, die andere plannen en afspraken hadden.
Even naar een nabijgelegen winkelcentrum, primair met een culinair doel.
Natuurlijk wil vrouwlief dan ook wat schoenen- en kledingwinkels aandoen, alwaar ik de nodige nieuwe lingerie voor haar heb gekocht.
Daarnaast wil ik dan graag even de lokale vestiging van een juwelier bezoeken.
En daar gebeurde het dan…nog voordat ik het doorhad, omdat mijn aandacht toch werd getrokken door de PRX varianten die er te bekijken waren (voornamelijk ingegeven door de vele aandacht die ze hier ook krijgen) alsmede een blauw exemplaar van een Seastar waarover ik met een forumlid in gesprek was voor een mogelijke ruil, was daar de sparkling in de ogen van mijn kersverse vrouw en was toch wel duidelijk dat daar een vonk was overgeslagen!
Zij had een andere, kleinere variant gezien van de Seastar met een zwarte wijzerplaat, welke kleur in haar collectie ondervertegenwoordigd zou zijn (naar haar zeggen).
Ik heb haar, vanuit mijn eigen bubbel, nog op de PRX gewezen, die daar in de 35 mm variant lag, zowel in een lichtblauwe als een zilverkleurige, maar zij was op slag verliefd.
Uiteraard was er inmiddels een verkoopster bij gekomen, die aangewakkerd werd door onze overduidelijke interesse, en in no-time lag de Seastar op de dichtbij staande tafel. Niet voor lang, want de Seiko van mijn vrouw lag er voor korte duur naast zodat de Seastar om de pols kon.
Jeetje! Wat een prachtig exemplaar had zij inderdaad opgemerkt! Een diep zwarte plaat, een zwarte glanzende bezel met een letterlijk goud randje. Het horloge staat haar werkelijk ook goed, zowel qua kleuren als qua maat.
Ook de twee PRX varianten zijn nog uit de kast getrokken en die vielen haar om de pols ook zeker niet tegen; een totaal ander oordeel dan van achter het glas.
Maar die konden niet op tegen het gevoel dat de Seastar had losgemaakt. Dan was er nog een financieel aspect, waarbij zij hem dit keer aan haar voorbij zou laten gaan.
De manier waarop ik haar naar dat horloge heb zien kijken, de flinkering in haar ogen en de tevredenheid toen die om haar pols zat ; dat totaalpakket kon ik niet weerstaan en heb haar gezegd dat we hem ook voor haar konden kopen, als cadeau van de ‘opbrengst’ van onze trouwerij van vorige week.
Dat was duidelijk niet aan dovemansoren besteed! Na wat afwegingen van haar kant (zoals of dat wel eerlijk was tegenover mij en dat er eigenlijk een andere bestemming aan dat geld gegeven zou worden; welke ik allemaal weggewuifd heb) was de kogel door de kerk en is zij vol tevredenheid met een nieuw horloge huiswaarts gekeerd.
En dan natuurlijk de foto’s van de unboxing van zojuist:
Nee hoor. The full package vandaag 
Dat is nog eens wat anders dan een strijkijzer!
