Ik vraag me af of ik de enige ben die niet zo van de sfeer bij juweliers met de betere horlogemerken houdt.
Hoe ik het vaak beleef;
Je bent gek van horloges en staat jezelf vaak te vergapen voor de etalages. Dan denk je “zal ik binnen een kijkje gaan nemen” omdat je binnen meer verwacht dan in de etalage.
Vervolgens kom je via sluis binnen en dan valt de sfeer tegen. Het is formeel, stil, je wordt bekeken en je weet niet meer wat je in de etalage allemaal hebt gezien. In sommige juweliers voel je je mogelijk niet prettig in spijkerbroek.
Aan de deur staat soms een beveiliger die steeds elke beweging in de gaten houdt.
Er wordt vaak geen koffie aangeboden en als ze vragen waar je voor komt dan weet je het vaak niet meer. Tja…je hebt er genoeg gezien in de etalage maar eenmaal binnen zie je ze niet meer en moet je gaan nadenken. Als je een horloge noemt dan wordt een andere eerst angstvallig opgeruimd waardoor vergelijken wordt bemoeilijkt.
Je past een paar horloges, komt er niet uit en gaat weer.
Eenmaal buiten denk je “shit…die, die en die had ik ook nog wel willen passen”, maar je gaat niet weer terug door die sluis omdat je er weer even klaar mee bent.
De juwelier denkt mogelijk “dat was er weer eentje uit de categorie wel kijken niet kopen”.
Nu besef ik dat er met het risico op overvallen bepaalde maatregelen nodig zijn maar hebben meer mensen moeite met de algemene sfeer bij juweliers.
Ik vind persoonlijk dus etalages kijken prettiger dan binnen kijken.
Dus waarom niet een plezierige sfeer met leuke muziek creëren, koffie voor elke gast en gewoon 5 of meer horloges voor je neus zoals bij mijn favoriete winkel in Nijmegen? En waarom je hele voorraad in de etalage zetten zodat er binnen niks meer te zien valt. Maak er binnen ook een mooie tentoonstelling van en je verkoopt meer.
Ik kan me deels vinden in wat u bedoel kwa sfeer, dat komt ook misschien omdat ik nog erg jong ben.
Als ik binnen kom bij bijv. schaap en citroen, heb ik ook een gevoel dat die mensen denken van wat moet dat broekie hier?
Ligt denk ik ook een beetje aan jezelf. Als je gaat kijken voor een auto weet je meestal ook al wel wat je wilt zien neem ik aan, en in dit geval is het (wat mij betreft) niet veel anders.
Vorige week in Amsterdam wezen kijken naar een Rolex, ik wist de ref.nrs en de onderlinge verschillen. (gepolijste links in de band, diameter, etc.) Als je dus met een beetje achtergrond kennis gaat kijken en vergelijken en serieus/gemotiveerd overkomt dan is er vaak wel veel mogelijk! Toon interesse en weet waar je het over hebt, laat je niet overbluffen door verkopers of de luxe sfeer die wordt gecreeërd.
Wat ook vaak scheelt met horloge’s is of je door een man of vrouw wordt geholpen, mannen weten op dit gebied vaak meer dan de vrouwen die meer op sieraden zijn gericht. Vraag daar dan dus ook eventueel naar, je bent immers een potentiele klant die zijn geld daar gaat besteden dus je wilt goed geinfomeerd de winkel verlaten.
Net wat Jaap-Wim zegt, ik ga altijd gekleed in spijkerbroek, sneakers en leren jasje bij de (luxere) juweliers binnen kijken, de meesten kennen me, maar de eerste keer werd mij door de verkoper van S&C dit verteld: “Meneer als we u op uw uiterlijk moeten beoordelen en we laten u gaan naar de concurrent waar u wel dat horloge gaat kopen, dan zijn we niet goed bezig”.
Ze zien meestal heel snel of iemand wel of niet serieus is overigens, daar krijgen ze aparte trainingen voor lijkt me.
