Goed gezegd … je leeft maar 1 x dus
Geniet ervan 
1 like
Het is heel persoonlijk en relatief.
Ik heb liever twee leuke horloges van €1500,- dan een van €3000,-.
En er zullen ook mensen zijn die er liever twee van €750,- hebben dan een van €1500,-
Maar als je onbeperkt geld hebt, werkt dat heus wel anders 
Dat ‘groeien’ naar een steeds duurder object valt ook bij mij wel mee.
2 likes
Ik heb wel 'n balk 
4 likes
Mijn eerste “echte” mechanische horloge was €2.500,- daarmee heb ik voor mezelf onbewust een grens gesteld. (had toen geen budget in m’n hoofd, liep er eigenlijk tegenaan)
Één keer een uitschieter naar €3.500,- maar dat was het. Kan me tegenwoordig ook niet meer zo ver krijgen om zulke bedragen uit te geven aan luxe-producten. Helemaal niet als ik dan nog eens terug denk aan wat toendertijd de prijzen waren.
1 like
Ben ik nu een van de weinigen die dit niet bekend voor komt?
Mijn eerste horloge kreeg ik op mijn 8ste ofzo voor mijn verjaardag. Dat was een Ancre van de Vroom en Dreesman. Weet niet precies hoe duur deze was maar zal geen vermogen hebben gekost. Er staat mij iets bij van 35 gulden maar goed, het is meer dan 40 jaar geleden dus pin me er niet op vast.
Toen ik naar de middelbare school ging kreeg ik van mijn grootvader een Tissot Seastar Chronograaf. Dit horloge heeft een Lemania 1281 / Omega 861 caliber.
(Op dit moment wordt deze weer in ere hersteld, helaas schijnt dat erg veel tijd in beslag te nemen. 11 weken op dit moment) Dit horloge kostte in 1969, ongeveer 11 jaar voordat deze in mijn bezit kwam volgens een oude reclame-poster $39,- en als ik mij niet vergis was de Dollar ruim 2 keer meer waard dan de Gulden, dus ongeveer 85 gulden. Hoewel ik op dat moment nog niet zoveel notie van geld had besef ik me tegenwoordig wel dat dit niet direct een goedkoop instap horloge was. Mijn grootvader had zelf in die tijd een Omega Flightmaster. Deze was groter, mooier en duurder. Dat wist ik wel.
Toen ik klaar was met de HAVO kreeg ik van mijn ouders een Omega Seamaster Mariner. Dat was in 1988. Het horloge was te koop bij een winkel in Babylon. Het koste toen 350 gulden. Het horloge was nieuw maar zonder doos en moet redelijk onverkoopbaar zijn geweest gezien de prijs. De productie van dit horloge begon in 1975 en eindigde in 1981 en koste in 1977 zo’n 1000 Zwitserse Franken. Ik wilde dit horloge omdat ik dus al jaren mezelf ervan bewust was dat Tissot eigenlijk een poor-mans Omega was.
Deze Omega had ik binnen enkele jaren weten te slopen. Mijn Tissot was overigens ook maar een jaar of 3 mee gegaan. Daarna begon een lange periode zonder horloge of hele goedkope die ik niet wilde dragen omdat ik daar niet gelukkig van werd. Tja, ik moest nu immers zelf maar voor een horloge gaan sparen en omdat ik vroeger duidelijk erg verwend ben geweest en ik niet kan sparen bleef een goed horloge uit. Op een goed moment wel een Citizen Promaster gekocht om mee te gaan duiken. Deze heeft zo’n 800 gulden gekost. Maar ook deze ging niet heel lang mee. Ik geloof een jaar of 8.
Toen mijn grootvader overleed kreeg ik een oude Citizen Ecodrive atoomklok. Zijn Flightmaster was toen spoorloos! 
Maar als je een horloge maar vaak genoeg laat vallen gaan ze vanzelf stuk. Deze heb ik destijds aan een forumlid gegeven.
