Begrijp me niet verkeerd, de Defy met z’n wortels in 1969, het hi-beat uurwerk en het coole patroon in de wijzerplaat is tof, maar het genre geïntegreerd is moeilijk voor me. Ik zie de Defy wel als het OG luxe stalen sporthorloge, eerlijk gezegd, dus ik vind het historisch weer geiniger dan een APRO.
Maar een core verzameling van vijf is niks voor je? Twee Zeniths, twee JLC’s, en dan nog één zwarte speedy?
Die Omegas gaan zeer zeker nergens heen. De Lazy Afternoon ben ik al kwijt. Geconfisqueerd door mijn ega.
De Max Bill is en blijft ontzettend leuk. Dat ontwerp, die cijfers, die 4….
Dat zou eigenlijk best goed zijn. En 5 misschien wel een mooi aantal. Maar de witte Speedy vind ik te tof. En de Zenith Elite eigenlijk ook. En de Junghans…Ik vind ze eigenlijk allemaal nog te leuk. Ook niet erg.
Die NH laat echt een mooie indruk achter. Ik draag (nog) niets dat op een tank lijk, maar bij money no object zou deze het zomaar kunnen zijn. Ik vond deze Credors ook verrassend goed. Meestal doet Credor me niet veel, dit biedt kennelijk net de juiste balans. Geen idee van hoe de prijzen vergelijken, maar ik zou sneller naar een Voutilainen kijken dan deze Shapiro als men het die kant uit zoekt. Van Moritz Grossman (en trouwens anderen ook wel) zou ik wel willen weten waarom het zo duur moet, maar ik vind het ook mooi en toch best herkenbaar. Desondanks vermoei ik mij liever niet teveel met deze prijsklasse, ruim bekeken.