Ik had even geen tijd maar hier speelt “begripsverwarring” we hebben het hier over video en film.
Dus Captain Beefheat, Lick My Decals Off Baby is dus video.
De documentaire Don’t Look Back van D.A. Pennebaker is film.
De Penny Lane filmclip, je schrijft het zelf al is dus ook film.
Een verglijking is b.v. een posting hier van een CD, dat is dus geen plaat maar het is wel een geluidsdrager.
Hoop dat het zo een beetje duidelijk is, en dit is informatief en geen kritiek
Even off-topic:
Het gaat niet om het medium, het gaat erom waar de beeld- en geluidsdrager (zo dan?) voor bedoeld is… Die bestaan al sinds de jaren 20 van de vorige eeuw: bandjes of zangers die hun muziek spelen zodat het publiek de artiesten niet alleen kan horen maar ook zien zonder live naar een concert te hoeven (“soundies” geheten in Amerika).
Wat de Beatles met Penny Lane deden is het nummer niet spelend als band opnemen zoals voorheen gebeurde, maar er een gefilmd “toneelstukje” van maken dat de tekst min of meer illustreert. Dat heet nou eenmaal een muziekvideo, los van of het daadwerkelijk op video is opgenomen of op film. (Overigens schijnen er meer kandidaten te zijn die claimen “de eerste” te zijn geweest).
Alweer plaatjesdag met een behoorlijk koude ochtend. Toen ik gisteren door mijn platenkastje liep kwam ik deze tegen en ik bedacht me dat we deze grootheid hier veel te weinig zien langskomen.
Dus vandaag maar even aandacht besteden aan de grote David Bowie.
Fijne plaatjesdag gewenst allemaal.
Move on up” en “We got to have peace” zijn waarschijnlijk de twee bekendste nummers van Curtis Mayfield, maar ook de rest is heerlijke relaxte prima verzorgde soulmuziek. Ik heb vijf lp’s van hem nadat hij de Impressions had verlaten (“Curtis”, “Roots”, “Back to the world”, “Got to find a way” en “There’s no place like America today”) uit de eerste helft van de 70er jaren, en die zijn allemaal schitterend. Ze ademen een beetje dezelfde sfeer als “What’s going on” van Marvin Gaye. Overigens is de lp van de foto de Amerikaanse persing op Curtom, de Duitse was op Buddah, en die had nog “Mayfield” onder “Curtis” staan.
Verder geen woorden aan vuil maken en lekker luisteren:
Goede morgen mensen.
Gisteren weer eens een fijn album gedraaid.
Opvallend veel muziek stijlen. Van blues in Nightlife, tot bluegrass in Bloody Mary Morning. En verschillende country categorieën. City of New Orleans blijft een fraai nummer.