Verleden week even met de miss naar het strand bij Haarlem geweest. Om de pols mijn Invicta vakantie duikertje van 100 euro. Kan u melden, van zeewater wordt ie alleen maar mooier bleek naderhand…
Later op de dag aldaar nog even de plaatselijke Schaap & Citroen bezocht. Mijn vrouw wilde het e.e.a. weten, we zitten met de bedrijfsleider aan een klein tafeltje.
Koetjes en kalfjes, en plots de opmerking: dat is een hele mooie Rolex die u daar om hebt… Dacht nog even aan een grap…
ongemakkelijk moment al met al.
Ik had het juist precies andersom. Bij schaap en Citroen binnengelopen met mijn Sub om. Zegt de verkoper tegen een andere verkoper kijk nou! Gewoon een Invicta om hè! Dat kán toch niet? Hoe brutaal!
Ik snap het wel; die dingen zijn gewoon bijna 1 op 1 gekopieerd. En aangezien het logo voor de meesten op meer dan een meter afstand niet te onderscheiden is kan ik me wel indenken dat het een voor het ander wordt aangezien.
Ik zou dat niet onder vakbekwaamheid scharen. Of het handig is om er een opmerking over te maken als je het niet zeker weet is wel iets wat je je kunt afvragen.
Het ligt er ook een beetje aan wat je komt ophalen. Als mevrouw @hendrik interesse zou hebben in een platinum Daytona dan mag je rustig veronderstellen dat manlief toch tenminste een sub draagt, geen ‘hommage’.
Daar staat tegenover dat wanneer ze eindelijk die Daniel Wellington ging bestellen, de verkoper iets meer voorzichtigheid had mogen hebben.
Ik wel. Die Invicta heeft PCL. Een verkoper hoort in oogopslag te zien wat je draagt.
Ik was laatst met @SwedishChef bij ACE in Amsterdam (volgens mij werkt @Captaingingerbeardd daar ook) en een lange semi-autistische verkoper probeerde mij te paaien.
Ik zie dat U een vintage horloge draagt. Ik zie dat namelijk aan de kleur van de gouden wijzerplaat.
Wat een onzin, ze gebruiken diezelfde kleur wijzerplaat nog in de nieuwste serie DJ’s. Ga terug naar horlogeverkopers-school ofzo
Ik was helemaal klaar met die winkel en zou er geen cent meer spenderen. Als hij nou had gezegd; Meneer, wat draagt U een mooie vintage Datejust, stijltje hoor", dan was het een ander verhaal geweest.
Ik ben er dus wel erg gevoelig voor. Ga maar eens met een Invicta naar Jasper bij @AmsterdamVintageWatches. Ben benieuwd of je ook een cappuccino krijgt
Dat je een Nomos zoekt in 35mm en dat je de verkoopster steeds moet vertellen welke modellen er in welke maten bestaan. En dat ze het dan alsnog steeds even gaat opzoeken…
Kortom: als je niet eens je eigen assortiment kent. (Was overigens een ander zaak.)
Om daar eens een verhaaltje bij te vertellen toen ik mijn Omega Constellation Double Eagle ging kopen droeg ik een Poljot International Simple Round, gewoon omdat ik het leuk vond om een horloge te kopen met een 3313 binnenwerk terwijl ik een horloge droeg met een 3133… denk je nu echt dat ik daar buiten gekeken ben of dat ik daar zelfs ook maar enige negatieve opmerking op gekregen heb… neen hoor ze hebben me met veel plezier dat horloge verkocht
Haha nee joh, dat was een grapje. Jasper zou zich zelfs gedeist houden als je met een Hublot een Day-Date op komt halen…denk ik
Een goede verkoper weet hoe het moet en dat hoort een subtiel theater bij. Ik ben altijd gevoelig voor bewegingen bij een ander, kleine trekjes e.d.
Als voorbeeld een aardige man bij Gassan, de heer Friso. We werden keurig geholpen en als afsluiter vroeg hij of hij zijn visitekaartje aan mocht bieden. Dat mocht.
Let op. Hij heeft zijn visitekaartjes niet gevouwen in de rechterzak van zijn jasje zitten (kijk @tompj, goed hè?).
Hij reikte met zijn rechterhand naar zijn zak, haalt met wijsvinger en duim er een ongevouwen kaartje uit, pakte het andere hoekje vast met de wijsvinger en duim van de linkerhand, spreidt zijn vingers volledig, pinken zo ver mogelijk naar buiten en strijkt rustig de vouw in zijn kaartje met vier vingers. Het kaartje ging tussen zijn wijs- en middelvinger van de rechterhand naar de borst, naar de kin en met een draaibeweging richting mij ging de handpalm omhoog en kreeg ik het kaartje.
Hij gaf mij het visitekaartje niet. Hij presenteerde het visitekaartje. Dit is echt geen automatische beweging, dit is een subtiel iets om de koper te laten zien dat je het niet zo maar bij een winkel koopt. Nee, je koopt het bij Gassan.
Of ik was gewoon spaceballs, maar ik geloof het niet. Het is mijn vak niet, maar ik zou een goede verkoper zijn
Ik weet niet of het aan jouw verhaalkunsten ligt, of aan mijn begrijpend lezen, maar in mijn hoofd staat de beste man daar met zijn armen gekruist en een visitekaartje dat aan zijn kin bungelt.
Je merkt altijd of een verkoper daar staat omdat het zn passie is, of omdat het zn baan is. De verkoper in de plaatselijke slijterij kan zo gepassioneerd over zn wijnen praten dat ik er zelf ook helemaal enthousiast van word. En eenmaal thuis kan ik het verschil tussen rood en wit niet eens proeven.
Autoverkopers daarentegen lijken allemaal op dezelfde verkoopschool gezeten te hebben. Ze moeten allemaal even overleggen over de prijs met hun baas en ze hebben allemaal toevallig net voor jij kwam kijken ook een andere geïnteresseerde voor de auto gehad die vanmiddag terug zou bellen. Het is allemaal zo gemaakt als wat.
We zijn allemaal verschillend, wat jij heel erg gespeeld vind is voor de ander juist authentiek. Ik kom wel eens bij een premium dealer, altijd tip top verkopers, fijne koffie obligaat compliment over mijn smaak in horloges, hartstikke fake allemaal maar ik vind het op de een of andere manier ook wel leuk…
Bij vrouwen werkt dat denk ik nog veel beter. Mijn vrouw is jaren geleden gaan shoppen in New York bij Ralph Lauren. Kreeg ze gewoon een Personal Assistant mee die haar begeleide, haar spullen droeg en en passant ook nog even mee liep naar de winkel aan de overkant van de straat en gezellig een kopje koffie met haar ging drinken. En natuurlijk een prachtige neger van een meter of 2. Ja dat wilde wel ja. Meteen daarna de CC maar geblokkeerd.
Dacht nog even aan een grap…
Ik heb hem verduidelijkt voor je.
