Bijna alweer 3 jaar geleden lid geworden op dit fantastische forum. Ik weet nog goed toen ik echt begon met horloges verzamelen. De modemerken en shitter watches van Watch2day werden aan de kant geschoven en het verzamelen van met name Seiko kon echt van start gaan. De hele Seiko duik piramide beklommen van SKX, Turtle, Samurai, Sumo tot uiteindelijk veel later de Marine Master 300. Tevens een paar JDM modellen gehad zoals de Sarb033 en de Sarb017 Alpinist. Paar automatische Tissot’s Le Locle en Visodate. De horologische wereld stond letterlijk aan je voeten. Zoveel verschillende merken, opties en mogelijkheden. Wat was dit een ontzettend gave fase. Hoe blij ik wel niet was met een Seiko Turtle SRP777J. Na eindeloos op internet zoeken en vergelijken. K model versus J model? Welke moest het nou worden? Stuk voor stuk top horloges die niet de wereld kosten. De grote Zwitserse jongens zoals Rolex, Omega, Breitling en Tudor waren nog erg ver weg, maar wat zou het gaaf zijn om er ooit een in de collectie te krijgen. Uiteindelijk toen ik mijn eerste baan had en wat gespaard had de stap gemaakt naar mijn eerste high end horloge de Omega Speedmaster Professional Moonwatch. In de reeds eerder geschetste collectie een vreemde eend in de bijt die er uit sprong en al snel moesten er wat Seiko’s en Tissot’s verkocht worden en kwam er een Omega Seamaster Professional 300m bij. Uiteindelijk heeft dat buy and sell trucje (uiteraard met cash up) zich nog een paar keer herhaald en heb ik nu de collectie die ik nu heb. Waar ik (begrijp me niet verkeerd) ziels gelukkig mee ben een zou het ook echt niet anders willen. Mijns inziens stuk voor stuk topstukken waar ik (gelukkig) maar niet op uitgekeken raak. Nu is het echter wel zo dat alles elke keer alleen maar weer mooier, beter, luxer, verfijnder en daarbij indirect ook duurder moest zijn. Het horologische gras is altijd groener. Toen de Speedmaster mijn collectie binnen kwam heeft het de rest van de collectie buitenspel gezet en waren de ogen alleen nog maar gericht op mooier, luxer, nog meer high end en indirect ook duurder. En zag ik de rest van de collectie eigenlijk niet meer staan en verloor ik de waardering en interesse in deze horloges en was het magische gevoel dat ze me ooit gaven verdwenen. Ik heb nog wel eens geprobeerd een gave Seiko bijvoorbeeld de SPB077 a.k.a MM200 of een Hamilton Khaki Field Mechanical No Date aan de collectie toe te voegen met de hoop dat magische gevoel van toen met mijn eerste Seiko Turtle SRP777 terug te krijgen. Dit gevoel was er dan ook even maar na een weekje vakantie was de klik ook weer weg en werd het horloge weer op de laatste plek gezet in mijn collectie en kon deze uiteindelijk weer het veld ruimen. Dat magische gevoel krijg ik wel nog steeds dag in dag uit van de huidige meer high end horloges in mijn collectie en dat gevoel zwakt naar mate de tijd vordert ook niet af. Dat is dan wel weer positief. Echter lijkt de horologische wereld een stuk beperkter te worden. Allerlei horloges zoals een Timex Q, Hamilton Khali Pilot, Longines Flagship Heritage, Junghans Max Bill, Oris Aquis, Seiko Turtle en ga zo maar door vind ik heel gaaf, maar gaan in mijn huidige collectie niet meer het gewenste gevoel en plezier geven waarop ik hoop en staan op het moment van aanschaf al figuurlijk met een voet buiten de collectie. Soms verlang ik nog wel eens terug naar die vroegere horologische tijd, waarbij de wereld aan je voeten lag en er oneindig veel mogelijkheden waren die niet vele duizenden ekkermannen kosten. Ik ben benieuwd of jullie bovenstaand fenomeen ook herkennen of meegemaakt hebben. Of is het de blessing en tegelijkertijd de curse van de horloge verzamelaar in het algemeen? Ik hoor graag jullie mening en ervaringen! Cheers!
