Vandaag zou ik graag iets willen delen over niet een specifiek horloge of model, maar een bepaald designelement binnen horloges: het gebruik van staal-goud.
Jarenlang werd er door de verzamelaars niet omgekeken naar horloges in een staal-goud configuratie…. een horloge moest of sportief volledig staal zijn of het chique volledig goud. Echter is de laatste jaren hier wel een grote omslag in gekomen en ik als long-time “goud-staal” liefhebber vindt dit ook meer dan gerechtigd!
De associatie die vaak gepaard ging met goud-stalen modellen was een beetje fout. Snelle jongens uit de 80’er jaren met Cartier brillen en witte broeken Wat toen fout was wordt langzaam cool en hetzelfde geldt voor de horloges. Echter als je dieper ingaat in welke manieren dit designkenmerk is toegepast, gaat er een hele wereld je open. Er zijn zoveel prachtige modellen in deze configuratie geproduceerd van verschillende merken tot verschillende goudlegeringen. Zo gebruikt Audemars Piguet een warmere tint, meer richting rosé.
Naast de fantastische esthetiek en het jaren 80 gevoel dat een staal-goud horloge om je pols geeft, ben ik persoonlijk ook echt van mening dat bij meerdere modellen het gebruik van staal-goud een verrijking is in finesse en design. Dit is ook in van de redenen waarom ik de Royal Oak in deze configuratie heb gekocht. Het gebruik van een warmere goudsoort in combinatie met het sportieve staal geven het tijdloze design een lift. Het maakt het horloge nog verfijnder en stijlvoller in mijn optiek. Dit vind ik ook bij modellen als de Datejust of de GMT, Santos of een Daytona.
Voor velen zal het misschien nog als een “bold move” aanvoelen om na te denken over een goud-staal horloge of om deze te dragen, maar geloof mij bij de meeste modellen is het echt te gek!
Ja, het is een tijdje ‘fout’ geweest en, eerlijk is eerlijk, ik heb er ook een aantal jaren niet naar gekeken. Maar, het is echt weer terug en ik vind dit bijvoorbeeld geweldig! Ik was tiener in de '80s en dit soort horloges roept bij mij echt weer het gevoel op van dit coole decennium.
(helaas niet mijn horloge of foto )
In 1997 kocht ik deze Omega. De Moonwatch vond ik toen maar een saai ding. Geen safierglas, geen datum en ook geen automaat. Het hele “first watch worn on the moon” verhaal vond ik in die tijd ook al een uitgemolken marketing verhaal. De keuze was toen een Speedmaster triple date of een Seamaster chrono. Maar die laatste stond veel te grof om de pols. Uiteindelijk werd het de staal gouden Speedmaster. Ik vond de uitstraling specialer. Meer passend bij een luxe Swiss Made horloge. Vele horloges zijn gekomen en gegaan maar deze is altijd gebleven. Soms draag ik hem maanden niet en dan ineens komt die weer uit de doos om de pols.
Enige en grootste nadeel is de slechte afleesbaarheid van de tijd/wijzerplaat.
Twee kleuren metaal in één horloge is in vergelijking met één kleur drukker, opzichter, onevenwichtiger en protseriger.
Hoef ik het hier dan ook niet mee eens te zijn?
Wel heb ik een horlogemaker horen zeggen dat het voor veel mensen goed te combineren is omdat je makkelijk zowel gouden als zilveren sieraden erbij kunt dragen.
Geen idee zelf hiervan, ik combineer stalen horloges moeiteloos met mijn enige andere sieraad, een geelgouden trouwring….
En ik kan me voorstellen dat ècht kwalitatief mooie vintage bi-color modellen horloges in deze tijden van overvraag en onderaanbod beter in te kopen zijn dan sec staal of goud?
En de marge die je er als handelaar erop kunt maken wellicht ook wat beter is?
Mooie combinatie die idd gemakkelijk zilveren én gouden sieraden toelaat.
Bij een rvs kast vind ik m’n gouden sieraden meestal niet passen.!
Een ex van me, nu bij m’n broer:
Wat toen fout was wordt langzaam cool en hetzelfde geldt voor de horloges. Echter als je dieper ingaat in welke manieren dit designkenmerk is toegepast, gaat er een hele wereld je open. Er zijn zoveel prachtige modellen in deze configuratie geproduceerd van verschillende merken tot verschillende goudlegeringen. Zo gebruikt Audemars Piguet een warmere tint, meer richting rosé.
)
, 
