Bij sommigen van jullie is het een bekend fenomeen. Je hebt een horloge, verkoopt het om de een of andere reden, en krijgt niet snel daarna spijt van de verkoop. Zo verging het mij een tijdje geleden met de verkoop van mijn Panerai 390. Dat was op het moment dat ik de 422 kocht die, zo bleek al snel, te groot was voor mijn pols. Ik kon er niet aan wennen. Vorige maand hakte ik de knoop door en besloot ik weer op zoek te gaan naar een scherpe 390. Het aanbod op Chrono voldeed niet echt en overigens was er weinig te vinden. Totdat ik op 14 augustus jl stuitte op een 390 op eBay Kleinanzeigen. Uiteraard nam ik direct contact op met de verkoper, die mij in de middag op mijn verzoek terugbelde over de verkoop. Een super aardige kerel, die enorm veel verstand had van horloges. Duidelijk iemand die bekend was met de horlogewereld. We kwamen die middag tot een overeenkomst en toen was natuurlijk de vraag of ik het horloge zou laten verzenden of dat ik het zelf op zou halen. Omdat het een rit was van meer dan 1.000 kilometer bekeek ik de mogelijkheden voor een verzending. De man bood me direct aan een foto van zijn paspoort te sturen, hetgeen rap geschiedde. Aan de hand van die gegevens heb ik heel internet afgestruind en alles leek te kloppen. Persoonlijke dingen die hij me telefonisch vertelde kon ik verifiëren op internet, maar wel na enig speurwerk. Het was dus geen info die heel erg snel voor het oprapen lag. Ik vroeg hem vervolgens mij een foto te sturen van zijn paspoort naast zijn gezicht. Ook dat was geen probleem en die foto kreeg ik even later, nadat hij me een selfie stuurde van hemzelf op een racefiets. Hij was onderweg naar huis vanaf zijn werk. De foto’s kwamen volledig overeen met de foto op het paspoort. Ook stuurde hij me ongevraagd een foto van het paspoort op een vel wit papier met de datum van die dag.
Van nature ben ik erg voorzichtig met dit soort deals, maar alles voelde goed en ik had veel gecheckt. Tegen mezelf zeggend dat er heel veel mensen te vertrouwen zijn, besloot ik vervolgens het geld over te boeken…me realiserend dat ik hoe dan ook toch een gokje nam, maar ik stelde mezelf gerust naar aanleiding van het telefoongesprek en alle details die ik kon natrekken. Alles klopte immers!
Op vrijdag maakte ik het geld over. Dinsdag was het geld volgens hem nog niet ontvangen. Ik belde m’n bank en die zeiden dat het inderdaad een werkdag of 3 kon duren voordat het geld over zou zijn. Geruststellend, maar tegelijkertijd ook wel even spannend. Woensdagmiddag appte hij me spontaan dat het geld over was. Hij zou het horloge verzenden via Galle (die gebruiken geen track and trace) en het zou zaterdagochtend geleverd worden. Om 10 uur kreeg ik een (anoniem) telefoontje van Galle. De auto had pech en het zou later worden… in de avond. Galle kon ik niet bereiken, want het kantoor is in het weekend dicht. Op mijn mails van dat weekend ter verificatie werd niet gereageerd.