Ik herken het, maar heb er geen last meer van. Niet alleen qua horloges, maar ook bij andere hobbies zoals audio.
Wat bij mij geholpen heeft is een pauze. Een langere tijd geen aan- of verkopen, en genieten van wat je hebt. Dat geeft wat perspectief.
Daarna veel duurs verkocht, en goedkopere horloges gekocht. Is me zeer bevallen.
Ik verheug me nu op de HFLE. Mijn vroegere vintage Rolex of Speedmaster, ik mis ze niet.
Ik vond het eigenlijk wel een gezellig verhaal bij de ochtendkoffie.
Zelf kan ik me er niet echt in vinden, want ik ben wel de piramide begonnen bij SKX, maar ik blijf daar steken want ik ben daar al een poos erg tevreden mee en ik heb ook geen ambities om door te stromen naar het hogere segment. Ik denk niet dat dat mij veel meer plezier gaat brengen.
Goedemorgen, dat komt bekend voor. Mijn Fossil en Diesel komen niet meer uit de doos en de rest van mijn oude horloges hebben het veld al moeten ruimen. Maar gelukkig heb ik een nieuwe tik gekregen" vintage" past ook beter bij mijn smalle polsen. Rommelmarkten en kringloopwinkels af gaan om weer 1 koopje op de kop te tikken. Hoef dan voor mijn geen duur horloge te zijn, maar iets met karakter. Bij het blauwe gedeelte en MP of 2dehands moet dat gek genoeg wel. Maar begrijp je helemaal de Chinese prul blijft bij mij liggen terwijl swiss made goed gebruikt word.
Ik wil alleen vintage, tegenwoordig zit bijna over al een ETA 28… of kloon in.
Zit je met tien keer hetzelfde horloge, alleen de kast en het merkje maakt verschil.
Sinds ik een beetje weet hoe je oude horloges mag onderhouden en repareren haal ik net zoveel (als niet nog neer) plezier uit een oude vintage opknappen en dragen zoals mijn oude tressa autojet als mijn omega constellation.
Sterker nog, ik merk dat ik een beetje last van polsschaamte begin te krijgen. Ik zou zielsgraag een navitimer willen, omdat ze zo mooi zijn, ik kan het naar mezelf alleen moeilijk verantwoorden met een zo duur horloge rond te lopen.
Met die polsschaamte ga ik binnenkort naar de dokter/psychiater, want daar moet ik wel vanaf.
Ik kan net zoveel plezier beleven aan een Turtle als aan bijv. mijn Van der Klaauw. Ik verlang wel terug naar de tijd dat sommige prijzen nog wat normaler waren…
Ligt er maar aan wat je boeit aan horloges en hoe je verslavingsgevoeligeidsgen is afgesteld.
Geef mij een dure Rolex zonder datum en ik ben er binnen een week op uitgekeken. Ik heb liever een mix tussen bruikbare tool, leuke looks en een intrigerende complicatie.
Ik draag dit goedkope horloge daarom het meest: datum, draaibare bezel (onmisbare tool bij koken), én een immer boeiende 24-uurs wijzerplaat.
Ik herken mij er helemaal niet in het verloop vh verzamelen. Ik draag horloges die ik mooi vind ongeacht de prijs of kwaliteit en niet wat de mainstream mooi vind om indruk te maken.
Waar ik mij wel in herken, is in het uitzoeken van horloges en opzoeken van informatie. Hoe meer je weet, hoe minder leuk het wordt om een horloge te kiezen.
Wel herkenbaar, maar het ‘vroeger was alles beter’ gevoel zit er ook wel in. Geniet van de horloges die je nu mooi vindt. Vroeger is water onder de brug.
)