Ergens rond 2009 kocht mijn vader een nieuw horloge en dat moment heeft mijn interesse in horloges weer aangewakkerd. In sparen was ik nog steeds niet goed en veel geld had ik evenmin. Maar ik kon behoorlijk weg domen bij het tijdschrift-abonnement wat mijn vader bij zijn horloge kreeg. Ook de periodieke catalogi die de dealer mijn ouders toestuurde deden mij watertanden.
In 2011 verloor ik mijn baan. Klote periode maar van mijn ontslagvergoeding heb ik toch maar een mooi horloge gekocht. Hoewel ik eigenlijk een IWC Aquatimer of een Seadweller wilde ben ik uiteindelijk voor een Glycine Combat Sub gegaan. Verstand won het van begeerte.
Een jaar later liep ik op een veiling tegen een Porsche Design P10 aan. Ik was op slag verliefd. Voor zo’n 600 euro heb ik deze aangeschaft.
In die tijd keek ik natuurlijk ook naar Breaking Bad en jullie snappen het al, ik MOEST een Monaco. Gelukkig vond ik er 1 op Marktplaats. Deze stond al enige maanden te koop voor een prijs die niet interessant was voor handelaren en kennelijk wilden particulieren zich er ook niet aan wagen. Het was wel een CW2111, dus met zwarte wijzerplaat. Ik was bang dat de blauwe me zou gaan vervelen en deze zou me ook minstens 1000 euro meer gaan kosten. Enfin, toen had ik ook een Monaco voor de prijs die ruim 600 euro lager lag dan de goedkoopste op Chrono24.
Ik had ooit wel eens geïnformeerd wat het zou kosten om mijn Seamaster te laten herstellen maar ik werd niet zo blij van de kosten. Op een bijeenkomst van de horlogedealer van mijn ouders kwam ik in gesprek met een hele grote meneer binnen de Swatch-Group. Deze heeft mij geholpen het horloge voor een iets gunstigere prijs te laten herstellen. 1500 euro later had ik mijn oude Omega Seamaster Mariner weer terug!
En terwijl ik dit typ zit ik dus al 11 weken te wachten op mijn Tissot Seastar Chronograaf.
Ik ben op dezelfde wijze opgevoed als Vinner. Geld moet je zuinig op zijn en weg is weg. Maar doordat mijn grootvader en ouders mij duidelijk erg hadden verwend is mijn visie op de prijs van een horloge van jongs af aan al anders dan die van Vinner. Een goed horloge is niet goedkoop en komt uit Zwitserland.
En ik weet echt wel dat Seiko DE enige 100% manifacture is van horloges en dat de prijs/kwaliteit van Seiko’s echt super is. Maar ik draag ze zelden. Ga binnenkort wel mijn Kakume laten fixen. Ooit gekocht op de middelbare school. Maar wil eerst mijn Tissot terug.
Wat mijn volgende horloge wordt, ik heb geen idee. Kan dromen van hele dure horloges maar mijn salaris is er niet naar en ik wil genoeg andere dingen ook. Er zit bij mij geen limiet aan de prijs van een horloge. Als ik het geld had zou ik deze direct kopen. En hoewel de kast vrij groot is, blijf ik toch liever in mijn huis wonen.
Ik heb een leuke collectie en geniet daar echt van. Niet al mijn horloges staan beschreven in dit verhaal. Ik was bang dat dit jullie al mogelijk zou gaan vervelen.
17 likes
Ben de hobby echt begonnen met een Steinhart Ocean one en hierna geen duurder horloge meer gekocht eigenlijk. Heb wel heel erg de behoefte, maar als het niet gaat, dan gaat het niet (gezin en huis zijn toch echt belangrijker:blush:). En het ruilen of flipperen met deze redelijk goedkope horloges vind ik gewoon erg leuk!
