Hartelijk dank
En zelfs James Last heeft goeie muziek gemaakt. Nou ja, één goeie lp dan, onderstaande uit 1971:
En “Brandend zand” van Gert Timmerman (niet te verwarren met “Brandend zand” van Anneke Grönloh, want dat is een heel ander nummer) is best een goed nummer.
Meer verder zijn natuurljjk die Duiven op de dam (Shalalali) en die Grijze Haren verschrikkelijk (ik hoop dat ik nu niemand voor het hoofd stoot…).
Wij zijn echt van dezelfde generatie . We vonden een hoop fout toen (nou bleek Gert later ook wel heel fout ). Ik heb ook mijn Guilty Pleasures, maar dan meer op het gebied van t.v.-pulp.
Ha vrijdag, plaatjesdag
Mijn Boctok horloge is waterdicht, maar een platenhoes kan niet tegen water
Enorme waterschade bij
Bob Dylan’s “Hard Rain”

Alvast veel plezier gewenst.
Duitse persing ? mooie maxi
Nog steeds een kaart beschikbaar voor de liefhebber! JOHAN in een kroeg, wie wil dat nou niet!?
(Deze post nog per abuis in de 2024-keten geplaatst…)
De DSC was mijn eerste echte jazzliefde. Ik zal 11 of 12 geweest zijn in de late jaren 70, en in ons vrij nieuwe winkelcentrum voor de AH hoorde ik een dixielandorkestje spelen (ik wist uiteraard nog niet dat dat zo heette). Met open mond stond ik te luisteren. Ze verkochten ook lp’s, dus ik naar huis om geld aan m’n moeder te vragen dat ik warempel nog kreeg ook. Terug bij de Appie zag ik een grote leegte: het orkest was helaas alweer weg… Ik bij Appie naar binnen, want daar verkochten ze toen ook nog lp’s en warempel, daar lag een lp van een soortgelijk samengesteld orkest. Zeven mannen in ouderwetse pakken (mijn vader bekeek geamuseerd de revers en de hoogwaterbroeken met smalle pijpjes) met een mortarboard op het hoofd. Zou ik…? Het geld brandde in mijn zak, dus ik kocht mijn eerste lp. Thuis werd ik niet teleurgesteld in “the Band’s Best” van de Dutch Swing College Band, een best indrukwekkende naam. Ik heb de plaat destijds echt grijs gedraaid (ik moet hem nog ergens hebben). Het opende de deur naar een levenslange liefde voor bijna alles wat met met jazz-angehauchte muziek van vóór mijn tijd te maken had. Dat daardoor de belangstelling voor de DSC langzaam wat verwaterde, tja dat was bijna onvermijdelijk. Tot ik deze cd tegenkwam bij 2e hands zaak Varioworld aan de Oudegracht in Utrecht. Ik was bijna vergeten hoe goed de band ook alweer was rond begin jaren 60. Helaas word er nog steeds wat neergekeken op dixieland als blasé en oudbakken entertainment voor VVD-ers in blauw pak met vest, maar de DSC is ècht andere koek. Gelukkig nieuwjaar!
Amy’s Back to Black, erg goed!
In die tijd had had je dit jeugdboek dan ongetwijfeld ook leuk gevonden:
Het gaat over gestolen diamanten die in de trombone van Wim Kolstee van het DSC verstopt zitten. Peter Schilperoort en het DSC spelen in het hele verhaal mee. De schrijver was ook een fan. Heerlijk jeugdsentiment.
Hah, nog nooit van gehoord, wat grappig!
Plaatjesdagvrienden, we zijn er weer.
Vandaag zitten we aan, aan het hof van de Koning.
En daar is me toch een bak herrie te horen.
Lekker genieten bij , In the court off-, van good old
King Crimson