Hoe komt een mens tot een horloge koorts. Ik heb al vele boeiende verhalen mogen lezen op het forum. Mijn verhaal wil ik ook graag met jullie delen.
Omstreeks 1990 woonde ik in het zuiden des lands. In die tijd gingen wij vaak boodschappen doen in Duitsland en ik liep dan als jongetje van 12 door die immense Duitse winkels te struinen terwijl mijn ouders de kar vulden.
Op een keer liep ik bij de cola en schopte ik tegen een goudkleurige metalen hanger met daarin een goudkleurige munt die op de grond lag.
Als jongen van 12 was ik er natuurlijk van overtuigd dat ik goud had gevonden en toonde mijn nieuw verworven rijkdom aan mijn vader.
Die verwees de (toen nog) gulden-tekens in mijn ogen naar het land der fabelen en zei dat ik het weg moest gooien. Het zou een reclame dingetje zijn. Weg met die troep.
Mijn koppigheid weerhield Mij hier echter van. Ik had letterlijk en figuurlijk goud in handen en liet dat niet meer los.
Bij thuiskomst moest ik dus ook naar de juwelier om mijn nieuw verworven schat te laten taxeren.
Mijn vader besloot maar mee te gaan om de aanstaande teleurstelling te verzachten met een ijsje.
De juwelier nam mijn schat ter taxatie over en kwam even later met het verlossende woord.
Geen ijsje voor mij: de hanger bleek 14 karaats goud en de munt 22 karaats goud. Toenmalige goud waarde: 400 gulden!
Dat resulteerde in een paniekerige papa die overal in een Duitse supermarkt briefjes met “gefunden, gefunden, gefunden” ophing.
En ik moest “mijn” schat goed opbergen voor wanneer de rechtmatige eigenaar zou opduiken.
22 jaar later waren al mijn spullen van mijn kamer integraal naar de zolder verplaatst en begonnen zij zelfs daar in de weg te staan.
Bij het opruimen en veelvuldig weggooien viel mijn oog op een klein paars doosje met daarin die gouden hanger.
De goudprijs had in de tussentijd niet stilgezeten en rond 2012 een all-time high bereikt.
Internet leerde mij dat de munt op zich niets bijzonders was, niet meer waard dan de goudwaarde. Maar deze bleek bij inleveren bij een goudhandelaar ruim 550,-- euro te zijn.
Om dit verhaal een waardige afsluiter te geven moest die 550,-- euro uitgegeven worden aan een goed horloge, besloot ik toen.
Maar alvoor ik de daad bij het woord kon voegen moest al ons geld door een financiële tegenvaller uitgegeven worden aan iets anders. Weg geld, maar een ambitie was geboren. Ik moest en zou een goed horloge kopen als ik weer de middelen had.
Weer twee jaar later loste ik mijn totale studieschuld af en had ik uiteindelijk nog 900 euro over.
En toen heb ik toegeslagen. @mas heeft mij doen verdiepen in de wereld van horloges. Mijn eerste horloge is toen een victorinox nightvision geworden.
Intussen is mijn interesse meer naar de vintage horloges verschoven en met de kennis van nu weet ik niet of ik deze victorinox nog zou kopen maar hij blijft mooi en ik zal hem nooit weg doen.
Hoe een Duitse supermarkt kon leiden tot een heerlijke hobby.
Bedankt voor het lezen.
