Afgelopen maanden heb ik zo"n beetje alles gekocht (en weer verkocht )in de price range 200-1000 .
Voorbeelden.
Seiko Turtle, SKX009, Yema navygraf, een Hamilton, de Bulova moon en wat Sarbjes.
Nu zit ik in een fase dat ik niet perse iets nieuws hoef. De drang is behoorlijk minder geworden. Ook merk ik dat andere hobbys vaker de voorkeur krijgen. Wel zit ik te kijken naar Duitse vliegertjes maar heb daarbij geduld en de wijsheid? om niet spontaan maar wat aan de haak te slaan.
Ben ik wellicht genezen? Of juist door de ervaring van een half jaartje HF lidmaatschap wijzer en selectiever in aankopen? Herkennen jullie dit gedrag?
Ik heb dit ook een wel een beetje gehad, eerste 2 jaar kopen, dragen, verkopen en eigenlijk al ruim een jaar nu wat rustiger aan. Bevalt goed moet ik zeggen. Veel minder drang doordat de aankopen, in het algemeen, iets beter doordacht zijn en elkaar minder snel opvolgen.
Enige nadeel is dat ik nu heel slecht afscheid kan nemen en de box maar voller wordt…
Ik vraag mij dus af of ik nu al in die fase ben terecht gekomen? Zit steeds vaker met een schuin oog te kijken naar een Tudor of GS bv. Maar stiekem vink nog best veel geld
Ik vond die fase anders wel ontzettend leuk. Was een iets lager segment waardoor er veel meer variatie was. Nu is het allemaal wat behoudender denk ik.
Zou wel schelen in de portemonnee. Ik ben jarenlang “genezen” geweest. Was destijds erg van de vintage Seiko’s maar vooral andere hobby’s hebben de horlogerie naar de achtergrond verbannen. Tot het recentelijk toch weer ging kriebelen alleen nu in een ander segment. Heb nu wel een duidelijk doel voor een horloge en zodra het blauwe gedeelte voor mij op groen springt, kan ik weer verder. Geen idee wat er gebeurt als ik dat felbegeerde horloge heb. Waarschijnlijk is er tegen die tijd al weer iets anders moois dat bovenaan het lijstje staat…
Nja. Ik ben er achter gekomen wat m’n smaak en m’n eisen zijn, en daardoor ben ik bedachtzamer van kopen en soms zelfs verkopen.
Kijk, ik heb @anon50762135 natuurlijk ook zien komen en gaan, die ontdekte dat de hobby 'm geen reet interesseerde, en dat het voor hem gewoon tijdverdrijf en wat contact met anderen was, niet de horloges.
Ik wil en draag maar soort horloge : een (vrij nieuwe) duiker op staal. Dus ongeveer 90 % van de rest valt af, lekker makkelijk
En er valt voor mij niks meer te upgraden, dus ik sjees door alle topics heen…heerlijk. Niks te wensen, niks te klagen.
Zoals eigenlijk alles in mijn leven
Welnee, natuurlijk niet, je bent alleen maar aangeland in de transitie naar de volgende fase van de besmetting. Over een poosje, als het zover is ga je meer en duurdere horloges kopen. Let maar op!
Probeer eens een andere price range zou ik zeggen.
Er zijn ook nauwelijks horloges tussen de 200-1000 euro die mij kunnen bekoren om heel eerlijk te zijn.
Ik denk dat je gelijk hebt.
De ontgroeningfase ben ik in een mum van tijd doorheen gejast. Daar schrik ik wel van maar aan de andere kant is het ook onvermijdelijk.
9/10 horloges die ik nu tegenkom doen mij niets meer…
Heb nu een paar in het hoofd zitten als mogelijk NA. Tudor Heritage of North Flag bv.
Een flieger zal zeker nog wel komen, maar de haast en jeuk is even minder als voorheen.
Zitten allen ook op een prijs range waar ik mij nog niet helemaal in thuis voel. Dat zegt natuurlijk niks, jaartje terug twijfelde ik over 250 euro voor een Fossil notabene
Zeker. Zo ben ik er achter dat chronograaf totaal niet mijn ding is dus alles met tachymeter en stopwatch functies meteen afvallen… Ook geen dresswatch .
Ben nog steeds wel weg van mijn Sarb017, die blijft keurig zijn mannetje ook tegen horloges die dubbel zo duur waren bij aanschaf. Dus het is zeker niet de prijs.
Je mist een hoop. Entry level Sinnetjes, Smith’s PRS, hele drossen Airmannen, Hammies, miljarden Seiko’s, Baltic’s, Junghanzen, Archimedes, High Performance Quartz van Longines, Bulova, Stowa, you name it.
Om over de tweedehands markt maar te zwijgen. Zo’n geinige budget range, 200-1000.
Ach. Wijsheid komt met de jaren.
De Alpinist is een eindbaas. Wie dat ding zo heeft gemaakt bij Seiko moeten ze een veer in z’n reet steken om 'm vervolgens een reis naar een subtropisch seksparadijs te geven op kosten van de zaak.
Heeft vaak te maken met een drang tot “upgraden”.
dat scheelt alles.