Mijn limiet op dit moment is van 400 naar €300 gegaan en kan aan het eind van het jaar misschien €600 zijn. De tijd voor een duurder horloge komt dus zeker nog een keer, maar ik denk niet meer als €1000 voor een horloge kan uitgeven. Ik vind, met het leven die wij thuis nu hebben, dat ik het niet kan maken om meer uit te geven voor een horloge.
3 likes
Het eerste horloge wat ik kocht was een Rolex sub. Het was de eerste dagen een beetje wennen om zo’n bedrag om de pols te hebben maar daarna heb ik er niet meer echt bij stil gestaan en er gewoon van genoten.
2 likes
Geweldig verhaal en zeker een collectie om van te genieten!
2 likes
Leuk verhaal ,zeker ook met die foto:s erbij
2 likes
Dat lijkt me sterk dat hij 39$ was. Ik denk dat zon ding eerder rond de 100$ was of iets meer als ik kijk naar de Seiko prijzen destijds.
3 likes
http://thewatchspotblog.com/?tag=tissot
Maar er staat inderdaad dat het om een vanaf prijs gaat.Had ik even over het hoofd gezien.
Hier geen behoefte meer om een duurder horloge dan de MS Unomatik (waar de gekte mee begon) aan te schaffen. En die had ik al voor een scherpe prijs. 
Merk dat ik het ‘goedkoper’ spul net zoveel waardeer/draag en voor mij onzinnig om (voor mij) peperdure horloges steeds maar doelloos te laten liggen…
2 likes
Boven de 1k ga ik denk niet heen qua horloges… Hoewel de de verleiding groot is. En zou ook wel eens 'n wat duurder merk horloge willen hebben dan 'n standaard Sieko. Maar ik heb geen kapitalen liggen en heb ook nog 'n andere hobby die veel geld kost. Namelijk, oldtimer auto’s… Dus het is voor mij kiezen of delen. Of 'n Rolex, of oldtimers die mij meer geven dan er alleen maar naar kijken.
2 likes
Same here ben hier lid ( pas ) sinds Dec.'16.
Feest begon met een Seiko Turtle. Al gauw volgde o.a een Certina DS Action Diver, Aevig Balaur, Squale GMT Tropic Ceramic, Roamer RD100, verder nog talloze klokjes. Drie maanden geleden kon ik een Omega AT kopen voor een zeeeer scherpe prijs. Deze heb ik zeer recent laten gaan voor nagenoeg hetzelfde geld.
Het gadget/hobby potje bevat ( mede door eerder genoemde verkoop ) circa €6K.
Denk dat ik voorlopig in de onder €0,75K regio blijf of ik moet echt een goede deal aangeboden
worden voor een Rolex 
Voorlopig red ik mij met o.a ; SKX007 ( 3D Oyster ), Steinhart GMT Ceramic, EMG HFLE’17,
Citizen BN0150 ( op staal ), Seiko Kinetic SKA695, G-Shock GA-100, TomTom Runner3, etc etc.
1 like
Dank voor verhaal en de foto’s. 
2 likes
Vincent,
dank voor je openhartige verhaal!
Het blijft uiteindelijk een persoonlijke afweging maar ook ik heb meegekregen dat je geld maar één keer kan uitgeven en dat dus ‘verstandig’ moet doen. En los daarvan, naast een huis, auto en vakanties zijn het wel de grootste uitgaven die ik doe…met een paar opgroeiende kids moet het dan ook wel verantwoord blijven.
Het lukt mij gelukkig goed te genieten van mijn collectie die zo’n beetje tussen de €100-€600 ligt, met uitzondering van mijn speedmaster die ik voor mijn 40e verjaardag kreeg/kocht. Vanwege die speciale gelegenheid lukt het mij ook prima van die grote uitgave te genieten 
Maar @jaroen heeft ook gelijk, je normen vervagen wel iets… Waar ik 4 jaar geleden begon met een Seiko 5 voor €150 kijk je nu toch makkelijk naar horloges van ‘maar’ (vergeleken met de speedmaster) een paar honderd euro ‘voor de zomer’ of ‘een vintage dresser die ik nog _nodig_heb’ etc…
. Even los van het ààntal horloges, want naast de prijs is ook het aantal een kostenbepalende factor van deze ‘hobby’.
