Iedereen heeft er wel een (of meerdere): dat horloge dat compleet niet in je normale stramien van smaak, afmeting, stijl, materiaal of imago past. Te groot, te klein, te bling, te saai, te duur of juist een koopje, te dik of dun, te boekhouderig of te rapper.
Wat is bij jullie die ene uitzondering waarvan je een week gevoel krijgt?
Ik heb dat met de Portugese. Tot 2x getwijfeld over deze beauty. Ik vind em ondanks de afgebroken cijfers erg gaaf. Netjes, maar ergens ook wel casual sportief.
Toch kwa stijl viel de keuze op n ander model, omdat die meer mijn draag stijl zijn.
Wauw! Ja, ik ga alweer wat langer mee . Maar die doet me denken aan het stempel dat de buschauffeur vroeger had, t.b.v. afstempelen van die goeie ouwe strippenkaart (ach, wat mis ik dat ding).
Heb trouwens wel 'ns gehoord dat sommige buschauffeurs 'm daarnaast wel 'ns als ‘wapen’ gebruikten, tegen agressieve passagiers…
O.k., dan. Bij mij niet per se heel spannend en ik schaam me er ook niet voor. Maar ik heb dat dus wel 'ns bij dress watches. Ik weet gewoon dat ik in praktijk 's morgens toch altijd weer 'n duiker uit de horlogekist pak en een dress watch dus eigenlijk het grootste deel van z’n leven in ‘gevangenschap’ doorbrengt en zelden 'ns lekker buiten komt.
Maar ja, dan zie ik bijvoorbeeld dit soort klokjes langskomen…
en dan denk ik: ‘zou ik niet gewoon…’. Maar ik denk dat ik zoiets een paar keer draag, als ie net nieuw is en het dan weer life in the horlogekist wordt voor 'm.
Zelfs bij deze ben ik nog bang dat ie gewoon net te dressy’ is voor mij…
Maar wie weet ga ik ooit toch weer 'ns voor de bijl!