Dat voelde niet goed en ik kreeg een unheimisch gevoel. Ik nam contact op met de verkoper die zei dat hij een gemiste oproep had (anonieme beller), en dat hij vermoedde dat Galle hem ook had proberen te bereiken. Omstreeks 18 u die avond had ik zelf een gemiste anonieme oproep. Om half 7 werd ik gebeld door de verkoper. Galle had hem gebeld. Zaterdagavond werd het ook niet, en nu zou het maandagmiddag worden. Uiteraard vroeg ik hem naar het ordernummer, maar hij kon het me niet geven want hij was met zijn vrouw hiken in Zuid Duitsland. Daarvan stuurde hij me direct een foto. Korte tussensprong: alle foto’s die hij me stuurde (van het horloge, maar ook van andere horloges in zijn collectie), van zijn paspoort etc etc heb ik gecheckt op Google om te zien of ze eerder waren gebruikt. Voor zover dat te checken is, waren het allemaal unieke foto’s. De verkoper zegde me toe voor maandag 10 uur alle info te sturen. Hij kon zogenaamd nergens bij want alles stond op zijn computer op het werk. Raar verhaal natuurlijk… De dag erna, zondag, was een lange dag…
Maandagochtend besloot ik direct Galle te bellen om een en ander te verifiëren. Wat ik al vermoedde maar nog niet durfde te geloven werd bewaardheid: ze konden niets vinden op zijn of mijn naam of op mijn adres…Of ik toch niet aan een ordernummer kon komen. Ik nam contact op met de verkoper maar tevergeefs. Waar hij anders direct reageerde bleef het angstvallig stil. In de middag kreeg ik foto’s van hem. Hij zou in het ziekenhuis liggen en stuurde me ook een polsbandje met zijn naam erop. Die correspondeerde met de naam in het paspoort. Ook de gezichten kwamen overeen en voorzover ik kon zien waren het zeker geen gefotoshopte foto’s. Wel leek hij op deze foto’s iets dikker dan op foto’s van de week ervoor.
Toen ik die foto’s zag wist ik het zeker. Ik was belazerd. Ik belde Galle terug en deed nogmaals mijn verhaal. De aardige mevrouw aan de lijn beloofde navraag te doen en me terug te bellen. Na een half uurtje belde ze inderdaad met slecht nieuws: de naam kwam daar voor. Het was iemand die mensen vaker vertelde dat hij spullen verzond via Galle maar dat nog nimmer heeft gedaan. Ik was ook niet de eerste aan wie hij het “ziekenhuis-verhaal” had verteld. Op het moment dat je dit hoort, voel je je niet lekker kan ik je verzekeren en je gaat twijfelen aan alles wat je hebt gedaan. Hoe had ik zo stom kunnen zijn om geld over te boeken naar een vreemde. Hoe had ik zo stom kunnen zijn om te geloven wat hij me allemaal had verteld. Ik kon mezelf wel voor de kop slaan. Me een dag later wel realiserend dat ik wel al het mogelijke had gedaan om alles te checken. Vergeefs dus.
Vanaf dat moment probeerde ik contact met de verkoper op te nemen, maar hij had me geblokkeerd op whatsapp en op de telefoon. Ik kreeg dus geen enkele verbinding meer. En wat dan…
Die maandag ben ik bezig gegaan met het traceren van de persoon op het paspoort. Ik wist dat het een bestaand persoon was en was er heilig van overtuigd dat er misbruik was gemaakt van zijn paspoort. Maar hoe kwam die persoon dan aan al die andere persoonlijke foto’s van hem… Vreemd. Mijn gedachte was: dan zal het iemand zijn die heel dicht tegen die persoon aanzit. Bank gebeld. Die konden het bedrag uiteraard niet terugboeken. Verzekering gebeld: als verwacht viel dit niet in de polis. Nederlandse politie gebeld: “ doet u maar een digitale aangifte, maar verwacht vooral niet dat we iets kunnen want het speelt zich kennelijk af in Duitsland”. Zijn bank gebeld. EBay gebeld. Allemaal tevergeefs. Vervolgens heb ik de Duitse politie gebeld in de plaats waar de man mee adverteerde op eBay. Ik ging er natuurlijk vanuit dat die plaatsnaam ook niet zou kloppen. Mij werd verzocht bewijsmateriaal aan te dragen. Omdat ik alles via WhatsApp had, ging dat snel. De boel geëxporteerd en gemaild naar de Duitse politie.