Ik zoek niet actief in de range >2.500 maar heb - dankzij het forum 
- wel een paar stille wensen (oa Rolex DJ 1603, TH Autavia, Omega Flightmaster). Tussen 1.000-2.500 vind ik niet zoveel, tenminste onder de 1.000 is al heel veel leuks te vinden, wat je zegt. Ik ben me nu bijvoorbeeld in (omega en Seiko) vintage aan het verdiepen…
Vraagje terug @vinner, heb je nog iets kunnen vind voor de €1500 waar je het in je voorsteltopic over had? Hierboven lijk je de grens (weer) wat lager te leggen.
Succes met dit (luxe) dilemma!
2 likes
Ik merk zeker dat mijn grenzen de afgelopen jaren flink verschoven zijn. In de periode dat ik nog niet veel over horloges wist vond ik €200,- al een flink bedrag voor een horloge. Hierna ben ik mij wat meer in de materie gaan verdiepen waarna ik een Tissot Le Locle aangeschaft heb, deze koste destijds €350,-. Dit vond ik toen echt een hele uitgave voor een horloge en dacht dat toen ook dat ik deze Tissot de komende 20 jaar zou dragen.
Een jaar na de aanschaf van de Tissot ben ik lid geworden van dit forum, het begin van het einde…
Eerst een tweedehands Breitling, daarna ging ik de 1k grens over door de aanschaf van een nieuwe Hydroconquest. Daarnaast had ik een aantal Seiko’s. Telkens weer dacht ik; “dit is echt het maximale wat ik voor een horloge over heb, een duurdere gaat er niet komen”.
Maar niets bleek minder waar. Na wat berekeningen bleek dat na het verkopen van mijn volledige collectie een Speedmaster zeker mogelijk moest zijn. Dus alles verkocht en een Speedmaster aangeschaft. En daarna een Nomos die toch ook wel mooi was, die weer verkocht en wat bijbetaald voor een IWC. En zo gaat het maar verder. Langzaam aan groeit de collectie en vervagen de grenzen.
Ik koop de meeste horloges niet met het idee dat ik ze jaren ga dragen. In het begin deed ik dit wel maar de praktijk wijst uit dat er toch weer iets leukers voorbij komt wat ik wil hebben. Over het algemeen maak ik bij de verkoop wel wat verlies maar dit probeer ik tot een minimum te beperken. Doordat ik weet dat ik een horloge ook weer kan verkopen voor ongeveer hetzelfde bedrag is het voor mij ook wel makkelijker om hogere bedragen aan horloges uit te geven.
1 like
“Geld maakt niet gelukkig, maar gelukkig maken ze geld.”
2 likes
Een paar uitzonderingen daargelaten koop ik horloges eigenlijk nooit met de intentie om ze weer weg te doen, en dat heb ik tot nog toe ook maar weinig gedaan. Een duurder horloge betekent dus langer sparen, en die tijd gun ik mezelf meestal niet.
Voor de Tissot cal 33.3’s heb ik de sprong over de 1k een keer gemaakt, maar ben nu weer gewoon terug in m’n oude range, 0-300 Euro.
Nieuw koop ik weinig, simpelweg omdat gebruikt goedkoper is. Verder koop ik het liefst horloges die het niet doen, omdat ik intussen redelijk veel zelf kan spaart me dat ook weer geld uit.
Bij het dragen maakt het me niet veel uit of ik een horloge van een paar tientjes of van 1k+ om de pols heb; ik heb een hekel aan beschadigingen, dus ik ben op allemaal even zuinig. (behalve m’n klushorloge, die krijgt er flink van langs )
2 likes