Ooit, lang geleden, dacht ik erover een mooi horloge aan te schaffen. Mijn grail, een blauwe Breitling Superocean Heritage op Milanese, was op dat moment niet voor me bereikbaar dus ik kocht de “gewone” zwarte Superocean 42.
Ik dacht dat ik klaar was. Tot een jaar of 2 later. De Heritage werd in mijn hoofd verdrongen door een Panerai! Een nieuwe grail! Na enige verdieping in het merk en de types kwam de PAM00111 de collectie versterken! En van de oude grails kan ik geen afstand doen.
Klaar! Althans… Steeds vaker denk ik aan een Rolex Datejust. De Wimbledon-uitvoering. Ik vrees dat dat een volgende grail wordt…
Hebben jullie dat ook, dat je grail na enige tijd een andere grail wordt? Of werken jullie toe naar 1 holy grail? En kun je dan afstand doen van je ex-grails? En natuurlijk ook: hoe weersta je de verleiding je te verdiepen in potentiële nieuwe (holy) grails? Als je dat al zou willen natuurlijk. Zomaar wat vragen die me bezig houden op het moment dat ik bespreur dat m’n jachtinstinct naar een nieuwe grail de kop weer opsteekt. Ben benieuwd naar jullie ervaringen!
Ik zeg niet dat ik dat zelf heb ondervonden hahaha, maar ik streef er wel naar #WatchAddict Ik sta bekend als één der grootste flipperaars op dit forum, dus ja. Do as I say, not as I do.
Heb mijn absolute grail al gekocht jaren geleden, tot op heden niet echt een nieuwe grail.
Maar wel regelmatig dat ik iets leuks tegenkom en wil hebbon!
Dit zijn wel bemoedigende woorden mensen. Ik dacht even dat ik een uitzondering was met deze afwijking… . Geeft me anderzijds weinig hoop voor de toekomst
Een grail is natuurlijk iets anders dan ‘het volgende horloge dat je wilt aanschaffen’. De term is hier volgens mij nog wel eens aan devaluatie onderhevig.
. Geeft me anderzijds weinig hoop voor de toekomst