@pmannaert en ik hadden laatst een dealtje gesloten waarbij ik even naar zijn Longines 12.68z zou kijken. Er was alleen een probleempje met de stift.
Dus kwam de Longines mijn kant op om dat probleempje op te lossen. Bleek een tikkeltje lastiger dan aanvankelijk gedacht 
Eerste globale inspectie zag er niet dramatisch uit, horloge toont wat tekenen van een bewogen leven, maar zeker niet meteen dramatisch en het uurwerk loopt gewoon:
Echter loop ik meteen tegen een probleem aan; de tiretteschroef wil met geen mogelijkheid los. Nachtje weken in de kruipolie helpt niet en omdat de schroefkop al wat uitgelubberd is heeft meer kracht zetten geen zin, dan schiet de schroevendraaier eruit. Om er beter bij te kunnen dan maar in een wat onconventionele volgorde demonteren.
Met het uurwerk nog in de kast eerst de bruggen uit het uurwerk verwijderd, te beginnen bij die van het ankerrad. De balanskloof zat ook vast door oxidatie, die kreeg ik niet los met het uurwerk nog in de kast:
Zo kan ik beter bij de stift en tiretteschroef; nogmaals 24 uur laten weken in kruipolie maar geen succes. Kroon zit ook muurvast op de stift, dus het uurwerk met stift en al uit de kast halen gaat ook niet lukken. Dus als laatste optie maar langs de groef in het liggend opwindrad met een kleine schroevendraaier de tirette onder druk gezet en gelijktijdig met een presto puller aan de kroon getrokken, en toen kwam de kroon met stift eruit.
Dan kan eindelijk het uurwerk uit de kast. Een van de wijzerplaatschroeven zit ook vastgeroest maar daar helpt kruipolie niet genoeg om die los te krijgen. Maar geluk bij ongeluk: die is blijkbaar ooit niet erg strak aangedraaid want ik kon de wijzerplaat er toch zonder al te veel kracht zetten af krijgen zonder die schroef los te maken:
Zo op de klem kan ik beter bij de balanskloof, dus die uiteindelijk ook zonder schade kunnen verwijderen.
Hier de grootste hoeveelheid roest, de tiretteschroef en wijzerplaatschroef heb ik opnieuw ingespoten met kruipolie en weer 24 uur in de week:
Voor de tiretteschroef blijkt dat nu inderdaad te werken; met het uurwerk uit de kast kan ik de tiretteschroef met een gladde tang goed beetpakken en losdraaien.
Volgende uitdaging was de schroef van de palveer die bij dit uurwerk onder de tonkloof zit. als ik die probeer los te draaien breekt gelijk de halve kop eraf:
Maar met de nodige kruipolie en hard op de schroevendraaier drukken krijg ik hem er toch uit:
Vervolgens zitten er nog de twee schroeven vastgeroest in de platine, Die ene wijzerplaatschroef en een afgebroken kastschroef. Die zijn er ook na herhaaldelijk inspuiten met kruipolie niet uit te krijgen dus dat moet op een andere manier; platine in een potje met aluinoplossing laten pruttelen:
Het gaat langzaam, maar al het staal lost op naar een zwarte prut terwijl het messing van de platine onaangetast blijft:
Na een dagje pruttelen zijn beide schroeven opgelost en is alles gedemonteerd.
Nu verder met de schoonmaak; een aantal onderdelen was wat lelijk maar met wat schuren wel netjes te krijgen:
Hier alles voorgereinigd en klaar om de schoonmaakmachine in te gaan:
De gebroken schroeven kan ik allemaal vervangen uit de voorraad standaard schroeven, maar twee onderdelen moest ik een vervanger voor zien te vinden, de stift en de tirette. Beide te ver aangetast door roest:
Hier alles schoon uit de schoonmaakmachine, klaar om met de montage te beginnen:
Ik begin altijd met het plaatsen van de veer in de veerton, dan ligt die tenminste niet meer in de weg. Veer in de winder:
En van daaruit in de ton. Omdat Longines hier een afwijkende veer gebruikt heeft met een T-eind in plaats van een haakje is dat even prutsen, een haak schiet vanzelf wel in de groef bij de eerste keer opwinden, een T-eind moet goed in de uitsparingen vallen anders krijg je de veerton niet dicht:
Nu beginnen met de kale platine:
Raderen erin:
Bruggen erop en de tappen olie geven:
Ontroeste palveer onder de tonkloof plaatsen:
Veerton in het uurwerk en tonkloof erop:
Dan omdraaien en het opwind- en wijzerverzetsysteem plaatsen; de meeste delen bleken prima te ontroesten met een schuurpapiertje en messing borstel. Alleen de tirette en stift dus niet, die zijn nieuw.
Weer terug naar de andere kant; kroonrad- en palrad geplaatst en het anker gemonteerd:
Anker smeren:
Normaal haal ik een balanskloof niet helemaal uit elkaar bij een horloge met schokprotectie, maar omdat werkelijk overall vocht tussen gezeten heeft deze keer maar wel. Die moet dus nu weer in elkaar:
En de balans op het uurwerk en de incabloc systemen erin:
En voorlopig afregelen en dan een poosje inlopen:
Na inlopen verder met de montage. Uurrad erop:
Wijzerplaat en wijzers erop:
Uurwerk in de kast:
Nieuw glas in de bezel en bezel op de kast:
Intussen nog geprobeerd of de oude kroon nog te redden was. Stift zat muurvast in de kroon dus nogmaals de aluin-truc geprobeerd. Ging helaas tergend langzaam; na een paar dagen in dat potje was het restje stift nog maar half opgelost, maar was het chroom van de kroon ook verdwenen. Dat werd hem dus niet. Overigens was die oude kroon vrijwel zeker niet de originele meer, het was alleen wel een mooi slank model.
Dus nieuwe kroon erbij en stift op lengte maken:
En stift weer in het uurwerk:
En klaar met de montage.
Dan nog even definitief afregelen. We zijn hier tegenwoordig verplicht om minimaal drie standen te laten zien, dus hier zijn ze 
Snaarstrak is het allemaal niet, maar dit horloge heeft ook een bewogen leven achter de rug. Verticaal zakt de amplitude behoorlijk in, maar de rate afwijking blijft redelijk binnen de perken. Kostte even wat moeite, maar voorlopig is deze “weer levend gemaakt” 
Dank voor het kijken. Inmiddels is deze weer terug naar Pierre en al te bewonderen geweest in het “wat dragen we vandaag” topic.
en wat een pracht patina.
