tijdens het kuisen dan snel even naar de 2de gekeken, ai die zit vol roest en een gebroken veer. We gaan hem gebruiken voor de wisselstukken en in het schuifje steken. Komt op een dag wel van pas. zo gaat het wel snel, eentje is al klaar nu
en het eindresultaat, door de lichtinval zie je niet altijd op foto dat het een bulls eye is, maar is het wel en in het echt eigenlijk leuker en cooler dan op foto
Leuk hè om af en toe ook eens aan die zakhorloges te werken. En jullie postje laat zien dat het ook niet altijd van die stokoude dingen van rond 1900 hoeven te zijn. Deze 3 waren volgens mij van na WOII. Lekker overzichtelijk en best mooie machientjes. Ook al zal je ze niet vaak dragen, toch leuk voor in de collectie en altijd een eyecatcher in de vitrine. Overigens: bijna elke spijkerbroek heeft er wèl een speciaal zakje voor!
Ik heb me vandaag eens begeven op onbekend terrein. Gelukkig wel met een werkboek van dit uurwerk erbij (maar dan wel weer in het Japans, maar plaatjes lezen was toch wel het belangrijkste…
Het betreft hier een Seiko EL-370, een mechanisch, elektrisch horloge. Modelnummer 3703-8010 uit 1971. Een prachtige wijzerplaat, die wel wat verrassingen in zich heeft. Het lijkt zwart, maar het is een heel diep donkerblauw, die zelfs een sunburst heeft. En achter de indices zitten lumen verborgen. Ze doen het nog een beetje, maar helaas dooft het net zo snel weer.
Zoals zo vaak bij deze uurwerkjes, als je ze uit Japan haalt, doen ze het niet of heel slecht. Deze deed het heel slecht. Het wilde bewegen, maar ook niet meer dan dat. Gelukkig had ik me een tijd geleden een werkplaatsboek voor dit horloge gekocht. In het Japans, maar het was een grote hulp omdat je dit horloge wel in een bepaalde volgorde uit elkaar moet halen, en dat geldt in precies omgekeerde volgorde bij het monteren.
En nu natuurlijk nog het horloge, waar het zich om gaat. Zoals gezegd, een Seiko EL-370 3703-8010. Diep donkerblauw, met oranje accenten. Wellicht als er morgen een zonnetje staat, dat ik ga proberen die sunburst vast te leggen op camera…
Eerder gebrek aan kennis bij de horlogemakers. Ze zijn net wat complexer dan de normale horloges, en de afstellingen van de veertjes luistert nogal nauw. Daarom zijn ze zelden onderhouden. En dan krijg je bovenstaand effect. Maar nu met dat handboek erbij scheelt het wel. Ook al kan ik het Japans niet direct lezen (Google translate maakt het trouwens wel een stuk gemakkelijker…), het maakt toch wel een verschil.
Anders had ik deze informatie niet gehad, waarin de afstelling van een veertje wordt uitgelegd:
Hypolyte Parrenin! Ach ja, natuurlijk! Ik zocht op ‘HP 40’ in de Ranfft data m.b.v. de Way-back machine. Kon 'm dus niet vinden, maar als je bij Parrenin zoekt vind je 'm wèl.
Hier nog eens op een originele 'Pink page van de wijze Dr. Ranfft R.I.P.
Hier staat wat over Parrenin. Je moet 't gelezen hebben want er staat een like-je van jou onder…
Ik had, toen ik de bijdrage hierboven van @Vintagewatchstuff las, ook alsmaar het gevoel dat ik het uurwerkje eerder had gezien en dat klopte. Ik heb nota bene zelf een zakhorloge waar dit uurwerk in zit. Aardig merk ook: Ancre. Echt HEMA!
Qua horloge off-topic in dit draadje, want het behoefde absoluut niet tot leven gewekt te worden.
Ik vond het jaren geleden een keer op de Rikketik, in vrijwel nieuwstaat. Loopt als een trein!
