Als iemand met enig verstand van Zenith vorige week mijn horlogebox zou hebben bekeken zou zijn eerste vraag zijn geweest: “Leuk hoor. En de tri-color? Die heb je nu dan zeker om?”
Eeeehhhh, goeie vraag, maar…ik…eh… ja…, heb geen tri-color.
Maar sinds deze week is mijn antwoord:
“Wat dacht je, natuurlijk!”
Het was toch wel een duidelijke omissie in mijn verzameling, zeker als je jezelf ziet als Zenith liefhebber, dan mag dit model eigenlijk niet ontbreken.
Veel gezocht en gelezen over de verschillende Zenith hommages aan de beroemde A386 uit 1969:
(want dit origineel ging het niet worden…)
Ik wilde het model wat zo dicht mogelijk bij het origineel kwam: 38mm, de juiste kleuren subdials met correcte overlapping, de rode secondewijzer, de datum willen we vanzelfsprekend op 4:30, geen bezel, de mooie dun uitlopende lugs en hij moest op staal.
En tijdens die zoektocht bleek dat het pas tot 2011 heeft geduurd voordat Zenith opnieuw een tri-color uitbracht. Dus ruim 40 jaar nadat de A386 op de markt kwam. Maar toen gingen ze wel meteen los.
Na de 42mm versie met datum op 6 (op 6???), gevolgd door de Striking 10th, El Primero Original 1969, El Primero A386 Revival, Anniversary-, Manufacture-, E-Commerce en Boutique editions, met en zonder flyback, de open modellen en vele andere variaties.
Wel grappig dat hierbij ook de overlapping van de subdials ook bleef switchen tussen “6 over 9 en 3” en (de enige juiste) “9 en 3 over 6”.
Maar de in 2021 gelanceerde Chronomaster Original komt het dichtste bij het origineel (maar heb ook lang de zeer geslaagde E-Commerce overwogen). Alleen de rode centrale chronowijzer en het doorontwikkelde uurwerk met zijn 1/10 sec chrono (en daardoor de subdial functies en seconde aanduidingen op de schaal) zijn anders.
Wat (niet echt geslaagde) plaatjes met details:
Mooie bracelet, mirror-polished
Geborstelde, strakke pointy lugs
Is alles mooi, goed ontworpen en precies zoals ik hoopte? Niet echt…
Nadat het horloge binnenkwam en na het verwijderen van de stickers (ik kom trouwens nog regelmatig een stickertje tegen die ik over het hoofd heb gezien) wil je natuurlijk meteen de band op maat maken. Blijkt dit model uitgerust te zijn met dubbel geschroefde links (busje met schroefkop en aan de andere kant de erin gedraaide schroef). De schroef kan alleen losgedraaid worden als die aan de andere kant wordt tegengehouden. Wat een drama!
Die vermaledijde schroefjes
Je gaat niet met 2 schroevendraaiers aan de slag, zit echt niet te wachten om uit te schieten en op dag 1 meteen de eerste kras te zetten. Hoe dit is verlopen, zie je hier.
Enfin, hij zit nu om de pols:
En daar blijft hij nog wel even…
Even iets anders, hoort eigenlijk niet thuis in deze NA maar pikte ik op tijdens de zoektocht naar de tri-color historie: Na de herrijzenis van de El Primero (jaren 80) waren er veel andere horlogemerken geïnteresseerd en pasten deze toe in hun eigen modellen.
Als eerste (heel belangrijk geweest voor Zenith toendertijd) door Ebel, Cal 134, bekend van de Ebel 1911 die Don Johnson droeg in Miami Vice. En natuurlijk Rolex met een aangepaste versie voor de Daytona (Cal 4030, 1987-2000). Maar daarnaast ook door:
- Tag Heuer Cal 36 (Carrera en Monaco)
- Hublot Cal HUB4700 (Spririt of Big Bang)
- Bulgari Cal BVL 328 (Octo Velocissimo)
- Panerai Cal OP IV en OP VI
- Dubois Cal 410 (Perpétuelle Sport)
- Concord Cal 411 (Impresario)
- Daniel Roth Cal 400 (S247)
- Dunhill Cal DC3319 (Millenium)
- Parmigiani Cal 400z (Fleurier Toric Chrono)
Nooit geweten dat die lijst zo lang was.
Maar ok, terug naar de NA met nog een plaatje van mijn fijne Chronomaster.
Zijn we nu klaar?
Nee, dat zijn we niet.
Want de eerder genoemde Zenith kenner had ook kunnen vragen waar de Cal 135 Chronometer was.
Goeie vraag…
Die komt er ook een keer.
Gefeliciteerd en het inkorten is ook zonder ongelukken gegaan zie ik?
