Gefeliciteerd met je aanwinsten
Dank je…wat is er nou leuker dan met het nieuwe horloge bezig te zijn terwijl je naar muziek van 80 jaar geleden in bijna hi-fi luistert?
Goed weekend!
Lekker album! Ik heb vaak “I want you” op repeat…
He, een dag te laat…
Maar beter laat dan nooit.
Vandaag een mooi album van Fish met o.a. het wereldnummer, A gentleman’s excuse me.
Derek William Dick, beter bekend als jaren de voorman van Marillion levert weer een meesterwerkje af.
Goed weekend allemaal.
Goedemorgen plaatjesvrienden
Deze vond ik net na lange tijd weer terug.
Nog steeds meer dan de moeite waard.
Tipje, Komende herfst/ winter draait de beste man zijn afscheidsconcerten.
Heb ik ook gelezen, thnx.
Mijn laatste aanwinst.
Pat heeft deze CD opgenomen in de winter van 23/24. Opname is een solo gitaar (Baritone).
De ideale muziek voor bij het knappende haardvuur straks. Echt rustige sfeermuziek.
Alvast een goed weekend.
Goedemorgen,
Is het Ella of is het Memorex?
Ergens in de 70er jaren was er een reclame voor cassettebandjes van het merk Memorex waarin een lange uithaal van Ella Fitzgerald ervoor zorgde dat een wijnglas kapot barstte. En dan was de vraag in de reclame: was het de kwaliteit van Ella of die van het bandje?
Daar hadden ze volgens mij ook Robin Gibb van de Bee Gees voor kunnen gebruiken.
Bij de Bee Gees denken veel mensen aan foute disco uit de 70er jaren, maar hun mooiste nummers maakten ze 10 jaar daarvoor, eind 60er jaren.
Ze schreven alles zelf en ten tijde van deze singletjes uit 1967 was de tweeling, Robin en Maurice, nog maar 17 jaar en Robin had toen, net als Ella, al een stem die wijnglazen kon doen barsten. Misschien niet altijd heel subtiel, maar wel messcherp! Overigens vond ik hem altijd wel een beetje het sulletje binnen de Bee Gees.
P.s.: nog een vraag voor de kenners: op beide hoesjes draagt Robin (heel toepasselijk) een horloge. Kan iemand zien wat voor horloge?
Fijne dag!
Dit wordt inmiddels een traditie Peter.
Leuke anekdote weer. Thnx
Dank je. Ik zal proberen de traditie voort te zetten.
Maar ik vind het ook leuk om er een begeleidend stukje bij te schrijven.
Twee American classics vandaag, een Hamilton en de onvolprezen Nat ‘King’ Cole, ditmaal nietzozeer als zoetgevooisde vertolker van sentimentele liefdesliederen, maar als de jazzpianist die hij óók was. En wat voor een! Hij vormt een schakel tussen swing en be-bop. De nummers, opgenomen tussen 1936 en 1943, klinken met een vanzelfsprekendheid en moderniteit die je doet vergeten dat ze meer dan 80 jaar oud zijn. Daarbij nog de lijvige bio van muziekschrijver Will Friedwald. Laat het weekend maar komen!
Helaas geen plaatje van LP of single vandaag.
Nog op vakantie dus dan maar een plaatje van mijn vakantie partner
Voor deze keer dan Dan.
Maar het moet geen gewoonte worden.