Ben nu pakketje aan het inpakken met een aantal horloges die weg gaan voor een service. Kennen jullie ook dat gevoel van verlating. Je horloge die je dan even kwijt bent. Soms voor korte tijd, maar ook weleens een langere tijd.
Straks gaat dit pakketje met de post en ik hoop ze allemaal weer in goede staat over paar weken terug te zien.
Hoe is dit bij jullie?
Geen probleem dat ik ze een langere tijd kwijt ben
Geen probleem, zolang het maar niet te lang duurt (Max 2Ć 3 weken)
Het geeft mij een naar gevoel wanneer ik ze moet overdragen aan iemand anders
Ik mis mijn horloge(s) het moment dat ik ze niet om heb
Snap je gevoel. Ik ben altijd bizar voorzichtig met mijn horloges en behandel ze af en toe als een baby. Dan hoop je natuurlijk dat ze bij zo een servicebeurt voorzichtig zijn en niet per ongeluk fouten maken, wat mij twee keer wel is overkomen. Stuk van de tekst op de wijzerplaat per ongeluk verwijderd etc.
Dat weet ik ook niet precies, ik hoorde niks toen ik contact zocht. Maar het ging niet zo goed met hem ofzo. Maar andere mensen hun horloges waren veel sneller klaar dan de mijne, erg apart allemaal.
Ik heb er geen enkel probleem mee als mijn horloges een tijdje weg zijn om wat TLC te ontvangen. Ik ervaar het als positief dat het gemis me er ook van weerhoudt om in de tussentijd nieuwe stukken aan te schaffen. Er is al iets āincomingā. Een fijn gevoel!
Heb je er wel goeie fotoās van gemaakt van "voor"de verzendingā¦ niet dat ze terugkomen met een gereviseerd uurwerk en wat extra krassen on-the-sideā¦wordt een lastig verhaal als je geen bewijs hebt.
Doe ik eigenlijk met al mn spullen die ik uitleen.
Ik heb nog niets weggebracht voor een service, maar de optie āhet verzenden zelf leidt tot angstzweet en paniekaanvallenā staat er niet tussen, vind het zelf persoonlijk moeilijk om mijn spullen op te sturen. Sommige van die dingen zijn ook met de post ooit besteld en netjes aangekomen met track and track en noem het op. Toen gold de verliesverzekering van je Creditcard nog enzo en was het een koude zaak. Nu zijn het mijn persoonlijke eigendommen en vind ik het lastig om dingen op te sturen. Ik merk vaak ook dat ik dingen langsbreng/afhaal en als dat niet mogelijk is dichter bij huis ga zoeken. Wel een onwijze tijdsinvestering vaak ā¦
Ik kan je uit de droom helpen aangaande het pamperen van horloges, en ze behandelen als een baby. Een horloge zonder ook maar 1 haarlijntje is leuk, maar dat hou je vol tot hij voor een service gaat. Als je hem terugkrijg kan het grote huilen beginnen want ze pakken hem ādaarā bepaald niet met een handschoentje op. Ik heb dit helaas al meerdere keren ondervonden. Het zijn maar krasjes, maar het is wel een tikkeltje lastig te verkroppen.
Voor alles geldt; Als je spullen te belangrijk maakt mis je kwaliteit van leven.
Mijn vader is in augustus 80 geworden. Hij droeg en draagt zijn mooiste kleding op zondag en zodra hij thuiskwam ging die kleding de kast in tot een volgende zondag. Zijn auto moest altijd schoon en netjes zijn en mijn vriendjes werd verzocht de fiets niet naast de bolide te parkeren.
Ook zijn horloges. Hij droeg er sommige niet uit angst voor een krasje. Laatst had ik een fijn gesprek met hem.
Ik vertelde hem dat ik van hem heb geleerd om de dag te plukken. Zuinig te zijn maar zeker ook te genieten van spullen. En dat ik altijd moest lachen om zijn zondagse ritueel en het mooi houden van spullen.
De zaterdag erna was hij bij ons. In zijn nette pak en met de prachtige Seiko die het huis eigenlijk nooit verlaat. De kinderen speelden met opa en het was als vanouds stoeien op de grond.
Bij de koffie zei hij: āHeerlijk toch jong, geniet vandaag van mooie dingen want je weet nooit of je de dag van morgen nog gegund isā
