Ik las onderstaand artikel over de gisteren bekend gemaakte Solaria Ultra Grand Complication. Met 45mm en 41 complicaties een nieuw record gezet. Ik vind hem nog mooi ook
Nauwelijks 0.4mm dikker dan een Tudor Pelagos wiens enige complicatie zit in het proberen mooi vinden van het design.
Het is een enorm groot ding, dat wel. Moet je niet afkomen met een pols onder de 20cm. De grootte gaat de dikte wel helemaal doen wegvallen - de diameter/dikte verhouding ligt erg plat zelfs. Maar wat een kunstwerk.
Ik heb laatst een paar van die 4/5 ton complicatie kanonnen gepast, en ergens ‘klopt’ het gewoon bij deze horloges. Het is kunst, en niet per definitie een doel om als ‘horloge’ te dragen ofzo. Een stukje kunst, niet anders.
Dit is bizar. In kan het niet dragen, maar als ik het geld ervoor zou hebben zou ik 100% zoiets in de horloge doos hebben zitten. Wat een technisch wonder. Echt fantastisch dat ze het voor elkaar krijgen om al deze (astronomische) dingen zonder computer te traceren en leesbaar weer te geven. Ik ben diep onder de indruk.
Is een aparte en heel leuke tak van de horlogerie, vind ik. Het formaat is nog “horloge” maar verder hoe gekker hoe liever. Op SEW stond het er vol van, heerlijk. Wel jammer dat dit soort kunstwerken wel vaker erg groot vallen - ze kunnen de ruimte wel goed gebruiken - dus zelfs dromen van zoiets te dragen zit er vaak al niet in.
Vacheron Constantin laat met dit soort horloges zien waartoe ze in staat zijn, namelijk de overtreffende trap van de haute horlogerie. Inderdaad een kunstwerkje.