Optie 2 dan ga je er dubbel plezier aan beleven
Dat
Hoe dan ?
Ten eerste omdat je dan wat koopt wat je graag wil bezitten.
2e als je het dan gebruikt zal het altijd dat extra hebben
snap m !
Als je de hengel vaker zult gebruiken dan het horloge (wat je nu toch niet draagt) zou ik er een mooie hengel van laten maken. Dan heb je (naar mijn idee) toch het idee dat je vader er bij is als je gaat vissen
Sterkte verder.
Ik weet niet wat jouw situatie is en of je kinderen hebt. Zoân horloge van opa is een prachtig cadeau als je 'm aan je kind kan geven zodra die 18 wordt/afstudeert/.
Zelf zou ik 'm niet verkopen. Je kunt voor het geld wel wat anders kopen maar daar kleeft dan geen herinnering aan zoals die GS.
Het horloge houden en ondanks dat deze nooit gedragen wordt in de kast laten liggen als aandenken.
En gewoon proberen te dragen. Het is wellicht een horloge om op speciale dagen uit de kast te halen⊠vaderdag, kerst⊠Momenten van aandenkens. Tenzij je een hekel had aan je pa, zou de emotionele waarde van zoiets âpricelessâ zijn.
Ik zou m houden. Dit horloge heeft hij nog zelf uitgezocht. Waarschijnlijk had hij de keuze uit vele horloges, maar vond hij deze het allermooiste. Ik ken zijn financiële situatie niet, maar hij zal er ook twee keer over nagedacht hebben gezien de prijs.
Nu verkopen en er een hengel voor kopen zou ik alleen doen als jullie samen deze vishobby hadden en je weet dat hij er helemaal lyrisch van zou worden.
Met andere woorden: doe dat waarmee JIJ je vader het beste in ere houdt. Succes.
Oke, ik had even geen zin om alle reacties te lezen, dus mogelijk val ik in herhaling.
Als je het horloge verkoopt is het voor altijd weg. Dan is er geen weg meer terug.
Ik heb geen verstand van hengels en weet ook niet wat deze Grand Seiko kan opbrengen.
Leg vanaf nu iedere maand 100 euro opzij. (Ik weet niet of dit lukt, mij lukt dat nooit maar ik heb een gat in mijn hand. ) Spaar gewoon voor de hengel. Denk bij de aanschaf aan wat vooraf ging, het dilemma, de keuze, Seiko houden of verkopen. Op die manier is de hengel in zich en zal je toch altijd aan je vader denken. En kom je thuis na een dag vissen en zoek je troost omdat je niets gevangen hebt, pak dan nog eens die Seiko op.
Ik zou willen dat mijn opa mij zoân horloge had nagelaten!
Voor mij absoluut optie 1. Ik zou enorme spijt krijgen van 2 (of 3). Daarbij: wellicht verandert je smaak nog en wil je over enkele jaren wél een wat kleiner horloge dragen.
Overigens is 2 niet âdomâ. Dit soort zaken liggen voor eenieder anders. Wel is die optie hoogstwaarschijnlijk irreversibel. Persoonlijk zou ik het laten afhangen van hoe hard je het geld nodig hebt. Is het omdat je anders uit je huis gezet wordt: onmiddellijk verkopen. Om er een ander memento voor te kopen (zoals die hengel): niet doen, is mijn advies.
Voor mij zou er geen twijfel zijn, houden! Maar ik ben sentimenteel en mijn vriendin klaagt er altijd over dat ik alles maar bewaarâŠ
Maar je hebt een mooi erfstuk dat je, als je het houdt, ook weer kunt doorgeven aan jouw kinderen. Hoe gaaf is dat? Het horloge van je opa krijgen?
Ik ben zoân sentimenteel geval die het nooit weg zou doen.
Dat het horloge geen draagtijd krijgt is jammer. Ik zou er zelf een excuus voor vinden om het alsnog te dragen, zo nu en dan. Maar âte grootâ of âte kleinâ interesseert mij dan ook niet zo.
Voor mij zou het dus optie 1 zijn, met de toevoeging dat ik hem dan af en toe toch zal gaan dragen.
Sorry dat ik het zeg hoor, maar wat een dom geklets! Dus om van je vader te houden moet je zân horloge dragen? Ik weet niet wat voor materialistische relatie jij met je vader hebt/had, maar volgens mij heb je vroeger wat knuffels gemist.
Zo lees ik het niet. Hij zegt dat als hij een hekel aan zijn Pa had, het horloge geen emotionele waarde heeft.
Ik bedoelde hem zoals Alphons interpreteert⊠Er gebeuren genoeg in families dat een aandenken behoorlijk negatief kan zijn. Zo klinkt OP niet.
Heb het ook zo gelezen hoor!
Als je een horlogeliefhebber bent moet je hem houden, ookal draag je hem niet. Dit horloge heeft een verhaal en is van onschatbare (emotionele) waarde. Indien je besluit te verkopen ga je waarschijnlijk spijt krijgen.
Ok, eerst en vooral: mijn medeleven en goed dat de tijden van ziekte en miserie achter je liggen. Fingers crossed and moving on!
Ten tweede: dank om mij eraan te herinneren dat ânuâ dikwijls beter is dan âlaterâ. Ik heb net een Speedmaster gekocht en maak me al twee dagen druk over het idee met een horloge van 3000 (en nog wat) rond te lopen. Ik bedoel, ik kan het betalen, maar âshould Iâ? Wie weet wat de toekomst brengt. Is dat wel verantwoord? Maar dus: je post heeft me toch weer naar de âverdomme, jĂ !â kant geduwd. Voor eventjes.
Dan tot slot, je horloge. Ik vind: materiële dingen zijn maar materiële dingen. Herinneringen zitten vooral in je hoofd. Als je aan het object zélf geen emotionele waarde hecht: verkopen en iets kopen dat je wél dichter bij hem brengt, als je dat nodig acht. Mijn twee cent.