Ja heel grappig gedaan
Gisteren weer eens bij Sounds door de bakken gegraasd, je komt altijd weer de meest verbazingwekkende dingen tegen. Ik kende de naam van de Argentijn Oscar Alemán als een gitarist à la Django Reinhardt (een vroege acoliet, net als de Italiaan Alfio Grasso), maar opnamen had ik nog niet. Oscar is technisch en improvisatorisch erg sterk en ja, je hoort dat hij heel goed geluisterd heeft naar Django. Dat hij niet bekender is geworden ligt niet zozeer aan hem zelf, als wel aan de begeleidende muzikanten (behalve de Denen, o.a. Svend Asmussen); ze doen hun best maar je hoort ze toch struggelen. Komt nog bij dat Alemán in 1940 terug naar Argentinië is gegaan en dat land nooit meer heeft verlaten. Zijn latere opnamen met een strijkorkest zijn niet onaardig, maar hebben weinig meer met jazz uit te staan. Dus “Masterpieces” is wel een superlatio in terminis.
Jamiroqai is niet de persoon hè, maar de band…
Dogman van King’s X , al bij me sinds 1994 toen het album uitkwam in de loop der tijd de booklet kwijtgeraakt dus vandaar een foto van de achterkant😎
Die Zenith
Natuurlijk de originele persing al tig jaar in huis. Maar ja, in de uitverkoop moest ik deze toch maar aanschaffen op geel vinyl…
Ik heb kennelijk mijn hele leven in een grot geleefd want ik ben pas recent CCR-fan geworden.
Sindsdien struin ik alle kringloopwinkels af waar ik in de buurt kom voor plaatjes van deze band.
Dit is de score tot nu toe.
Beter laat dan nooit.
Leef hier toch wel elke week naartoe, vrijdag avond start van het weekend en even een heerlijke banger met je horloge vastleggen
When the lady smiles ….
Ja hè? Herkenbaar!