Ik kom er toch nog even in over die Stabilo.
Dat was, voor zover ik weet een klein Belgisch handelsmerk uit de jaren '60.
Of je dat een Microbrand mag noemen weet ik niet zo, ik vind zelf van niet.
In de jaren 50-60-70 van de vorige eeuw kwam je om in de kleine merken. Subbrands van grotere/bekendere horlogefabrikanten en onnoemelijk veel 'plak’merken, d.w.z. een handels merk of zelfs een merk van een kleine juwelierszaak met soms maar één vestiging. De meeste van die kleine merken waren geen manufacturen (d.w.z. alles, incl. het uurwerk in eigen huis ontworpen en geproduceerd), maar men kocht in bij onderdelen fabrikanten. Soms kwamen de kastjes, de wijzerplaten, de wijzers etc. zelfs allemaal van verschillende in bepaalde onderdelen gespecialiseerde fabrieken en fabriekjes.
De fabrikant van de wijzerplaten drukte (plakte, vandaar de uitdrukking plakmerk) er dan gewoon het merk op dat men bestelde.
De kalibers / uurwerken werden ingekocht bij zogeheten ‘ebauche’ fabrikanten (in het Duits: Rohwerke), meestal standaard uurwerken die met miljoenen bij fabrieken als AS, FHF, FEF, FE, EB en later ook ETA werden en met name bij ETA nog steeds worden gemaakt. Zo’n klein (handels)merk met een ebauche uurwerk is daarmee dan nog geen microbrand, maar gewoon één van de minder bekende kleintjes.
Het grootste deel van mijn collectie bestaat uit van die kleine merken uit die periode. De horloges uit die tijd zijn overigens vaak ook fysiek klein, gemiddeld zo tussen de 30 en 34 mm.
Waarom vind je die in mijn verzameling? Nou, die dingen zijn vaak nog voor een lief prijsje te vinden op veilingen en bijv. ook de Rikketik beurs. Voor de ‘grote jongens’ heeft Ome Lex geen centjes.
Een microbrand is toch iets anders. Een relatief modern begrip.
Pas sinds een jaar of twintig is men over microbrands gaan spreken als meestal kleine, onafhankelijke firma’s zelf horloges gaan ontwerpen, waarbij met name het design/vormgeving leidend is. Vaak worden ze in slechts kleine aantallen geproduceerd en vaak via alternatieve kanalen aangeboden, met name via het internet en zijn dan slechts on line te koop. Veel microbrands hebben geen fysieke winkels, laat staan ketens of een netwerk met AD’s. De uurwerken worden op een paar zeldzame uitzonderingen na bijna nooit zelf geproduceerd, laat staan ontworpen, maar er worden standaard uurwerken ingekocht bij fabrikanten als ETA, Sellita, Soprod, Seagull Premium, etc. Meestal zijn (pretenderen) deze microbrands van een hoge kwaliteit te zijn, vandaar ook de plaatsing an de vaak wat duurdere en soms zelfs high end kalibers.
Ik zelf ben niet in het (gelukkige?) bezit van een microbrand horloge, dus had ik al bedacht bij deze themaweek maar even verstek te laten gaan met een bijdrage.
Om terug te komen op bovenstaande discussie tussen @fredpanarai1 en @JohnvdT :
ik heb zelf ook een (1) Stabilo uit naar ik meen de jaren '60 in mijn verzameling, dus die kan ik hier dan toch nog even laten zien (ik hoop dat vandaag de termijn nog niet verstreken is).
Er zit een Duits PUW 60 uurwerk in en ik heb het ding gekocht op de Rikketik in januari 2020.
Een leuk horloge, niet bijzonder van vormgeving, maar wel typerend voor die periode. Naar mijn mening zeker geen microbrand, maar een klein (plak) merk van een Belgische firma, dat waarschijnlijk slechts kort bestaan heeft en waarover dan ook niet veel aan gegevens of geschiedenis te vinden is. Het merk is ook niet opgenomen in de database van Mikrolisk.
Maar ik vrees dat het ook niet zo zeldzaam is als John denkt. “nog zes, zeven op de wereld”? Nee joh!
, zie deze site:
ik word echt oud en seniel haha 
niet gezien.
Mooi verhaal idd.