Volgende vraag stel ik mezelf al jaren… niet alleen op horlogegebied, maar ook auto’s en campers als voorbeeld.
Zonder iemand tegen de borst te willen stoten, ga ik de vraag toch stellen, hopelijk krijg ik zo inzicht vanwaar de interesse.
Hoe komt het dat men in Nederland zo fan is van oude versleten dingen? Onder de noemer oldtimer / vintage / mooie patine enz…
Ik merk dit bij auto’s, horloges en campers omdat dit mijn interesse heeft.
Ik heb graag nieuwe dingen, zonder krassen en ben ook zeer zuinig op mijn zaken, zodat deze jaren als nieuw blijven uitzien, van zodra het nieuw er af is gaat het vaak richting afvalbak.
Wat voor sommige vintage en oldtimer is, lijkt voor mij vaak gewoon oude rommel al lang klaar om weg gekieperd te worden. Denk dat dit ook voor andere leden zo is en dat “wij” het gewoon niet zien?
Een oude versleten auto, ben je nooit zeker of je er ergen mee komt… een oldtimer?
Een oude versleten camper, kan je daar nog wel mee gewoon rustig mee door Europa cruisen, of hou je van dagelijks klussen en de onzekerheid?
Een vintage horloge, versleten, verweerd, kosten waar je nooit weet of het nog ooit zal werken?
In België zijn er ook wel liefhebbers maar veel minder vermoed ik.
Bij een camper en auto denk ik ok, men doet het voor het gunstig belastingtarief? Maar waarom dan bij horloges?
Leg mij eens uit waarom “JIJ” zo’n vintage fan bent en niet van de mooie nieuwe blinkende dingen houd.
Ik ben niet bepaald een vintage fan, maar heb vorige week wel mijn eerste vintage horloge gekocht. Voor mij was het vooral omdat het ‘oud’ is, zo veel jaren heeft doorstaan en nogsteeds werkt. ookal ben ik niet van het kaliber ‘hoe meer krassen, hoe meer geleefd’. Ik snap dat de wijzerplaat er wat ouder uit zal zien, de kast mag nog wel mooi gaaf zijn.
Buiten het horloge-gebied heb ik bijvoorbeeld een eerste druk ‘verzamelwerken van shakespeare’ gekocht, ongeveer 1850, eerste druk. Wat heb je eraan? Helemaal niks, maar het feit dat het boek ouder is dan ik (zeer waarschijnlijk) ooit ga worden is iets speciaals voor mij.
Mijn oude BMW doet het altijd & alles wat kapot gaat is ‘betaalbaar’.
Mijn nieuwe is constant naar de klote & kost een vermogen om op de weg te houden.
Al heb ik maar 1 vintage horloge, ik zou er graag meer willen. En dan met name de verhalen die achter het horloge zitten lijken me heel interessant. Ook het idee wat het horloge allemaal heeft meegemaakt spreekt me zeer aan.
Zo ben ik zeer geïnteresseerd in de tweede wereld oorlog er 'n mijn droom is dan ook om een horloge uit die tijd te mogen bezitten.
Vintage ziet er soms erg charmant uit. Maar is voor mij toch echt iets te onpraktisch. Heb in het verleden veel problemen gehad met zowel oude horloges als auto’s. Voor mij moet iets gewoon probleemloos werken en er strak uitzien. Dus doe mij maar nieuw!
Ik zat naar woorden te zoeken maar je trok ze precies uit mijn bakkes
Ik vind het echt een kick om zulke oude horloges te zoeken in zo’n perfect mogelijke staat
En de maten van vroeger (35-39mm) spreken mij meer aan, ook zijn ze meestal veel dunner en die zijn in vintage meer te vinden…dus voor mij ook een reden dat ze gewoon comfortabeler dragen en ik heb toch ook veel nieuwere horloges gehad.
Met alle respect voor de eigenaren van moderne motoren, en het rijdt, remt en stuurt prima, geweldige prestaties, maar voor mij saai om te rijden, en het doet pijn aan mijn ogen. De techniek heeft iets “doods”. Maar passie is niet uit te leggen. Is het hoe ouder hoe beter? Nee, dit is respectabel, prachtig, cool, geweldig zelfs, maar ik ambieer geen bezit:
Ik heb een hekel aan openbaar vervoer, maar als je langs zo’n stoomloc loopt dan hou ik mijn pas in. Ik kan er wel 20 minuten omheenlopen. Dat heeft een hoop aspecten. Het is de techniek, het is de incarnatie van een tijdperk, het is daar komt dat woord historie… Best kans dat ik de eerstvolgende nacht droom van de stoomloc. Ik droom niet van zo’n moderne stoptrein.
edit: Ik heb mijn matchboxauto’tjes nog. Ik speel al 45 jaar niet meer met auto’tjes. Elke 5 jaar kom ik ze wel een keer tegen en laat ik ze door mijn handen gaan. Er komen veel herinneringen naar boven. Ik weet welke auto’tjes ik mee nam logeren naar mijn neef in Den Haag. Ze zien er prachtig uit. Van de enkele kras hier en daar weet ik welk vriendje ze gemaakt heeft (ik was er als lagere schoolganger al heel zuinig op). Waar ik naar toe wil: voor mij zijn die oude dingen bezielt. Een beetje in elk geval.
Als je het niet voelt, dan voel je het niet. Gewoon doorademen.
in 2008 kocht ik mijn eerste Rolex, een nieuwe in de stickers 14060M 4-liner. Inmiddels 10 jaar oud en met mijn gebruikssporen. Nog een keer 10 jaar verder dan begint het al aardig vintage te worden. Dit is toch het beste van both worlds. Nieuw gekocht en er dan voor zorgen dat je het horloge vanzelf door de jaren heen vintage laat worden met je eigen geschiedenis en verhalen.
