Het begon met twee gerimpelde oude dametjes. Samen in een lotje en toe aan een makeover.
Eerst maar eens de wijzerplaten opknappen in een badje silverdip en beetje voorzichtig wrijven. Uiteraard aan het eind ter bescherming een acryllakje erover.
Eerst maar aan de slag met de dame met het ovale glaasje. Had ik al gezegd dat deze dames ook wat viezig zijn? Groeit daar nou iets of is het oude grillige olie? 
De wijzerplaat is gemaakt door Zalim Jacot en van zilver.
Ze mist een opwindstift, maar die heb ik in mijn onderdelen voorraad. Idem een kroon. Vervolgens kan ik voorzichtig de spanning van de veer afhalen. Dan kan ik veilig de balans en het anker verwijderen. Met een vezel… brrr.
De ankertappen lijken geolied te zijn. Dat moet niet.
Rustig verwijder ik de bruggen en raderen. Dan komt het altijd leuke onderdeel, veerton openen. Net een kadootje uitpakken… en wat zit er in? Bruine smurrie. En een gebroken veer.
Dus daar doen we later deze nieuwe veer voor in de plaats.
De balans gaat bij mij altijd op het uurwerk de Elma door. Ik kijk dan ook altijd even hoe de impulssteen staat tov het anker.
Daarna moet ze toch uit elkaar en volgt er nog een Bdip dompelbad en wat fixodrop op de deksteen. Anders wandelt de olie overal heen.
Nu de spiraal eraf ligt, kan ik gelijk de beaterror een beetje aanpassen. Ik had eerder genoteerd: teveel naar rechts, dus we moeten dan ook corrigeren door de virool naar rechts te draaien,
De schroef van de deksteen van de balans op de platine krijg ik met geen mogelijkheid los. De schroevendraaier is wel verbogen.
De as van het anker heeft een soort schroefconstructie
Weer in elkaar
En dan kijken of ze weer een sprintje kan trekken. Ai… ze is meer van de wintersport in een sneeuwbui.
De reden… de spiraal van de balans zit niet tussen de kompaspinnen.
Dit is beter.
En dat zien we dan ook op de weishi voor de timing van het uurwerk.
Alleen… in plaats van een te los velletje is haar kastje te strak. Dan loopt ze niet goed. Oplossing (met pijn in mijn hart) er wat goud vanaf vijlen. 
De kast gaat na een stokje en speld peuterronde uiteraard in de ultrasoon. Glaasje er eerst uit zodat ik die kan poetsen en opnieuw inlijmen met UVlijm. Opwindstift is inmiddels ook ingekort. Het eindresultaat volgt verderop.
Want we hebben oma nummer twee nog. Met groene en zwarte emaille. De cartouche 367 uit ca 1929.
Ze kan wel een nieuw glaasje gebruiken. In de kast staat 153 (=het caliber) en 63 (=style nummer). In de gruen crystal chart kan ik dan het juiste nummer opzoeken
En die heb ik!
Er mist helaas een stukje emaille, maar die vul ik met een beetje zwarte acrylverf.
De dames hebben allebei een caliber 153 (marc favre ebauche), alleen zijn (helaas 
) toch verschillend. Te beginnen met roest, roest en nog wat roest. De opwindstift zat vast en de drie schroefjes (yup, de ander had gewoon 1 grote schroef) moesten uitgekrabbeld worden. Wd40, pulken met een speld, krabben, nog meer wd40. Vloeken en geduld op de proef stellen. Ik moest en zou die onderdelen redden.
Heel veel uren en dagen later is alles uitelkaar. Nu in de cola en proberen te polijsten.
Wederom mijn verenfeest… deze keer wel heel, maar een paraplu. Ook vervangen dus.
Alles terug opbouwen. Helaas draait 1 schroefje door…. Ofnee, die hing blijkbaar nog net door de roest aan elkaar dus kop eraf. Ik ga dit voor nu negeren, want anders wordt het uren met aluin klooien (en ik heb geen reserveschroef). Met twee blijft het ook wel zitten. 
Dan de wijzerplaatkant. Leuk geprobeerd… maar ook met wat extra D5 glijdt het niet lekker. En de opwindstift blijft ook niet zitten.
Dan toch maar een beetje de rimpels straktrekken en wat nieuwe onderdelen erin:
Omdat deze emaille modellen ook als sportmodel werden gepromoot, leek het me leuk een bandje ervoor te maken. Voor het sporten draag je namelijk geen grosgrain ribbon band, maar een leren bandje met gesp. Klaar om stijlvol een golfbal te slaan. Jawel, dat kan gewoon met deze horloges zonder schok protectie.
Ik had de keus uit groen kikkerleer of een struisvogel pootje. Voor het laatste gegaan omdat dat een beetje op lizard lijkt. Als voering een oud leren portemonneetje in de recycle. Snijden en lijmen.
Eind resultaat
Zo begonnen
En zo geëindigd!
Ben ik nu klaar? Nee, want dat gebroken schroefje zit me niet lekker. De zoektocht naar een reserve uurwerk is gestart!
of zien 
… Stel je vragen gerust!
fantastisch om te lezen, net alsof je erbij bent 