Ik ben opgevoed om zuinig met geld om te gaan, goed na te denken over keuzes en je er bewust er van te zijn dat je geld maar 1x kunt uitgeven. Waarom zeg ik dit? Ik heb inmiddels 8 horloges die tussen de 200 en 500 euro zitten qua prijs. Inmiddels dus (voor mij) een aardig totaalbedrag en het zijn heel bewuste keuzes. Maar goed, ik ben in dit segment aardig uitgekeken en kijk naar de volgende prijsklasse waar ik al het nodige leuks voorbij heb zien komen maar het lukt mij niet om de trekker over te halen. Ik zie mijzelf namelijk niet met een horloge van 750 tot 1000 euro om de pols lopen. Maar ondertussen zit ik er wel naar te kijken. Tegenstrijdigheid ten top!
Is dit herkenbaar? Is dit een fase of zal dit altijd zo blijven? Of gewoon is over de opvoeding heen stappen en de trekker overhalen met als mogelijk gevolg een aantal slapeloze nachten
Ik kan het me zeker voorstellen. Maar zoals met alles, als je er eenmaal toe hebt gezet het te doen valt de tweede al reuze mee ;-). En voor je het weet weet je niet beter.
Het is allemaal mindset, een paar jaar geleden had ik nooit gedacht een Breitling te kunnen hebben, en dan heb je er opeens een paar. Je hebt nu ook al een gecombineerde waarde van een paar duizend euro aan horloges, dus waarom niet?
Ik hou niet zo van tegeltjes maar ik heb er eentje die ik zo nu en dan wel van toepassing acht:
“Je kunt beter spijt hebben van dingen die je doet, dan van dingen die je graag had willen doen”
Het deed me wel pijn om mijn Speedy weg te doen maar toen het geld weer bijgeschreven was, toch minder.
Je hebt er 8 van 200 tot 500. Waarom maak je daar geen vier of vijf van en koop je een duurder horloge met gesloten knip? Het geld is al een keer uitgegeven, dus dat doet geen pijn.
Hier precies hetzelfde, met tegen die grens aanhikken. Ik weet al wel welk horloge mij daar overheen gaat helpen…
De reacties stellen niet echt gerust…
Heel herkenbaar. Ben zelf ongeveer 2 jaar geleden door het horloge virus besmet geraakt. Ondertussen een bescheiden collectie van rond de 10 horloges. Het zijn met name microbrands en kickstarter horloges ook zo tussen de 200 en 500 euro. Meer uitgeven voor een horloge is voor mij een soort grens. Maar tegelijkertijd kriebelt het en zit ik steeds meer te kijken naar een Tudor BB of Pelagos, maar Omega Seamaster is toch ook wel mooi. En als ik even goed de collectie opruim en verkoop kan het zonder dat het wat (of in ieder geval weinig) kost.
Op een manier ben ik er telkens in geslaagd mezelf voor de gek te houden…
Ik begon met een vintage chrono van €300, hetgeen toen al een heel doordachte beslissing qua budget.
Daarna een horloge gezien van €600, wat gelijk veel duurder was… maar ja als ik dan de vintage chrono verkoop, dan moet ik maar zo’n €300 bijleggen! Dat valt dan alweer beter mee…
Diezelfde denkpiste is doorgegaan tot nu, waarbij mijn laatste actie de verkoop van de SMPc was en er een vintage speedmaster in de plaats kwam
Als ik erover nadenk dat is het echt zot hoe snel de grenzen verlegd werden, en ik denk er zelfs aan om terug naar horloges te gaan die onder €750-1000 zitten… maar dat is dan ineens toch heel lastig als je eenmaal die weg ingeslagen bent…
Anderzijds is het wel zo dat je geen geld weg gooit als je naar vintage/tweedehands grijpt. Als je wil flipperen, of gewoon geen horloge meer wil, dan verlies je normaal gezien niet veel…
Dat valt bij mij wel mee. Ik heb juist vaak bij de duurdere horloges die ik kocht zo van, is dit het nou? Want als je 2x zoveel geld uitgeeft krijg je niet ook 2x zoveel horloge.
Gewoon kopen als je het budget hebt. Ik merk dat soms uren, dagen over een horloge nadenk, op internet kijk naar de goedkoopste prijs. Zonde van de tijd. Koop dat horloge gewoon tweedehands, bij spijt verkoop je het horloge met winst, evenveel of een klein beetje verlies. Ik heb gemerkt dat je beter die 50 euro verlies kunt pakken dan dagen erover nadenken.
Ik ben begonnen met een grens van 500, ging toen snel naar 1000, 2000.
Daar een tijdje blijven hangen en heb toen geĂĽpgrade tot circa 10k maar dit vond ik toch onprettig en merk nu zelf dat ik de 5k grens het prettigst vind. Dan durf ik ze ook nog te dragen zonder bang te zijn voor beschadigingen, verlies, of diefstal
Ik vind de zoektocht naar een horloge overigens deel van het plezier. Maar dan bedoel ik de zoektocht naar welk horloge ik wil hebben. Als dat eenmaal duidelijk is, dan ben ik het met je eens dat jagen naar de allerlaagste prijs niet heel leuk is. Dan moet je gewoon de trekker overhalen.
Ik krijg ze meestal begon eerst met mijn oma omdat mijn opa een superverzamelaar was van alles en nog wat (munten, postzegels, spaken, microscopen) en horloges natuurlijk dus heb daar een hele bups van gekregen en daarna is het gegaan als: o hey jij spaart toch? Ja joh geef moar anders gooien ze het toch meestal weg
Ik heb altijd wel iets met horloges gehad, maar nooit als hobby gezien. Maar sinds 'n tijdje begint het steeds meer 'n hobby te worden… Heb laatst 2 horloges verkocht, heb er momenteel 1 in bestelling die nog binnen moet komen. En ben nu alweer overal aan het spitten welke de volgende aanwinst gaat worden. En ik merk dat ik de grens steeds hoger aan 't leggen ben… Dus kortom, herkenbaar!
Ben ik het niet mee eens.
Ik besef dat het een gebruiksvoorwerp is. Maar wel eentje die ik met uiterste zorg draag.
Ik ben ook bij mijn meest goedkope horloge bang voor krassen.
Ik heb ze gewoon liever niet.
Komt er een kras op, dan is het niet anders. Dat dan weer wel.
Ik.heb zelf wel een grens in hoeveel ik zal uitgeven aan een horloge. De horloges die ik mooi vind maar te duur zijn laat ik aan mijn vrouw zien. Als zei die dan ook mooi vind dan kan ik nog wel eens mazzel hebben zonder dat het mij wat kost. (Al gebeurd bij een breitling en aquis)
Dan heb jij echt mazzel… Mijn vrouw krijgt al 'n hartrolling bij de prijs van 'n horloge van de markt! Ze begrijpt dan ook helemaal niet mijn fascinatie voor horloges. Maar goed, ik snap sommige dingen van haar ook niet… Maar toch zijn we gelukkig.
begon eerst met mijn oma omdat mijn opa een superverzamelaar was van alles en nog wat (munten, postzegels, spaken, microscopen) en horloges natuurlijk 
en daarna is het gegaan als: o hey jij spaart toch? Ja joh geef moar 
Als zei die dan ook mooi vind dan kan ik nog wel eens mazzel hebben zonder dat het mij wat kost. (Al gebeurd bij een breitling en aquis)