Het gekste heb ik meegemaakt toen ik bij Tensen een Tudor wilde passen en de verkoper daar mij attendeerde dat ik geen echte Rolex zou dragen…ik heb van de bedrijfsleider 100 maal excuses gehad.
Ik zou me niet zo druk maken om kleding. Bij mij in de straat woont de CEO van een grote multinational en die loopt in z’n vrije tijd ook gewoon in een spijkerbroek een shirt z’n kinderen uit te laten. In Dubai heb ik een Arabier op badslippers 3 Jaegers contant zien aftikken.
De sfeer die ze bij S&C creëren is opzettelijk, om een kleine drempel op te werpen om binnen te lopen en van alles te passen. Hetzelfde zie je in mindere mate bij bijv. Ici Paris en de Nespresso stores, waar het personeel stijf en zakelijk is, om te voorkomen dat bepaald volk de hele dag in en uit loopt om gratis luchtjes te spuiten of koffie te proeven zonder iets te kopen.
Muziek en joviale verkopers is iets voor in een kledingwinkel, niet een zaak waar ze luxe artikelen verkopen. Dat trekt ander publiek dan de doelgroep en dat jaagt de doelgroep dan weer weg.
Vorig jaar tijdens de Meeting in Den Haag ook bij Schaap en Citroen geweest… dat we met een groepje kwamen scheelde mogelijk wel in de manier waarop we benaderd werden… we kregen een rondleidingkje door de zaak, en er werden ook wat horloges uit de vitrine gepakt, met de mededeling "Past u em gerust even… "… mijn duurste horloge ooit was een Citizen Quartz chronootje… sta ik daar ineens met een Zenith El Primero in mijn takken… nou… dan voel je je wel welkom zeg maar…
Ik weet eigenlijk niet of je beter boert dan de medewerkers als je bij Schaap en Citroen een Rolex komt kopen… de verkoper die ons te woord stond, droeg een Milgauss
Over het algemeen is mijn ervaring, buiten de sluis is het een beetje een ontmoedigingsbeleid… eenmaal binnen een warm bad…
Ik herken alles wat geschreven wordt en daarmee lijkt het of het gewoon verschilt per winkel. Ik heb weinig ervaring buiten Rotterdam en daar vind ik Brunott nog steeds erg prettig. Ed Kestens daarentegen roept bij mij altijd dat sfeertje op van niet welkom-zijn.
Wat ik wel altijd opvallend vind is dat er nog nooit een verkoper is geweest die iets heeft gezegd over het horloge wat ik op dat moment omhad. Het lijkt wel een afspraak om dat niet te doen…? Iemand dezelfde ervaring?
Jur
Ik herken goed wat cliogek bedoelt.
Mijn recente ervaring bij Filipucci in Maastricht was ook zoiets. Reserveren kon niet een week van te voren. Dag te voren gebeld of de Tudor ranger er nog was. Dag erna heen gereden. Verkoper wist niets van resevering. Wel vriendelijk geholpen maar toch zakelijk sfeertje. 300 km rijden was ook geen aanleiding om een kop koffie aan te bieden. Wel met een mooie Tudor naar huis gereden.
Ik herken alles wat geschreven wordt en daarmee
lijkt het of het gewoon verschilt per winkel. Ik
heb weinig ervaring buiten Rotterdam en daar vind
ik Brunott nog steeds erg prettig. Ed Kestens
daarentegen roept bij mij altijd dat sfeertje op
van niet welkom-zijn.
Wat ik wel altijd opvallend vind is dat er nog
nooit een verkoper is geweest die iets heeft
gezegd over het horloge wat ik op dat moment
omhad. Het lijkt wel een afspraak om dat niet te
doen…? Iemand dezelfde ervaring?
Jur
Bij Brunott kreeg ik gewoon een compliment van me Sub. Maar ik was dan ook verschillende horloges aan het passen en lag mijn horloge ook op de tafel.
