Bij hun 12,5-jarig huwelijk kregen mijn ouders o.a. een lp van Bert Kaempfert en die heb ik als kind grijsgedraaid. De meesten kennen in elk geval één nummer van hem van de Efteling. En ja, ik weet het, het is “elevator music”, zo commercieel als de pest, maar toch heeft het iets, althans de betere nummers, en daar staat de 2e cd tjokvol mee (deze set gevonden voor 1 euro in Potsdam). De vette e-bas, het slagwerk, de kenmerkende doo-wah trombones, de gillende dame, het heeft wel wat. Guilty pleasure heet zoiets dan.
Voor de sfeer, de enig overgebleven tv-opname uit zijn beste periode (met Bibi Johns en Dietmar Schönherr; de trompettist is Manfred Moch).
Mooi weekend lieve HF’ers.
‘click bait’ hoes uit 1977. Maar die vlag dekt de lading niet, leuke vrolijke nummers met een knipoog.
Vandaag de inzending van de fotowedstrijd, alleen dan wat minder bijgeknipt.
Fijne plaatjesdag gewenst allemaal.
Goedemorgen,
Vandaag geen hoesje van een favoriete single, cd of lp met een eigen horloge zoals we gewend zijn, maar het leek me leuk de muzikanten voor deze keer zelf hun horloges te laten showen. Even voor alle duidelijkheid en voordat iemand denkt dat ik alleen maar foute Duitse muziek heb: ik heb het eerste het beste mapje gepakt en dat was toevallig een mapje met Duitse muziek. Dus let niet op de muziek, maar op de horloges.
Overigens viel het mij op dat je op deze hoesjes van Duitse artiesten veel meer horloges tegenkomt dan op de andere hoesjes, maar dat zal waarschijnlijk te maken hebben met het muziekgenre (ik stel me zo voor dat sixties bands het niet zo cool vonden om met horloges op hoesjes te pronken).
Als goedmakertje voor de verschrikkelijk foute muziek afsluitend een schitterend hoesje van Elvis. Met horloge.
Fijne dag.
Nog steeds een écht heel goed album, van Terence Trent d’Arby. Hij gaat tegenwoordig, alweer heel wat jaartjes, door het leven als Sananda Matreya en maakt regelmatig nog heel aardige muziek.
Fijne plaatjesdag, muziekvrienden!
Een toffe ontdekking, vers van de pers, van een Nederlandse componiste nog wel met een orkest onder leiding van onze eigen Ed Spanjaard. Zeer de moeite waard!
Gerhard Wendland vind ik over het algemeen zeer goed te pruimen, zeker in zijn vroege tijd (1949-1956). Hij leek uitgerangeerd begin jaren zestig, totdat hij met Tanze mit mir in den Morgen ook tot zijn eigen verbazing (hij vond het nummer zelf niet zo geweldig) weer de hitlijsten bestormde. Tot ver in de jaren 80 was hij gedoemd dit nummer ten gehore te brengen, dat dan weer wel.
Mooi horloge en een mooie plaat 
De foto op de achterkant van dit album is gemaakt door Chris Dreja, gitarist van The Yardbirds.
Hij is gisteren overleden 
Wist ik niet, dank voor je aanvulling.
