Inscripties op horloges. Als je een liefhebber van vintage bent kom je ze regelmatig tegen. Vaak zijn het beloningen van langdurige dienst bij een werkgever of een ander persoonlijk momento.
In de meeste gevallen is de inscriptie een waardevermindering voor het horloge, het heeft geen blijvende waarde behalve voor de oorspronkelijke ontvanger of directe familie. Ben je dat niet dan is het vaak onmogelijk om de exacte betekenis te achterhalen en als het al lukt blijkt die niet bijster interessant te zijn.
Natuurlijk zijn er uitzonderingen die de regel bevestigen. Voor mij is het horloge in deze post zo’n geval. Het horloge is eigenlijk niet interessant. Het loopt niet en ik ga het niet eens laten repareren…
Dit horloge is een crossover met een andere interesse van mij - beloningen voor dapperheid/moedig gedrag. Naast de (militaire en civiele) medailles zijn er vele vormen die deze beloningen kunnen hebben van kompas, verrrekijker of sigarettendoos (ja vroeger kon dat) maar vooral natuurlijk horloges. In de 19e en begin van de 20e eeuw gaat het dan om zakhorloges en daarna ook steeds vaker polshorloges. In dit geval een zilveren polshorloge voor een jongen. Het horloge kon ik overnemen van een verzamelvriend en is al eens gepubliceerd in het boek Redders Beloond van Hans van der Neut dat de achtergrond vormt voor mijn foto’s.
Volgens mijn grootvader (oude turfsteker, later binnenvaart schipper en nog later mijnwerker), wat al enkelen jaren niet meer rondloopt op deze aardkloot, was dit gebruikelijk. Zelf, ondanks turfsteker en schipper, kon hij niet zwemmen. Zijn
Mooi horloge met interessante geschiedenis.
vader, oom, buren en kinderen die hetzelfde werk deden, konden eveneens niet zwemmen.
Tja… als er geen tijd is voor school, voedsel schaars en weinig centen te makken, is er mogelijk niet veel tijd over om dit te leren. Vooral, als je eigen familie het ook niet kan.
Wat ik nog het meest bijzondere vind, is dat deze uurwerken alsnog uitgereikt werden en er de moeite werd genomen om deze heldendaden uit te lichten, in tijden van de Duitse bezetting.
Oorlog daargelaten, wat zijn we op sommige punten toch verarmt in onze samenleving. De schrijfwijze, aandacht en uitlichting van een ogenschijnlijk kleine daad en deze zelfs vervolgens belonen, waarbij de focus was om dergelijke daden te stimuleren.
Ik krijg er nostalgische gevoelens van, ook al heb ik de tijd verre van meegemaakt.
Ik vind van wel. Uiteraard volledig door het verhaal… maar het is een compleet pakket natuurlijk.
Gezien de waarschijnlijk radium lume, moet ik er nog even over nadenken. Maar daar dit horloge me ergens raakt (denk de herinnering aan mn grootvader), wil ik best overwegen om hem tegen het einde van het jaar te repareren, tegen kostprijs van onderdelen/materiaal.
Mocht je hier interesse in hebben, stuur me dan tegen het einde van de zomer eens een berichtje. Dan kijk ik of ik het aandurft gezien de lume
Je zou denken dat het concept uit een ver verleden komt en heden ten dage niet meer relevant is maar hier is een soortgelijk bericht ook van Carnegie van een paar weken geleden…de aandacht is er vaak niet voor mij maar waardering bestaat nog steeds!
Ik schrijf blogjes over de spullen in mijn verzameling. Het gaat regelmatig andersom dat ik spullen krijg omdat ze waarderen dat het goed terecht komt. Er zijn ook wel eens spullen overgegaan naar familie nav mijn verhaaltjes maar het is relatief zeldzaam dat er zoiets gebeurt.
Wat een mooi verhaal, en leuke horloge 
