Het vervolg op
Zo kwam ie binnen. Hoe hij arriveerde kun je lezen in het hierboven vermelde topic.
Aan het werk ermee. Veel foto’s.
Eerst maar even openmaken en het uurwerkje er uit. Oefff, het glaasje. Dat kan dus gelijk de kliko in, daar valt niks meer aan te polijsten. Aan het kastje is hopelijk nog wel wat te verbeteren, want dat is van roestvrij staal. Op de foto lijkt het erger dan het in werkelijkheid is. Hieronder met een nieuw glas in een al gepoetst kastje.
Het zwarte wijzerplaatje was door de tijd wel aangetast en verbleekt, maar niet zo ernstig dat het niet meer toonbaar was. Geen radium! Ik had aanvankelijk ook niet de indruk dat het er ooit op heeft gezeten, maar wat restjes lichtgroenig materiaal bij sommige cijfers wezen toch wel op oorspronkelijk gelumede cijfers, evenals de ‘open’ wijzers, waar mogelijk wel radium lume in zal hebben gezeten. Ik laat het zoals het nu is.
Met een wattenstaafje met alcohol de wat vettige mistige aanslag voorzichtig verwijderd. Geen idee wat het was, maar misschien een residu van iets waarmee de vorige eigenaar of horlogemaker geprobeerd heeft om een aanslag (of de radium!) te verwijderen. Het plaatje knapte er wat van op, maak ik kreeg het niet echt schoon of helemaal helder zwart. Te veel poetsen aan een wijzerplaat is nooit goed dus heb ik ook dit hier maar bij gelaten.
Met nog meer voorzichtigheid heb ik het kastje onderhanden genomen. #1000 schuur/polijstpapier en de zelfde grid op een halfrond houten stokje voor de krasjes en de putjes. Ik weet niet hoe die ‘schuurstokjes’ heten maar je kunt ze zo kopen, o.a. op de Rikketik bij de gereedsschaps stand van Peter van der Kraats.
Héél voorzichtig werken om de nog redelijk nette scherpe kantjes van het stalen kastje niet tot Mumbay Special achtige rondingen te laten verworden. Dat vereist een vaste hand en dat is nou niet bepaald mijn sterkste talent. Dus langzaam en voorzichtig en nauwkeurig werken. Goed rechthouden, niet trillen en geduld… véél geduld. Daarna poetsen met Unipoets en hele zachte polijst conen.
Ik gebruik de poetswieltjes van HBM, op mijn tot poetsmachientje omgebouwde Unimat 1 speelgoed draaibankje.
Na een tijdje poetsen en boenen en nog een spoelbeurtje in de ultrasoon, ziet ie er, met zijn nieuwe glaasje, weer redelijk netjes uit. Niet perfect of als nieuw, maar dat hoeft ook niet voor een oud beestje dat al 80 jaar lang aan de tanden des tijds is ontsnapt.
Het reviseren of servicen van een horloge uurwerk behoort zeer zeker niet tot mijn vaardigheden, dus ook dat laat ik achterwege. Mijn indruk bij dit exemplaar is dat het nog niet acuut nodig is want het AS 1123/1124 uurwerkje (zoals reeds vastgesteld door @vouwfietser, waarvoor dank) loopt als een trein. Al drie dagen lang minder dan 1 minuutje achter. Een keer bij iemand die zo’n ding heeft op de timegrapher afregelen en dan is dat probleem ook verholpen. Mind you: de wijze Dr. Ranfft dateert dit kaliber op 1940, dus dit tijdmachientje doet het al 80 jaar lang! En dat is nou precies waarom ik zo gefascineerd ben door die ouwe horloges.
Maar goed, ik heb nu een binnen dekseltje dat tevens als spacer ring dienst doet, een asje met een kroon en een opgepoetst kastje met een nieuw glas. Daarin een goed lopend uurwerkje met een ietwat opgekalefaterd wijzerplaatje. Ik zie nog wèl een dikke vingerafdruk op het veertonrad. Die is op de foto ook nog te zien, dus die heb ik nog wel even weggehaald… Voorts nog een exotisch sluitend bajonet dekseltje. Op de foto kan je goed zien dat het ding slechts twee montage inkepingjes heeft. Lastig te verwerken met mijn tweepotige kastopener, maar het paste nog nèt.
Dit geheel kan ik met mijn knoffelpoten nog wel in elkaar schroeven.
Eenmaal weer tot een compleet horloge in elkaar gezet heeft het merkloze onbekende soldaatje nog een bandje nodig. Bij zo’n horloge in miltaire stijl zou een nato bandje misschien wel goed staan. Een nato is sowieso wel handig, want het oude beestje heeft geen springbars, maar een vaste verbinding tussen de lugs. Even proberen. Ik heb de goede maat in niet voorraad, maar een 18mm legergroene nato op een kastje met een lugmaat van 16 mm moet er op gepropt kunnen worden. Tsja… eigenlijk geen gezicht. En ook niet tijdscorrect natuurlijk. Bij mijn weten waren er in 1940 nog geen nato bandjes. Dus moet er toch maar een wat netter zwart leren riempje op. Dat heb ik ook niet zomaar liggen en zeker geen een met zgn. open einden, die om de vaste lugverbinding heen gemonteerd kunnen worden. Dus moet er een bandje worden gemaakt. Ik heb nog een klein stukje zwart tuigleer waarmee een ‘open ended’ ongevoerd en ongestikt bandje kan worden gemaakt, zodat het op een riempje lijkt. Een soort bandje waarvan ik me kan voorstellen dat het er origineel, 80 jaar geleden, ook opgezeten zou kunnen hebben.
En dan wordt het uiteindelijk zo iets:
Et voila of eigenlijk… Och se resultatet här:
Rechtstreeks uit Zweden: De Onbekende Zweedse Soldaat. Opgepoetst en van nieuwe zwarte laarsjes voorzien. 80 jaar oud en still going strong met zijn kennelijk onverwoestbare AS 1123 hartje opgewonden tikkend achter het verweerde wijzerplaatje.
Tot slot mag hij nog even aan de pols:
Het zit lekker! Klein maar fijn. En zo, lieve HF lezertjes, is na een dagje op jacht op een Zweedse veilingsite, een weekje wachten op de posterijen en een paar daagjes knutselen de Lexaf Vintage Horloge Verzameling weer uitgebreid met een stukje geschiedenis en een misschien wel uniek collectors item!
Ik hoop dat jullie het leuk vonden om er over te lezen. Op naar een volgend avontuur!
Lex
je opknapbeurt is goed geslaagd 
Wauw, wat een leuk ding! Ik krijg steeds meer waardering voor deze ‘kleintjes’ . Fraai bandje geworden ook!