Ik ben wel 's bestraffend toegesproken dat ik m’n
Nato verkeerd omdeed, vervolgens was ik 10 minuten
bezig om de verkoopster uit te leggen dat je zo’n ding feitelijk op 3 tot 6 manieren kunt omslaan
( ook geen koffie maar wel een gratis poetsdoekje )
in het vervolg draag ik dan ook maar velcro’s
dat scheelt me weer 10 minuten per Juwelier.
Ik snap je gevoel, maar bedenk dat jouw euro net zoveel waard is als die van een ander.
De sfeer vind ik vaak kouwe kak. Moet er altijd een beetje om lachen. Vaak weet ik meer dan de gemiddelde verkoper, dus wie moet zich nou eigenlijk ongemakkelijk voelen?
Met al die internet handel kan ik wel begrijpen dat de gemiddelde juwelier zich achter de oren krabt als er iemand tal van horloges wil “passen”
Ik gun de plaatselijke klokkenman zijn marge, tot op zekere hoogte. Ben ook best bereid plm. 5 a 10 % meer te betalen voor zijn service.
Hendrik
P.s. als ik mijn JLC of v.d.Klaauw af doe, krijg ik bijna altijd een positieve respons.
Een paar jaar terug toen ik net 20 was ben ik een keer bij Pijnenburg in Eindhoven binnengelopen. Ik kwam recht uit school met mn rugzak en kloffie aan. Na 5 min had de verkoper toch wel door dat ik enigszins wist waar ik het over had en begon steeds meer uit de etalage te trekken. Op een gegeven moment lag de tafel vol met een goeie 30k aan klokjes. En ik kwam alleen maar binnen om een klokje te passen van 42mm om een een idee te krijgen van de grootte voor ik een Blancier bestelde.
Inmiddels ben ik afgestudeerd en zodra ik alles een beetje op de rails heb ga ik een keer terug om een leuk klokje uit te zoeken. Was echt een top ervaring!
Ik herken dat ook van de luxe kleding- en schoenenwinkels waar ik kom.
Dan pas je een paar schoenen van 400 piek of een winterjas van 1000 euro, dan zit of staat toch niet helemaal zoals je wil en geef je dat aan en dan krijg je zo’n meewarige ‘kan hij toch niet betalen’ blik.
Terwijl die gast zelf natuurlijkvan z’n langzalzeleven niet dergelijke spulletjes kan kopen van dat verkopersalaris. Zelfs niet met de personeelskorting.
Maar goed, ik verkoop mijn klanten ook consultancytrajecten voor bedragen die ik zelf als ik eigenaar/aandeelhouder was van een groot bedrijf ook niet zo 123 op tafel zou leggen haha!
Ik kan mij er deels in vinden, maar geldt zeker niet voor alle juweliers. Bij van Baal in Nijmegen is dit zeker niet het geval. Tot nu toe altijd prettig geholpen, zelfs zonder aankoop.
Ik herken dit gevoel zeker wel bij bepaalde zaken.
Zelfs bij een juwelier waar ik vaste klant was voelde het elke keer weer of ik de eerste keer binnenstapte, daar is het nooit meer goedgekomen na wat garantiegezeur over en weer.
Aan de andere kant ken ik ook juweliers cq horlogezaakjes waar ik me de eerste keer zo op m´n gemak voelde dat ik dacht, shit hier ga ik vaker naartoe al is het om even lekker over horloges te kletsen en niets te kopen bijvoorbeeld.
Niet zo zeer dat ik daar gelijk koffie aangeboden kreeg maar er werd even meegelopen naar de voordeur zonder dat ik iets aanschafte en kreeg gewoon fatsoenlijk een hand bij vertrek en de deur werd netjes opengehouden.
Zowel de arrogantie bij bepaalde juweliers als de vriendelijkheid en service bij andere zaken blijven je gewoon bij waardoor ik persoonlijk liever naar een zaak ga waar ik mij op mijn gemak voel.
