Ah Jah kan gebeuren, ik kijk er naar uit
Tsja, er is al veel gezegd, maar een horloge met goede en passende faux patina (is het dan wel patina maar dat terzijde) vind ik wel kunnen.
Zou ik onderstaande kopen? Nee. Is het absoluut knap nagemaakt? Ja. Heb ik er wel eens zo in het echie mogen aanschouwen? Jawohl. Serieus knap stukje werk om zo’n nieuw horloge met saffier en modern uurwerk zo “oud” te maken.
Een Laco Erbstuck - plaatjes van het Internet van de site van Laco.
Dit is hoe mijn ideale tropical dail er uit ziet, heel erg mooi
Perfect ook, eigenlijk zou hij een dito versleten bandje moeten hebben om het plaatje compleet te maken met een verhaal
Brrrr, wat verschrikkelijk, die rare rokers- of levervlekken op die dial.
Dat dus. Verschrikkelijk. Snel een nagelnieuwe of NOS dial scoren.
Zo noem je het waarschijnlijk als je het niet mooi vindt.
Geldt dat voor jou ook voor een leren jas, spijkerjasje of -broek? Nagelnieuw mooier dan verkleurd en met slijtplekken?
Een spijkerbroek mag van mij wat valer worden, tot op een punt, en dan gaat ie weg want ik ben tenslotte geen werkeloze clochard.
Leer gebruik je voor schoenen, riemen, horlogebanden, portemonnees, en tassen. Ik zie geen enkele reden om andere kledingstukken in leer te hebben, want ik ben Johnny Flodder tenslotte ook niet.
In dat kader ben ik “spijkerjasjes” ook al zo’n 25 jaar ontgroeid, want ik ben tenslotte 1983-Madonna ook niet. De goede jas is van scheerwol of G1000 stof.
Overigens is er een verschil tussen wabi-sabi, wat ik prima vind omdat het gebruikssporen zijn, en patina, wat gewoon een manifestatie van een productiefout is.
Natuurlijk niet. Het zijn gewoon tekenen van veroudering. Er zijn nu eenmaal niet veel materialen die een decennialang UV-bombardement en temperatuurwisselingen kunnen ondergaan zonder dat er iets aan te zien is. Zeker als er ook nog vocht, mechanische slijtage en chemische invloeden bij komen kijken. Als je je als fabrikant tot zulke materialen wilt beperken heb je behalve keramiek, een handjevol metalen en glas niet veel over.
Gelukkig schrijden de materiaalwetenschappers voort.
Maar toch… Er zijn genoeg zakhorloges in omloop met een grand feu emaille wijzerplaat die het al twee eeuwen vol houden. En geblauwde wijzers. Het kon vroeger dus ook.
Het ging allemaal fout toen we dachten dat iedere jan boerenlul een sport- of duikhorloge moest gaan dragen, want toen kreeg je al die skere geprinte en gelakte dials, die afbrokkelende lume-ellende en die rare bezeltjes en zo.
Hoe ouder ik word, hoe meer ik dus naar klassiek en duurzaam neig. Gelukkig zijn lak, pakkingen, en vetten anno 2024 beter dan anno 1960.
Op een wijzerplaat? Productiefout. Dat moet helemaal niet gebeuren op je wijzerplaat. Of, dat kan ook… achterstallig onderhoud. Het moet gezegd.
Ik vind het erg gaaf om te zien op de vintage modellen, maar weet niet of ik het zelf zou kopen eerlijk gezegd…
Oftewel
Nou, nee, ik doelde daarmee vooral op de eerder aangehaalde jassen en broeken. Anderzijds zijn er ook genoeg oude horloges die nooit water–, laat staan vochtdicht zijn geweest.
Veroudering is mijns inziens alleen een productiefout als het binnen de beoogde levensduur van het product tot een zichtbare afwijking leidt. Dat komt natuurlijk ook voor. Maar als een horloge 70 jaar na productie een verkleurde wijzerplaat heeft, dan heeft het iets zonderlings om dat een productiefout te noemen.
Sja, en ook genoeg met wat roestaanslag op de blauwe wijzers. Of algehele roest door celluloid glaasjes. Of barstjes in de emaille. Of verdwenen namen. Uiteraard meestal ontstaan door gebruik of onderhoud.
En zilveren/gouden wijzerplaten uit de jaren 20 kunnen ook verkleuren. Al dan niet door ontbreken stof/waterdichtheid.
Dus het is maar net hoe men ermee omging.