In de tussentijd heb ik foto’s gevonden van de man, waar hij met anderen op stond. Gelukkig stonden daar namen bij. Een van die mensen was een bekende van hem en die heb ik aan de telefoon kunnen krijgen. Helaas had die al 2 jaar geen contact meer met de man. Omdat de verkoper nog een advertentie op eBay had en ik geen contact meer met hem via de telefoon/whatsapp kon krijgen heb ik de verkoper op eBay een bericht gestuurd dat ik een bekende van hem had gesproken. Het was natuurlijk ook zo, maar het was ook een probeersel omdat ik er nog steeds van overtuigd was dat het een ander was die misbruik maakte van een paspoort. En of hij zijn berichten op eBay las wist ik ook niet, want het leek er maandag en dinsdag op dat het nummer in het geheel niet meer in de lucht was.
Het berichtje naar hem op eBay was op woensdagsochtend. Nog geen vijf minuten later kreeg ik een SMS van de verkoper: hij had spijt en wilde me het geld in delen terugbetalen. Ik viel van mijn stoel… Uiteraard wilde ik het contract nu warm houden en ik vroeg hem de blokkade of te heffen. Dat deed hij en hij stelde voor de eerste 1.000 euro direct terug te betalen. Ik geloofde er natuurlijk niets van.
In de tussentijd werd ik gebeld door de politie. Ze hadden de paspoorthouder gevonden en uitgenodigd voor die middag op het bureau. Een uurtje later checkte in mijn rekening en stond die 1.000 er al op. De man op het paspoort bleek de verkoper te zijn. Ik kon het amper geloven… Ik was wellicht niet zo slim bezig geweest, maar hoe dom was hij wel niet op deze manier!
Vanochtend heb ik een FaceTime-gesprek met de man gehad. Hij zegt spijt als haren op zijn hoofd te hebben en zegt zelf opgelicht te zijn met horloges. Mijn geld had hij al uitgegeven aan een ander horloge dat hem ook niet geleverd was. En die 390, die had hij nooit gehad. Wel gekocht via eBay Kleinanzeigen zegt hij, maar er direct weer opgezet voor de verkoop, terwijl die hem niet geleverd was. Hij vertelde me weer een hele boel, en van een aantal dingen weet ik dat het niet klopt. Het zij zo. Feit is dat ik nu zeker weet wie het is (hij stuurde me vandaag zelfs nog een kopie van zijn rijbewijs met zijn adres erop) en feit is dat we een betalingsregeling hebben. De politie in Duitsland kijkt mee totdat de laatste euro is terugbetaald. Wat ze verder met de zaak gaan doen (meer gedupeerden?) weet ik nog niet.
Overigens verdient de politie in Duitsland een enorm compliment. In no time hebben ze de zaak opgepakt, doorgestuurd naar de politie van de woonplaats van die man en hem uitgenodigd voor verhoor en dit alleen na een mailtje van mij met een WhatsApp-correspondentie. In het geheel geen bureaucratie! Hadden ze dit niet gedaan, dan weet ik wel bijna zeker dat ik (sowieso) had kunnen fluiten naar het geld.
Het ergste vind ik eigenlijk nog het enorme misbruik van het vertrouwen. Ik heb al tegen een paar mensen hier gezegd dat ik geen trek meer had in de hobby en m’n horloges zou verkopen. Zo klaar was ik er mee. Maar die emotie ging snel over ;-).
En natuurlijk baal ik dat ik nu nog geen scherpe 390 heb gevonden (wie tips me op een goed exemplaar voor een normale prijs?) ;-).
Ik vond het belangrijk dit (omvangrijke) verhaal met jullie te delen. Buy the seller it is! Maar je gevoel zit niet altijd goed, zo blijkt wel. Kennelijk kun je niet voorzichtig genoeg zijn. In de toekomst gaat het bij mij alleen nog F2F, tenzij ik de verkoper ken.
De eerste bedrag is terug. De rest zal verdeeld over 3 weken teruggeboekt worden. Het blijft nog even spannend, maar ik durf al een klein beetje te hopen dat dit een goede afloop zal hebben.
zodra je de nieuwe aankoop in je handen houdt is dit nog slechts een spannend avontuur geweest.